Eduard von Böhm-Ermolli
- Artykuł
- Dyskusja
Narzędzia
Ogólne
Drukuj lub eksportuj
W innych projektach
Eduard von Böhm-Ermolli w mundurze feldmarszałka Wehrmachtu | |||
![]() | |||
Data i miejsce urodzenia | 12 lutego 1856 | ||
---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci | 9 grudnia 1941 | ||
Przebieg służby | |||
Lata służby | 1875−1918 | ||
Siły zbrojne | |||
Jednostki | Pułk Ułanów Nr 3 | ||
Stanowiska | komendant pułku | ||
Główne wojny i bitwy | |||
![]() | |||
Odznaczenia | |||
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() | |||
|
Eduard Freiherr von Böhm-Ermolli (ur. 12 lutego 1856 w Ankonie, zm. 9 grudnia 1941 w Opawie) − niemiecko-włoski dowódca wojskowy i baron, feldmarszałek cesarskiej i królewskiej Armii i honorowo również Wehrmachtu oraz generał armii Wojska Czechosłowacji. Weteran I wojny światowej.
Böhm-Ermolli był z pochodzenia po stronie matki Włochem, po stronie ojca Niemcem, który służył w armii cesarskiej i królewskiej jako oficer. Na stopień podpułkownika został mianowany ze starszeństwem z 1 maja 1894. W 1896 został przeniesiony do Galicyjskiego Pułku Ułanów Nr 3 w Gródku na stanowisko komendanta pułku[1]. 30 kwietnia 1897 został mianowany pułkownikiem. W 1901 został wyznaczony na stanowisko komendanta 16 Brygady Kawalerii w Pożoniu[2]. 12 maja 1903 został mianowany generałem majorem[3]. W 1905 został komendantem Dywizji Kawalerii Kraków w Krakowie[4]. Na tym stanowisku 29 października 1907 został mianowany na stopień feldmarszałka porucznika[3]. Dwa lata później powierzono mu komendę 12 Dywizją Piechoty w Krakowie[5]. W jesieni 1911[6] został komendantem i generałem dowodzącym 1 Korpusem w Krakowie[7]. Na tym stanowisku 29 kwietnia 1912 został mianowany na stopień generała kawalerii[3].
W czasie I wojny światowej dowodził 2 Armią, która początkowo działała w Serbii, by po przyłączeniu się Rosji do działań wojennych, walczyć na froncie wschodnim wraz ze sprzymierzoną armią niemiecką. 31 stycznia 1918 został mianowany feldmarszałkiem[3]. Po zakończeniu działań wojennych jego armia została rozwiązana w Odessie.
W listopadzie 1918, podczas walk polsko-ukraińskich we Lwowie, Ukraińcy zwrócili się do niego z propozycją objęcia naczelnej komendy wojsk ukraińskich we wschodniej Galicji, co Böhm-Ermolli przyjął[8].
Po wojnie zamieszkał w Czechosłowacji, gdzie przez rząd został odznaczony i otrzymał emeryturę wojskową. W 1928 roku został mianowany generałem armii wojsk Czechosłowacji, mimo że nigdy w nich nie służył.
Po aneksji Sudetów do III Rzeszy otrzymał stopień feldmarszałka Wehrmachtu.
Zmarł 9 grudnia 1941 roku w Opawie i tam został pochowany. Wyprawiono mu pogrzeb państwowy. Grób istnieje do dziś.
Heer Generalfeldmarschall | |
---|---|
Luftwaffe Generalfeldmarschall |
|
Kriegsmarine Großadmiral | |
Schutzstaffel Reichsführer-SS | |
Sturmabteilung Stabschef | |
Ordnungspolizei Chef der Deutschen Polizei |
|
NSFK Korpsführer |
|
NSKK Korpsführer |
|
Reichsarbeitsdienst Reichsarbeitsführer |
|
Hitlerjugend Reichsjugendführer | |
NSDAP Reichsleiter |
|