Długopole Górne
- Artykuł
- Dyskusja
Narzędzia
Ogólne
Drukuj lub eksportuj
W innych projektach
wieś | |||
Dwór empirowy w Długopolu Górnym | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Województwo | |||
Powiat | |||
Gmina | |||
Wysokość | 360–390[2] m n.p.m. | ||
Liczba ludności (III 2011) | 762[3] | ||
Strefa numeracyjna | 74 | ||
Kod pocztowy | 57-520[4] | ||
Tablice rejestracyjne | DKL | ||
SIMC | 0853688 | ||
50°13′22″N 16°38′40″E/50,222778 16,644444[1] | |||
|
Długopole Górne[5] (niem. Oberlangenau[6]) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie kłodzkim, w gminie Międzylesie.
Długopole Górne to luźno zabudowana wieś łańcuchowa o długości około 3 km, leżąca nad Nysą Kłodzką, w Obniżeniu Bystrzycy Kłodzkiej, pomiędzy Długopolem-Zdrój na północy i Domaszkowem na południu, na wysokości około 360–390 m n.p.m.[2]
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa wałbrzyskiego.
Osadnictwo w rejonie Długopola Górnego sięga przełomu X i XI wieku o czym świadczy istniejące tu do dzisiaj grodzisko[7]. Jest to jedyne znane grodzisko wczesnośredniowieczne w Kotlinie Kłodzkiej[8]. We wczesnym średniowieczu istniała tu parafia, jedna z najstarszych na ziemi kłodzkiej[7]. Jako oddzielna wieś Długopole Górne było wzmiankowane po raz pierwszy w roku 1346 w związku z przekazaniem tutejszego sołectwa Glubosom z Zamku Szczerba[7]. Położenie wsi przy głównym szlaku handlowym zaowocowało jej szybkim rozwojem[7]. W 1840 roku w miejscowości było 119 budynków, w tym: kościół, szkoła katolicka, 2 młyny wodne, olejarnia, tartak, bielnik i 32 warsztaty tkackie[2].
Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisane są obiekty[9]:
Inne zabytki[2]: