မဉ္ဇူပန်းပင်

ပင်ပျော့ ပင်ငယ်မျိုး ဖြစ်၏။ ထောင်မတ်၍ ပေါက်ပြီး အမြင့် ၃ ပေထိ ရှိသည်။ ပင်စည် ချောမွတ် ပြီး အကိုင်း ဖြာသည်။ ပင်စည်လုံး အစိမ်းရောင် ရှိသော်လည်း အဆစ်များတွင် အနီရောင် ရှိသည်။ အမြစ်များ ၌ ဥ ရှိ၏။

ရွက်ဆိုင် ထွက်သည်။ နှလုံးပုံ ရှိ၍ ရွက်ရင်း အဝိုက် ရှိသည်။ အဖျားပိုင်း ချွန်သွယ် သွားသည်။ ရွက်ညှာ ရှည်သည်။ ရွက်ကြော ထင်ရှားသည်။ ရွက်ပြား ချော၍ ရွက်နားညီ သည်။

ခရမ်း ၊ အနီ ၊ အဝါ ၊ အဖြူရောင် စပ်များ ရှိ၏။ မိုးရာသီ ၌ ပွင့်၏။ အနံ့သင်း ၏။ ပွင့်ဖတ် ပြွန်ရှည်သည်။

သေးငယ်၍ အမြှောင်းများ ရှိသည်။ အထဲတွင် အစေ့ တစ်စေ့ ပါသည်။ အစေ့ ငရုတ်ကောင်း နှင့် တူ၏။ နုစဉ်တွင် စိမ်း၍ ရင့်သော အခါ မည်းနက် သွား၏။

မြန်မာနိုင်ငံအနှံ့အပြားတွင် တွေ့ရသည်။

သဘာဝ အလျောက် ပေါက်ရောက်သည်။

မြန်မာ ဆေးကျမ်းများ အလိုအရ မဉ္ဇူပန်း ပင်၏ အရွက်သည် ခါး၏ ၊ အဖုအနာ ကို ပျောက်ကင်း စေ၏ ၊ ကာမကို အားပေး၏ ၊ အပူကို နည်းပါး စေသည်။

• ဥကို ပန်းသေ ၊ ပန်းညှိုးရောဂါ အတွက် ဆေးဖော်စပ် ရာတွင်လည်း ထည့်သွင်း အသုံးပြု ၏။
• မဉ္ဇူပန်းဥ ၊ ချင်းခြောက် ၊ ငရုတ်ကောင်း ၊ ပိတ်ချင်း သီး တို့ကို အမှုန့် ပြု၍ ပျားရည်နှင့် လျက်သော် ညောင်းကျ ရောဂါ ပျောက်၏။

• မဉ္ဇူ ရွက်စိမ်း ကြိတ်ရည် ညှစ်ရည်နှင့် လိမ်းပေးသော် အရေ ပြား ပေါ် တွင် ယားဖု ကလေးများ ပေါက်၍ မနေနိုင် အောင် ယားယံခြင်း ပျောက်၏။
• အရိုးကျိုး ခြင်း ၊ အဆစ်လွှဲ ခြင်း ၊ အကြောထုံး ဖွဲ့ခြင်း များအတွက် အရွက်ကို ရေအေးနှင့် ကြိတ်၍ အုံပေး ခြင်းဖြင့် ပျောက်ကင်း စေနိုင်သည်။

• အပင် ၏ ပဉ္စငါးပါးကို သကြားနှင့် သုံးခွက် တစ်ခွက် တင် ကျို သောက်လျှင် ဆီးပူ ၊ ဆီးကိုက် ၊ ဆီးကျင် ၊ ဆီးပိတ် ၊ ဆီးကျောက် တည်သော ရောဂါ ပျောက်၏။ ^[၁]