Picassent
Picassent é un concello da Comunidade Valenciana que se atopa na bisbarra da Horta Sud.
| |||||
| Localización | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| |||||
| Estado | España | ||||
| Comunidade autónoma | Comunidade Valenciana | ||||
| Provincia | provincia de Valencia | ||||
| Comarcas da Comunidade Valenciana | Horta Sud  | ||||
| Capital | Picassent (en)  | ||||
| Poboación | |||||
| Poboación | 22.236 (2023) (259,22 hab./km²) | ||||
| Lingua oficial | lingua catalá (lingua predominante) | ||||
| Xeografía | |||||
| Superficie | 85,78 km² | ||||
| Altitude | 50 m | ||||
| Comparte fronteira con | |||||
| Datos históricos | |||||
| Día festivo | |||||
| Organización política | |||||
| • Alcaldesa | María Concepción García Ferrer (en) | ||||
| Identificador descritivo | |||||
| Código postal | 46290 | ||||
| Fuso horario | |||||
| Código INE | 46194 | ||||
| ARGOS ID (en) | 46194 | ||||
| Outro | |||||
| Irmandado con | |||||
| Páxina web | picassent.es | ||||
  | |||||
Xeografía
Picassent está situado no extremo suroeste da Horta valenciana, sendo o seu medio climático típico mediterráneo. Nos outeiros próximos á vila levantáronse nas últimas décadas varias urbanizacións residenciais; a Creueta, a Canyada del Císcar, El Alter etc..
O termo municipal de Picassent limita cos concellos de Alcàsser, Alfarp, Almussafes, Benifaió, Llombai, Monserrat, Silla e Torrent, todos situados na provincia de Valencia. Accédese a esta localidade desde Valencia tomando a N-332 ou pola Autovía A-7 E-15. Tamén se pode acceder a través da liña 1 de MetroValencia.
Historia
No termo municipal de Picassent hai restos da idade de bronce (Molló de l'Almud i Avenc de l'Àguila) e da época romana (Mais dels Foressos). Tanto a vila como as súas pedanías de Nillerola e de Espioca, que conserva unha torre da época islámica, foron na súa orixe alquerías musulmás.
No 1237, Xaime I entregou o sitio a Roderic Çabata ( "Rodericus Çabata, miles, alqueriam de Pichaçen, totam, idus octobris" . Llibre do Repartiment do Regne de València), a quen sucedeu o seu fillo Eiximén. Permaneceu despoboado de musulmáns despois de 1248 mais, a causa do fracaso da repoboación de cristiáns, o señor tivo que admitir de novo á poboación islámica.
Agnès Ximénez Sabata herdou o señorío e transmitiuno ao seu fillo Fernando de Aragón, bastardo de Pedro III o Grande, que o vendeu a Ramón Boïl en 1347. Esta familia dispón do señorío ata que no 1367 pasa á familia Castellà que no 1451 compraron Espioca. Ramón Castellà vendeu o señorío a Ramón Peixó, no ano 1511.
Despois da guerra de sucesión española, adquire a propiedade o Marqués de Dues Aigües que a mantivo até a abolición dos señoríos. Segundo Jeroni Munyós, a mediados do século XVI, tiña 65 veciños que a finais do século, segundo unha memoria elaborada na vila, chegaron a ser 493 habitantes. Cavanilles, no 1794, consigna 390 veciños. Madoz, a mediados do século XIX achega a cifra de 2.121.
Demografía
Picassent ten 19.385 habitantes (2008).
| Evolución demográfica de Picassent | |||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1857 | 1887 | 1900 | 1910 | 1920 | 1930 | 1940 | 1950 | 1960 | 1970 | 1981 | 1991 | 1996 | 2001 | 2007 | |||||
| 2.643 | 3.313 | 4.052 | 4.500 | 4.898 | 5.322 | 6.007 | 6.974 | 8.433 | 11.143 | 13.691 | 14.604 | 15.438 | 16.333 | 18.556 | |||||
Economía
Antigamente predominaban os cultivos de secaño, pero a construción do caldeirón Real do río Xúcar a finais do século XVII, transformou a zona oriental do termo en regadío, predominando actualmente os cultivos de laranxeira. Parte importante da economía de Picassent, son tamén, o comercio, os servizos, a construción e a industria, destacando o seu polígono industrial en plena fase de expansión.