پرتاب دیسک (به انگلیسی: Discus throw) یکی از رشتههای پرتابیِ دو و میدانی است که در آن پرتابکنندگان باید وسیلهای به نام دیسک را به بیشترین مسافت نسبت به رقبای خود پرتاب کنند. این ورزش سابقهای حدوداً پنجهزارساله دارد.[۱]
قوانین
بدنهٔ دیسک باید جامد یا توخالی باشد و از جنس چوب یا مادهٔ مناسب دیگری با لبهای از فلز و بهشکل دایرهٔ کامل و قرصمانند (بهشکل عدس) ساخته شود. لبهٔ دیسک باید کاملاً گرد و شعاع آن ۶ میلیمتر باشد. ضخامت دیسک در قسمت وسط بیشتر است و باید در حدود ۴۴ تا ۴۶ میلیمتر باشد. وزن دیسک برای مردان ۲ کیلوگرم و قطر آن حداکثر ۲۲۱ و حداقل ۲۱۹ میلیمتر، و برای زنان ۱ کیلوگرم و قطر آن حداکثر ۱۸۲ و حداقل ۱۸۰ میلیمتر است. دیسکها باید طوری ساخته شوند که همواره دارای حالت تعادل باشند و دو طرف آنها متقارن باشد.
نحوهٔ پرتاب دیسک از دایرهای به قطر ۲٫۵ متر که داخل یک قفس ساخته شده و تنها با حلقهای از آهن ــ که معمولاً با رنگ سفید رنگآمیزی شده و بهشکل دایره درآمدهاست ــ تشکیل میشود. کف دایره باید از جنس سختی مانند سیمان یا آسفالت باشد و نباید خیلی صاف باشد بهطوریکه پرتابکننده روی آن سُر بخورد. کفِ کاملاً مسطحِ دایره باید در حدود ۱۴ تا ۲۶ میلیمتر پایینتر از لبهٔ بالاییِ حلقهٔ آهنی باشد.
ناحیهٔ فرود پرتاب دیسک محدودهای با قِطاعِ ۴۰ درجه است که با دو خط یا نوار ۵سانتیمتری مشخص میشود. این محل باید خاک نرم یا چمن باشد تا از شکسته شدن دیسکهای پرتابشده جلوگیری کند. برای تعیین قطاع ناحیهٔ فرود (۴۰ درجه)، از مرکز دایره ضلعی بهطول ۲۰ متر بهعنوان یک طرف قطاع ترسیم کنید، سپس ضلع دوم قطاع را طوری ترسیم کنید که فاصلهٔ دو ضلع بهطول ۲۰ متر از مرکز دایره، ۱۳٫۶۸ متر شود و سپس این دو خط را امتداد دهید تا قطاع کامل یا ناحیهٔ فرود پرتاب دیسک بهدست آید.