Ο Καϊλάς Σατυάρτι (Kailash Satyarthi) είναι Ινδόςακτιβιστής για τα δικαιώματα των παιδιών και ένας από τους πρωτοπόρους παγκοσμίως στον αγώνα κατά της παιδικής εργασίας[13][14]. Το 1980 ίδρυσε το «Bachpan Bachao Andolan» (= Κίνημα «Σώστε την παιδική ηλικία») και λέγεται ότι έχει προστατεύσει αποτελεσματικά τα δικαιώματα περισσότερων των 83 χιλιάδων παιδιών από 144 χώρες[15][16]. Η δράση του αποτελεί μία από τις κυριότερες αιτίες για τη Σύμβαση 182 της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας, που αφορά τις χειρότερες μορφές παιδικής εργασίας και συνιστά πλέον ένα βασικό καθοδηγητικό κείμενο για τις κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο[14].
Το έργο του Σατυάρτι αναγνωρίσθηκε με την απονομή σε αυτόν πολλών εθνικών και διεθνών τιμητικών διακρίσεων, μεταξύ των οποίων ξεχωρίζει το Βραβείο Νόμπελ Ειρήνης του 2014, το οποίο μοιράσθηκε με τη Μαλάλα Γιουσαφζάι[17].
Ο Σατυάρτι φοίτησε στο δημόσιο γυμνάσιο αρρένων[20] και σπούδασε ηλεκτρολόγος μηχανικός[19] στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο Σαμράτ Ασόκ (SATI) της Βιντίσα[18][20][21]. Ολοκλήρωσε επίσης ένα μεταπτυχιακό στην ηλεκτρολογία υψηλών τάσεων. Στη συνέχεια δίδαξε σε ένα κολέγιο στο Μποπάλ για λίγα χρόνια[22].
Το 1980 άφησε τη διδακτική σταδιοδρομία του και έγινε γενικός γραμματέας στο Μέτωπο Απελευθερώσεως Εξαναγκαστικής Εργασίας, ενώ ίδρυσε και το Bachpan Bachao Andolan[23][24]. Υπήρξε επίσης πρόεδρος της Παγκόσμιας Εκστρατείας για την Εκπαίδευση, από την ίδρυσή της το 1999 μέχρι το 2011, όντας ο ένας από τους 4 ιδρυτές της (οι άλλοι ήταν οι οργανώσεις ActionAid, Oxfam και Education International)[25].
Επιπλέον, ίδρυσε τη Rugmark (σήμερα γνωστή ως Goodweave) ως το πρώτο σύστημα εθελοντικής παρακολουθήσεως και πιστοποιήσεως κατασκευής χαλιών και κιλιμιών χωρίς τη χρήση παιδικής εργασίας στη νότια Ασία[26]. Ο Σατυάρτι έφερε σε πρώτο πλάνο την παιδική εργασία ως θέμα ανθρώπινων δικαιωμάτων και υποστήριξε ότι διαιωνίζει τη φτώχεια, την ανεργία, τον αναλφαβητισμό, την εκρηκτική αύξηση του πληθυσμού και άλλα κοινωνικά προβλήματα[27], απόψεις που έχουν υποστηριχθεί από αρκετές μελέτες[28][29].
Ο Καϊλάς Σατυάρτι, μαζί με τη νεαρή Πακιστανή ακτιβίστρια Μαλάλα Γιουσαφζάι, μοιράσθηκαν το Βραβείο Νομπέλ Ειρήνης το 2014 «για τον αγώνα τους εναντίον της καταπιέσεως παιδιών και εφήβων, καθώς και για το δικαίωμά όλων των παιδιών στην εκπαίδευση»[30]. Ο Σατυάρτι έγινε έτσι ο όγδοος Ινδός που τιμήθηκε με Βραβείο Νόμπελ. Ως προς το Νόμπελ Ειρήνης, το μόνο άλλο πρόσωπο που έχει τιμηθεί με αυτό ως κάτοχος (και) της ινδικής υπηκοότητας μέχρι σήμερα υπήρξε η Μητέρα Τερέζα[13].
Ο Καϊλάς Σατυάρτι ζει σήμερα στο Νέο Δελχί με την οικογένειά του: τη σύζυγό του, την κόρη τους, τον γιο τους και τη νύφη τους[31]. Πέρα από την κοινωνική του δράση, έχει χαρακτηρισθεί ως εξαιρετικός μάγειρας[32].
Ο Σατυάρτι έχει γίνει το θέμα ντοκιμαντέρ και τηλεοπτικής σειράς, ενώ έχει προσκληθεί πολλές φορές σε τηλεοπτικές εκπομπές λόγου[33]. Εκτός από το Βραβείο Νόμπελ, έχει τιμηθεί, μεταξύ άλλων, με τα ακόλουθα:
1994: Διεθνές Βραβείο Ειρήνης Aachener (Γερμανία)[34][35]