Беларусь і Еўрапейскі Саюз
- Старонка
- Размовы
Адносіны Беларусі і Еўрапейскага саюза | |
---|---|
![]() | |
Адносіны Беларусі і Еўрапейскага саюза першапачаткова былі створаныя пасля таго, як Еўрапейскі Саюз прызнаў беларускую незалежнасць у 1991 годзе. Пасля прыходу да ўлады Аляксандра Лукашэнкі ў 1994 годзе адносіны паміж Мінскам і ЕС пагоршыліся і засталіся халоднымі. Адносіны пачалі паляпшацца з кастрычніка 2008 года[1][2][3][4][5].
17 лютага 2020 года Савет ЕС працягнуў санкцыі супраць Беларусі. Яны ўключаюць эмбарга на «пастаўкі зброі і тэхнікі», якія можна выкарыстаць для рэпрэсій унутры краіны, а таксама на экспарт у Беларусь біятлоннага рыштунку і спартовых вінтовак і спартовых пісталетаў спецыяльнага прызначэння. Апроч таго, прадугледжанае «замарожванне актываў і забарона на паездкі для чатырох чалавек, якія лічацца датычнымі да нераскрытых знікненняў двух апазіцыйных палітыкаў, бізнесоўца і журналіста ў 1999 і 2000 гадах» — Уладзіміра Навумава, Віктара Шэймана, Юрыя Сівакова і Дзмітрыя Паўлічэнкі[6].
Некаторыя вядомыя беларускія грамадзяне сталі ганаровымі консуламі краін Еўрапейскага Саюза ў Беларусі. Так, Павел Тапузідзіс прадстаўляе ў гэтай якасці Грэцыю і Румынію[7], Аляксей Сычоў быў ганаровым консулам Славакіі[8][9].
Хоць Еўрапейскі саюз і Беларусь падпісалі Пагадненне аб партнёрстве і супрацоўніцтве (ППС) у 1995 годзе, якое была прызначана для кіравання ўзаемнымі палітычнымі і эканамічнымі адносінамі, гэта пагадненне не было ратыфікавана ЕС. Акрамя таго, Еўрапейскі Саюз выключыў Беларусь з сваёй Еўрапейскай палітыкі суседства (ЕПС), якая была першапачаткова распрацавана для ўстанаўлення «кола сяброў» ў геаграфічнай блізкасці Саюза. Брусэль сцвярджае, гэта выключэнне з'яўляецца прамым адказам на стварэнне аўтарытарнага рэжыму на чале з прэзідэнтам Лукашэнкам. Тым не менш, гандлёвыя адносіны Беларусі з ЕС па-ранейшаму пакрытыя Агульнай сістэмай прэферэнцый Саюза і найбольшага спрыяння палажэнняў Пагаднення паміж ЕС і Савецкім Саюзам у 1989 годзе[10]. Беларусь з'яўляецца адной з нямногіх дзяржаў у Еўропе, што не прасілі сяброўства ў Еўрапейскім Саюзе. Акрамя таго, Еўрапейскі Саюз не прапанаваў сяброўства Мінску[11]. У Беларусі пастаянна шукаюць дасягнення сваіх мэтаў за дапамогай эканамічных і палітычных сувязей з Расіяй, разам з якой яны з'яўляюцца членамі-заснавальнікамі Саюзнай дзяржавы (раней «Саюзная дзяржава Расіі і Беларусі»).
У кастрычніку 2009 года апытанне, праведзены незалежнай НІСЭПД інстытута ў Беларусі ўстаноўлена, што 44,1 адсоткаў беларускага народа будзе галасаваць на рэферэндуме на ўступленне ў ЕС, у параўнанні з 26,7 адсотка годам раней.
2 кастрычніка 2020 года Еўрапейскі саюз, у сувязі з пратэстамі ў Беларусі, прыняў санкцыйны пакет супраць 40 фізічных асоб — прадстаўнікоў МУС і КДБ, членаў ЦВК.
6 лістапада 2020 года Еўрапейскі саюз прыняў другі пакет санкцый, які закрануў А. Лукашэнку і 14 высокапастаўленых чыноўнікаў.
17 снежня 2020 года прадстаўнікі Еўрапейскага саюза ўхвалілі трэці пакет санкцый супраць фізічных і юрыдычных асоб, якія падтрымліваюць рэжым Лукашэнкі[12].
24 чэрвеня 2021 года прадстаўнікі Еўрапейскага саюза ўвялі чацвёрты пакет санкцый, і агулам пад санкцыямі сталі знаходзіцца 166 асоб і 15 прадпрыемстваў, адказных за рэпрэсіі ў Беларусі[13][14]. Сектаральныя санкцыі цалкам забараняюць імпарт нафтапрадуктаў і калійных угнаенняў з Беларусі, а таксама іх транзіт праз тэрыторыю ЕС. Сярод іншага:
![]() | |
---|---|
гл. таксама Знешняя палітыка БССР | |
Дзяржавы-ўдзельніцы СНД | Азербайджан • Арменія • Казахстан • Кыргызстан • Малдова (англ.) (бел. • Расія • Таджыкістан • Туркменістан • Узбекістан • Украіна |
Еўропа | Албанія • Андора • Аўстрыя • Балгарыя • Бельгія • Боснія і Герцагавіна (Рэспубліка Сербская) • Ватыкан • Венгрыя • Вялікабрытанія • Германія • Грузія • Грэцыя • Данія • Ірландыя • Ісландыя • Іспанія • Італія • Кіпр • Латвія • Літва • Люксембург • Македонія • Мальта • Нарвегія • Нідэрланды • Партугалія • Польшча • Румынія • Сербія • Славакія • Славенія • Фінляндыя • Францыя • Харватыя • Чарнагорыя • Чэхія • Швейцарыя • Швецыя • Эстонія • |
Азія | ААЭ • Аман • Афганістан • Бангладэш • Бахрэйн • Бутан • В’етнам • Емен • Іарданія • Ізраіль • Інданезія • Індыя • Ірак • Іран • Камбоджа • Катар • Кітай (пры БССР) • КНДР • Кувейт • Лаос • Ліван • Малайзія • Манголія • М’янма • Непал • Пакістан • Палесціна • Рэспубліка Карэя • Саудаўская Аравія • Сінгапур • Сірыя • Тайвань • Тайланд • Турцыя • Філіпіны • Шры-Ланка • Японія |
Афрыка | Алжыр • Ангола • Бенін • Бурундзі • Габон • Гамбія • Гана • Гвінея-Бісау • Джыбуці • Дэмакратычная Рэспубліка Конга • Егіпет • Замбія • Зімбабвэ • Камерун • Кенія • Кот-д’Івуар •Ліберыя • Лівія • Мадагаскар • Мазамбік • Малаві • Малі • Марока • Маўрыкій • Маўрытанія • Намібія • Нігер • Нігерыя • ПАР • Паўднёвы Судан • Рэспубліка Конга • Руанда • Самалі • Сан-Тамэ і Прынсіпі • Свазіленд • Сейшэлы • Сенегал • Судан • Сьера-Леонэ • Танзанія • Тога • Туніс • Уганда • ЦАР • Чад • Экватарыяльная Гвінея • Эрытрэя • Эфіопія |
Паўночная і Паўднёвая Амерыка | Антыгуа і Барбуда • Аргенціна • Багамы • Балівія • Барбадас • Беліз • Бразілія • Венесуэла • Гаіці • Гандурас • Гаяна • Гватэмала • Грэнада • Дамініка • Дамініканская Рэспубліка • ЗША • Калумбія • Канада • Коста-Рыка • Куба • Мексіка • Нікарагуа • Панама • Парагвай • Перу • Сальвадор • Сент-Вінсент і Грэнадзіны • Сент-Кітс і Невіс • Сент-Люсія • Сурынам • Трынідад і Табага • Уругвай • Чылі • Эквадор • Ямайка |
Аўстралія, Новая Зеландыя, Акіянія | Аўстралія • Вануату • Кірыбаці • Маршалавы астравы • Мікранезія • Науру • Новая Зеландыя • Палау • Папуа — Новая Гвінея • Самоа • Саламонавы астравы • Тонга • Тувалу • Фіджы |
Міжнародныя арганізацыі |
![]() Знешняя палітыка Еўрапейскага саюза | ||
---|---|---|
Еўропа | ||
Азія | Азербайджан • Арменія • АСЕАН • Грузія • Ізраіль • Індыя • Інданезія • Іарданія • Ірак • Іран • Емен • Казахстан • Кітай • КНДР • Рэспубліка Карэя • Ліван • Непал • Пакістан • Палесціна • Паўночны Кіпр • Сірыя • Турцыя • Філіпіны • Японія | |
Афрыка | Каба-Вердэ • Марока • ПАР | |
Амерыка і Акіянія | Аўстралія • Аргенціна • Бразілія • Грэнландыя • Канада • Куба • Мексіка • ЗША |