Տիտոս
Տիտոս Ֆլավիոս Վեսպասիանոս (լատին․՝ Titus Flavius Vespasianus, դեկտեմբերի 30, 39[1][2], Հռոմ, Հռոմեական կայսրություն[3] - սեպտեմբերի 13, 81[4][5][6][…], Aquae Cutiliae, Կաստել Սան Անջելո, Ռիետի, Լացիո, Իտալիա), Հռոմի կայսր (79 - 81 թթ.):
Տիտոս | |
|---|---|
 | |
| Ծնվել է՝ | դեկտեմբերի 30, 39[1][2] |
| Ծննդավայր | Հռոմ, Հռոմեական կայսրություն[3] |
| Մահացել է՝ | սեպտեմբերի 13, 81[4][5][6][…] (41 տարեկան) բնական մահով |
| Վախճանի վայր | Aquae Cutiliae, Կաստել Սան Անջելո, Ռիետի, Լացիո, Իտալիա |
| Օգոստոսի դամբարան | |
| Երկիր | Հին Հռոմ |
| Տոհմ | Փլավիոսներ և Flavii Sabini? |
| քաղաքական գործիչ և ռազմական գործիչ | |
| Հայր | Վեսպասիանոս[4][5] |
| Մայր | Domitilla the Elder?[5][7] |
| Երեխաներ | Julia Flavia?[3][8] և Flavia? |
| Հավատք | հին հռոմեական կրոն |
Վեսպասիանոս կայսեր որդին։
Գործունեությունը
Զինվորական ծառայությունը սկսել է Գերմանիայում և Բրիտանիայում, 66 թ. հոր հետ մեկնել է Պաղեստին՝ այնտեղ ծագած հրեական պաստամբությունը ճնշելու նպատակով։ 69 թ. Վեսպասիանոսը դառնում է կայսր՝ Պաղեստինում պատերազմական գործողությունների վարումը թողնելով որդու վրա։ 70 թ. Տիտոսը հաջողությամբ ավարտում է ռազմարշավը՝ գրավելով ու քարուքանդ անելով Երուսաղեմը։
Վերադառնալով Հռոմ՝ Տիտոսը Վեսպասիանոսի հետ համատեղ արժանանում է տրիումֆի, որից հետո փաստորեն կիսում է իշխանությունը հոր հետ՝ ստանալով պրոկոնսուլի և տրիբունի լիազորությունները, միանձնյա ղեկավարելով պրետորիական գվարդիան։ 79 թ. հոր մահից հետո առանց որևէ բարդության ժառանգում է գահը։
Իշխանության տարիներին վայելել է ժողովրդի հարգանքն ու սերը, անձամբ օգնել 79 թ. Վեզուվիուս հրաբխի ժայթքման և 80 թ. Հռոմում հրդեհի ու համաճարակի հետևանքով տուժած մարդկանց։ Մահից հետո անմիջապես աստվածացվել է սենատի կողմից։ Նրա կարճ գահակալումը ժամանակակիցների կողմից գնահատվեց որպես «ոսկեդար», իսկ նրա մահը համընդհանուր վիշտ առաջացրեց։
Ծանոթագրություններ
 | Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Տիտոս» հոդվածին։ |
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 12, էջ 15)։  |