Վոլֆգանգ Իշինգեր

Ծնվել է 1946 թվականին։

1963-1964 թվականներին ԱՄՆ ուսանողների փոխանակման ծրագրով սովորել է Իլինոյսի ավագ դպրոցում։

1966-1972 թվականներին ուսանել է Բոննի և Ժնևի համալսարաններում։ 1972 թվականին ստացել է իրավաբանի դիպլոմ։ Ուսումը շարունակել է Ֆլետչերի անվան իրավունքի և դիվանագիտության դպրոցում, որտեղ 1973 թվականին ստացել է իրավունքի մագիստրոսի, ինչպես նաև Հարվարդի Իրավունքի դպրոցում։

1973 թվականից մինչև 1975 թվականը նա ծառայել է ՄԱԿ-ի Գլխավոր քարտուղարի գրասենյակի գլխավոր քարտուղար Կուրտ Վալդհայմին կից։

1975 թվականից դիվանագիտական ծառայություն է սկսել Գերմանիայում։ Աշխատել է արտաքին գործերի դաշնային նախարարության քաղաքական պլանավորման ապարատում և Վաշինգտոնում Գերմանիայի դեսպանատանը։

1982-ից մինչև 1990 թվականը ծառայել է արտաքին գործերի դաշնային նախարարի նահանգում, ընդ որում 1985 թվականին դարձել է նախարարի անձնական քարտուղարը, իսկ 1987 թվականին գլխավորել Է նախարարների կաբինետի և խորհրդարանի աշխատակազմը։

1990 թվականին նշանակվել է Փարիզում Գերմանիայի դեսպանատան քաղաքական բաժնի նախարար և պետ։

1993-1995 թվականներին եղել է արտաքին գործերի դաշնային նախարարության քաղաքական պլանավորման աշխատակազմի տնօրեն։

1995-1998 թվականներին զբաղեցրել է Գերմանիայի ԱԳՆ քաղաքական դեպարտամենտի տնօրենի պաշտոնը։

1998 թվականից մինչև 2001 թվականը աշխատել է որպես արտաքին գործերի նախարարի տեղակալ, ներկայացրել է Գերմանիայի կառավարությունը բազմաթիվ միջազգային և եվրոպական համաժողովներում, ներառյալ ՄԱԿ-ը, ՆԱՏՕ-ն և ԵՄ-ն։

2001-2006 թվականներին եղել է ԱՄՆ-ում Գերմանիայի դեսպանը։

2006-ից մինչև 2008 թվականի մայիսը եղել է Մեծ Բրիտանիայում Գերմանիայի դեսպանը։

2009 թվականից Մյունխենի անվտանգության ամենամյա միջազգային համաժողովի նախագահ։

Իշինգերի նախագահությամբ 2009 թվականից անց են կացվել հինգ Մյունխենի անվտանգության համաժողովի կոնֆերանսներ։

Իր նախագահությամբ առաջին՝ 45-րդ խորհրդաժողովի ընթացքում, որը տեղի է ունեցել 2009 թվականին ֆինանսական ճգնաժամից հետո, Իշինգերը նշել է, որ «անհրաժեշտ է վերացնել ազատ առևտրի ճանապարհին առկա խոչընդոտները, վերջապես ապահովել Ռուսաստանի անդամակցությունը ԱՀԿ-ին, մշակել գործընկերության և համագործակցության նոր համաձայնագիր, որը օգուտ կբերի և Ռուսաստանին, և Եվրամիությանը, հատկապես դա վերաբերում է էներգետիկ ոլորտում անվտանգությանը»^[3]։

2012 թվականի 48-րդ խորհրդաժողովում Իշինգերը ներկայացրել է Եվրոպայում Հակահրթիռային պաշտպանության ծավալման շուրջ ՆԱՏՕ-ի և Ռուսաստանի միջև վեճի լուծման իր մասնակցությամբ մշակված հայեցակարգը^[4][5]։

2014 թվականին կայացած 50-րդ խորհրդաժողովում Իշինգերը կարծիք է հայտնել, որ Գերմանիան պետք է ավելի ակտիվ մասնակցի ճգնաժամային շրջաններում ռազմական գործողություններին, ինչպիսիք են Մալիում. «Ոչ միայն ֆրանսիացիների համար Աֆրիկայի նկատմամբ ուշադրությունը պետք է բնական լինի։ Այնտեղ խոսքը նաև Գերմանիայի անվտանգության մասին է»^[6]։

Իշինգերը Գերմանիան ներկայացրել է տարբեր միջազգային կազմակերպությունների, համաժողովների և հանդիպումների աշխատանքներում։

2008 թվականին մասնակցել Է G8 գագաթնաժողովին։

2011 թվականի սեպտեմբերի 20-21-ը մասնակցել է Կիևում կայացած Եվրատլանտյան անվտանգության նախաձեռնության (EASI) չորրորդ լիագումար նիստին։ Եղել է երեք համանախագահներից մեկը՝ Իգոր Իվանովի (Ռուսաստան) և Սեմ Նանի (ԱՄՆ) հետ միասին։

Իշինգերը մասնակցել է մի շարք միջազգային գործընթացների։

Աշխատելով գերմանական ԱԳՆ-ում՝ 1995 թվականին Իշինգերը մասնակցել է Բոսնիայի կարգավորման շուրջ բանակցություններին^[7]։

1999 թվականին Հարավսլավիայում պատերազմի ժամանակ նա բանակցություններ էր վարում Կոսովոյի շուրջ Գերմանիայի և Ռուսաստանի կառավարության միջև^[7]։

2007 թվականին 120-օրյա առաքելության ընթացքում ԵՄ-ն ներկայացնում էր միջազգային միջնորդների եռյակում (ԵՄ, ԱՄՆ և Ռուսաստան) Կոսովոյի ապագա կարգավիճակի շուրջ բանակցություններում։ Գերմանիայի ԱԳՆ ղեկավար Ֆրանկ-Վալտեր Շտայնմայերը բացատրել է Վոլֆգանգ Իշինգերի թեկնածությունը ընտրությանը նրանով, որ նա Բալկանների հիանալի գիտակ է^[7]։

Հարցազրույցում Իշինգերը կարծիք է հայտնել, որ Մոսկվայի դիրքորոշումը, որը կուրորեն աջակցում է սերբերին բոլոր հարցերում, ոչ մի ընդհանուր բան չունի սլավոնացի եղբայրների հանդեպ համերաշխության զգացողության հետ, այլ բացատրվում է Ռուսաստանի ձգտումով՝ խանգարել ՆԱՏՕ-ի հետագա ընդլայնմանը^[8]։

Նշանակվել է ԵԱՀԿ-ի միջնորդ՝ Կիևի և տարածաշրջանների միջև բանակցությունների համար։ Նա հանդես է եկել Դոնբասում անջատողականության դեմ պայքարելու համար Կիևին զենք մատակարարելու օգտին^[9]։

Նա կարծիք է հայտնել, որ Ռուսաստանի վերադարձը Մեծ ութնյակ հզոր ապտակ կդառնա Ուկրաինային^[10]։

• Մարիամի երկրի խաչի շքանշան (Էստոնիա)
• Գերմանիայի Դաշնային Հանրապետությանը մատուցած ծառայությունների համար սպայական խաչ շքանշան (Գերմանիա)
• Արժանիքների շքանշանի Մեծ սպա (Պորտուգալիա)
• Իտալիայի Հանրապետությանը մատուցած ծառայությունների համար Մեծ սպա շքանշան (Իտալիա)
• Բադեն-Վյուրթեմբերգի երկրի բարձրագույն պարգև՝ Բադեն-Վյուրթեմբերգի արժանիքների շքանշան

Կինը լրագրող և գրող է։ Մինչև Բեռլինից Վաշինգտոն մեկնելը 2001 թվականին աշխատել է Ռեյնիշեր Մերկուր թերթի Բեռլինյան բյուրոյի ղեկավար։

Ունի երեք երեխա, նաև երկու երեխա նախորդ ամուսնությունից։

• Интервью газете Deutsche Welle об украинском кризисе, 2 мая 2014
• Биография Вольфганга Ишингера, Сайт РИА Новости, 2014

Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Վոլֆգանգ Իշինգեր» հոդվածին։