Սերգեյ Իվանով (քաղաքական գործիչ)

Ծնվել է 1953 թվականի հունվարի 31-ին Լենինգրադում։ Եղել է ԽՄԿԿ անդամ, ավարտել Լենինգրադի պետական համալսարանի բանասիրական ֆակուլտետի թարգմանչական բաժինը և նրան կից ռազմական ամբիոնը (1975), ԽՍՀՄ ՊԱԿ բարձրագույն դասընթացները Մինսկում (1976), ԽՍՀՄ ՊԱԿ-ի Կարմադրոշմային ինստիտուտ (1981)։

1974 թվականին սովորել է անգլերեն Իլինգի տեխնիկական քոլեջում (Լոնդոն, Մեծ Բրիտանիա)^[4]։

1975 թվականին ընդունվել է ծառայության ԽՍՀՄ ՊԱԿ-ում։ 1976-1977 թվականներին եղել է ՊԱԿ Լենինգրադի և Լենինգրադի մարզի վարչության 1-ին բաժնի աշխատակից, որտեղ աշխատել է մեկ ստորաբաժանումում՝ Ռուսաստանի Դաշնության ապագա նախագահ Վլադիմիր Պուտինի հետ միասին^[5]։

Մինչև 1985 թվականը աշխատել է Ֆինլանդիայի ռեզիդենտուրայում, այնուհետև Քենիայում^[4] (որտեղ, ըստ սեփական խոսքերի, թարգմանվել է Եվրոպայում իր բացահայտման պատճառով Օլեգ Գորդիևսկու կողմից)^[6]։

1991-1998 թվականներին շարունակել է աշխատել Ռուսաստանի արտաքին հետախուզության ծառայությունում։ Հետախուզությունում ծառայությունն ավարտել է, որպես Ռուսաստանի ՍՍՀ եվրոպական դեպարտամենտի տնօրենի առաջին տեղակալ^[4]։

1998 թվականի օգոստոսին նշանակվել է Ռուսաստանի անվտանգության դաշնային ծառայության տնօրենի տեղակալ՝ վերլուծության, կանխատեսման և ռազմավարական պլանավորման դեպարտամենտի պետ (այդ ժամանակ Ռուսաստանի ԱԴԾ-ն գլխավորում էր Վլադիմիր Պուտինը)^[4][7]։

1999 թվականի նոյեմբերի 15-ից Ռուսաստանի Անվտանգության խորհրդի քարտուղար։

1999 թվականի նոյեմբերի 15-ից եղել է Ռուսաստանի Դաշնության Անվտանգության խորհրդի մշտական անդամ, շարունակել է զբաղեցնել այդ պաշտոնը նախարարի և կառավարության նախագահի առաջին տեղակալի պաշտոնում և այդ պաշտոնը զբաղեցրել մինչև 2008 թվականի մայիսի 25-ը, երբ Անվտանգության խորհրդի նոր կազմի ձևավորման ժամանակ Ռուսաստանի Դաշնության նախագահ Դ. Ա. Մեդվեդևը նրան չընդգրկեց անվտանգության խորհրդի նոր կազմում^{[8][9][10][11][12][13]}։

2000 թվականի նոյեմբերի 9-ին վավեր զինվորական ծառայությունից ազատվել է պահեստազորում։

2001 թվականի մարտի 28-ին նշանակվել է Ռուսաստանի Դաշնության պաշտպանության նախարար^[4], 2005 թվականի նոյեմբերի 14-ին, Ռուսաստանի Դաշնության կառավարության նախագահի տեղակալ, Ռուսաստանի Դաշնության պաշտպանության նախարար։

2006 թվականի մարտի 20-ից, Ռուսաստանի Դաշնության կառավարությանն առընթեր ռազմարդյունաբերական հանձնաժողովի նախագահ^[7]։

2008 թվականի նախագահական ընտրություններում որոշ ժամանակ Դ. Ա. Մեդվեդևի հետ միասին համարվում էր Վ. Վ. Պուտինի ամենահավանական հետնորդներից մեկը։ 2007 թվականի փետրվարի 15-ին, ազատվել է Ռուսաստանի կառավարության նախագահի տեղակալի պաշտոնից՝ Ռուսաստանի պաշտպանության նախարարի պաշտոնից և նշանակվել կառավարության նախագահի առաջին տեղակալ։ Դա հանգեցրել է նախագահի պաշտոնում նրա իրավահաջորդի նշանակման սպասումների ուժեղացմանը^[14]։ Հասարակական կարծիքի հարցումները բավականին մեծ վարկանիշ են ցույց տվել^[15]։

Սակայն 2007 թվականի դեկտեմբերի 10-ին «Միասնական Ռուսաստան», «Արդար Ռուսաստան», Ագրարային կուսակցությունը և «Քաղաքացիական ուժ» կուսակցությունների և այսպես կոչված «Պուտինի իրավահաջորդի» նախագահ Դմիտրի Մեդվեդևը որոշվեց, նրա առաջադրումը որպես «Միասնական Ռուսաստան» 2007 թվականի դեկտեմբերի 17-ին ձևակերպվեց կուսակցության թեկնածու կայացած համագումարում^[16]։ Իվանովը նաև աջակցություն է նրան հայտնել։

2008 թվականի մայիսի 12-ին Վ. Վ. Պուտինի կառավարությունում զբաղեցրել է Ռուսաստանի Դաշնության կառավարության նախագահի տեղակալի պաշտոնը։ Ղեկավարում էր ռազմական արդյունաբերության հարցերը։

2011 թվականի գարնանից «Ընձառյուծների պոպուլյացիաների ուսումնասիրության, պահպանման և վերականգնման Եվրասիական Կենտրոն» ինքնավար ոչ առևտրային կազմակերպության դիտորդական խորհրդի նախագահ^[17]։

2011 թվականի դեկտեմբերի 22-ից մինչև 2016 թվականի օգոստոսի 12-ը՝ Ռուսաստանի Դաշնության Նախագահի աշխատակազմի ղեկավար։

2011 թվականին հանդես է եկել հեռավորարևելյան ընձառյուծների պահպանման Եվրասիական կենտրոն ստեղծելու նախաձեռնությամբ^[18]։

2012 թվականին նախագահ Վ. Վ. Պուտինի օրոք կրկին դարձել Է Անվտանգության խորհրդի մշտական անդամ։

2016 թվականի օգոստոսի 12-ից Ռուսաստանի Դաշնության նախագահի՝ բնապահպանական գործունեության, բնապահպանության և տրանսպորտի հարցերով հատուկ ներկայացուցիչ^[19]։ 2017 թվականի ապրիլից ընդգրկված է «Ռոստեխ» պետական կորպորացիայի դիտորդական խորհրդի կազմում։ Պատասխանատու է բարձր տեխնոլոգիական արդյունաբերական արտադրանքի մշակման, արտադրության և արտահանման խթանման համար^[20]։

2017 թվականի հոկտեմբերի 18-ին հանդես է եկել խանութներում պոլիէթիլենային տոպրակների օգտագործման համար բնապահպանական հավաք սահմանելու նախաձեռնությամբ^[21]։

Պաշտոնական տվյալների համաձայն՝ Իվանովի 2011 թվականի եկամուտը կազմել է 6,31 մլն ռուբլի, կնոջ եկամուտը՝ 4,07 մլն ռուբլի։ Կնոջ հետ, Իվանովին են պատկանում 2 հողամաս՝ 2,4 հեկտար ընդհանուր մակերեսով, բնակելի տուն, երկու բնակարան և մարդատար ավտոմեքենա^[22]։

Պաշտոնական տվյալների համաձայն՝ Իվանովի եկամուտը 2014 թվականին կազմել Է 16,2 մլն ռուբլի, կնոջ եկամուտը՝ 3,16 մլն ռուբլի, 2015 թվականին՝ համապատասխանաբար 10,3 մլն և 2,8 մլն ռուբլի^[23][24]։

2006 թվականի սկզբին լրագրող և գրող Դմիտրի Բիկովը նշում էր, որ^[25].

«Ռուսաստանի պաշտպանության նախարար Սերգեյ Իվանովի դեմ պիարովյան արշավը հստակ նախանշել է Կրեմլի կուրսը պուտինյան մյուս հետնորդի (Մեդվեդևի) հաղթանակի համար»։ Նշելով, որ «վերջին ժամանակներս Իվանովը դարձել է լուրջ հալածանքի օբյեկտ», վկայակոչելով Բիկովի ինսայդերներին, գրում է, որ դրա հետևում կանգնած են «ոչ միայն Իվանովի քաղաքական հակառակորդները և անձամբ Մեդվեդևը ոչ մի կերպ», ըստ «Բիկովի Մեդվեդևի և համապատասխանաբար Սերգեյ Իվանովի դեմ խաղադրույք են կատարել նաև «ելցինյան»... նրանց համար Մեդվեդևը նախընտրելի է Իվանովից։ Հենց այդ պատճառով, որ Իվանովը իր թագավորման դեպքում ոչ մեկի հետ նուշ չի դառնա... [նա] ինքը չի գողանում և ուրիշներին չի տա»։

ԱՄՆ նախկին պետքարտուղար Քոնդոլիզա Ռայսն իր «Բարձրագույն պատիվ» հուշերում այսպես է բնութագրել Իվանովի անձը^[26].

«Սերգեյը կոշտ էր և մի քիչ կասկածելի Միացյալ Նահանգների նկատմամբ, սակայն նրա վրա կարելի էր ապավինել։ Նա երբեք չէր խոստացել անել այն, ինչ չէր կարող անել։ Անկախ պաշտոններից ու կոչումներից՝ Իվանովը Պուտինի հետ կապի անհետաձգելի ալիք էր մնում նույնիսկ ամենանրբանկատ իրավիճակներում։ Սպիտակ տան և Կրեմլի միջև հարաբերություններում այս ալիքը ամենակարևոր և ադեկվատ էր»։

Միխայիլ Զիգարի կարծիքով՝ շարքայինի գործը (2006), պաշտպանության նախարար Իվանովի անհաջող սկզբնական արձագանքը «այնտեղ ոչ մի լուրջ բան չկա, այլապես ես անպայման կիմանայի այդ մասին», դատախազության կողմից գործի բուռն շրջադարձը և դեդովշչինայի հետ կապված պատմության շուրջ հասարակական լայն արձագանքն այն պատճառներից մեկն են դարձել, որ Պուտինը 2008 թվականին նախընտրեց իր հաջորդ նախագահական ժամկետի համար (2008-2012) ընտրել Դմիտրի Մեդվեդևին, այլ ոչ թե Իվանովին, ով վարկանիշներով առաջ է անցել^[27]։

• Շքանշան «Հայրենիքին մատուցած ծառայությունների համար» I աստիճանի^[28]
• Շքանշան «Հայրենիքին մատուցած ծառայությունների համար» II աստիճանի (31 հունվարի 2003), պետության պաշտպանունակության և անվտանգության ամրապնդման գործում անձնական մեծ ներդրման համար^[29]
• Շքանշան «Հայրենիքին մատուցած ծառայությունների համար» III աստիճանի^[28]
• Շքանշան «Հայրենիքին մատուցած ծառայությունների համար» IV աստիճանի (31 հունվարի 2008), պետությանը մատուցած ծառայությունների և երկարամյա բարեխիղճ աշխատանքի համար^[30]
• Ալեքսանդր Նևեսկու Շքանշանը^[28]
• Շքանշան «Ռազմական ծառայությունների համար»^[28]
• Պատվո Շքանշան^[28]
• Մեդալ «Դանկ» (2002, Ղրղզստան), ռազմական և ռազմատեխնիկական համագործակցության զարգացման գործում ունեցած վաստակի համար
• Ահմադ Կադիրովի անվան շքանշան (Չեչնիա, 2007)^[31]
• Շքանշան Դոստիկ («Ընկերություն») (Ղազախստան, 2005)^[32]
• «Արժանիքների համար» շքանշան I աստիճանի (Ուկրաինա, 31 հունվարի 2013), ռուս-ուկրաինական միջպետական հարաբերությունների զարգացման գործում ներդրած ակնառու անձնական ավանդի համար^[33]
• Պատվոգիր ԽՍՀՄ (1 հունիսի 2001), Անկախ Պետությունների Համագործակցության ամրապնդման և զարգացման ուղղությամբ ակտիվ աշխատանքի համար^[34]
• Ազգային մրցանակի դափնեկիր «Տարվա ռուս» (2006)^[35]
• «EcoWorld» միջազգային բնապահպանական մրցանակի 2017 թվականի մրցույթի բարձրագույն պարգևը ՌՀՄ «երկրի վրա կյանքը փրկելու համար» շքանշան հեռավորարևելյան ընձառյուծի պահպանմանն ուղղված մեծ աշխատանքի համար^[36]

Տիրապետում է անգլերեն և շվեդերեն լեզուներին։ Պարբերաբար այցելում է ԲԿՄԱ-ի բասկետբոլային, հոկեյի և ֆուտբոլային ակումբներ։ Սիրում է The Beatles-ի ստեղծագործությունը։ Ամուսնացած է։ Կինը՝ Իրինա, ծնված 1953 թվականին։ Մոսկվիչկա, ունի բարձրագույն տնտեսագիտական կրթություն։ Ընտանիքում կա երկու երեխա՝ որդիներ Ալեքսանդրը (1977-2014)  Սերգեյը (1980)։

Ալեկսանդր

Ալեքսանդր (1977-2014), նախագահի տեղակալ՝ ԽՍՀՄ Արտաքին առևտրի բանկի վարչության անդամ 2012-2014 թվականներին^[37], ավելի վաղ 2000 թվականից աշխատել է այդ բանկում և ՎՏԲ-ում (2002-2006) տարբեր պաշտոններում^[38][39][40]։ Ավարտել է Մոսկվայի միջազգային հարաբերությունների պետական ինստիտուտը, 2003 թվականին՝ Ռուսաստանի կառավարությանն առընթեր Ֆինանսական ակադեմիան, իսկ 2012 թվականին՝ Ստոկհոլմի տնտեսագիտության դպրոցը^[41]։

2005 թվականի մայիսի 20-ին Մոսկվայի Լոբաչևսկու փողոցում, VW Bora ավտոմեքենայի ղեկին, հայտնվել էր ճանապարհատրանսպորտային պատահարի մասնակից, որի հետևանքով զոհվել էր 68-ամյա Սվետլանա Բերիձեն, որն անցնում էր հետիոտնային անցումով^[42][43]։ 2005 թվականի նոյեմբերի 21-ին Իվանովի նկատմամբ քրեական գործը կարճվել է հանցակազմի բացակայության պատճառով. ինչպես եզրակացրել են փորձագետները, «վարորդ Ա. Ս. Իվանովը տեխնիկական հնարավորություն չի ունեցել կանխել հետիոտնի վրա Ս. Կ.-ի վրաերթը», նա սթափ է եղել և չի գերազանցել արագությունը^[44][45]։ ՌԴ Պետդումայի պատգամավոր Վիկտոր Պոխմելկինի կարծիքով՝ «քրեական գործի դադարեցումը կասկածելի է թվում»^[46]։ Սերգեյ Իվանովը հայտարարել է, որ ոչ մի օգնություն որդուն քրեական գործով վարույթը կարճելու մասին չի ցուցաբերել^[47]։

2014 թվականի նոյեմբերի 3-ին Ալեքսանդր Իվանովը խեղդվել է ԱՄԷ-ում, երբ դստեր հետ լողացել է ծովում^[44][48]։

Սերգեյ

Սերգեյ (1980), 2017 թվականի մարտի 6-ից՝ «ԱԼՌՈՍԱ» ԱԿ-ի նախագահ^[49]։ ՌԴ Սբերբանկի ավագ փոխնախագահը 2016 թվականի ապրիլից մինչև 2017 թվականի մարտ^[50]։ Ղեկավարել է «Կառավարում միջոցների ձեռքբերմամբ» բլոկը, որը ներառում է ապահովագրական և կենսաթոշակային բիզնես է, ինչպես նաև ակտիվների կառավարում հաճախորդների և մի քանի այլ ուղղություններ^[50]։

Նախկինում՝ վարչության նախագահ, «Սոգազ» ԲԲԸ տնօրենների խորհրդի անդամ, ռուսական միջուկային ապահովագրական պուլի դիտորդական խորհրդի նախագահ^[51]։

2007 թվականի հունիսին աշխատել է «Գազպրոմբանկի» փոխնախագահ^[38][52]։ 2010 թվականի փետրվարին, 29 տարեկանում, նշանակվել է Գազպրոմբանկի վարչության նախագահի տեղակալ^[39]։

2011 թվականի ապրիլի 5-ին ուժի մեջ է մտել Գազպրոմբանկի տնօրենների խորհրդի որոշումը, Սերգեյ Իվանովին որպես վարչության նախագահի տեղակալի և որպես Գազպրոմբանկի վարչության անդամի լիազորությունների վաղաժամկետ դադարեցման մասին^[53]։ Նույն օրը նա նշանակվել է «ՍՈԳԱԶ» ԲԲԸ ապահովագրական ընկերության վարչության ղեկավար^[54]։

2011 թվականին զբաղեցրել է Ռոսսելխոզբանկի դիտորդական խորհրդի նախագահի պաշտոնը։

2011 թվականի հունիսի 22-ին բաժնետերերի ժողովի արդյունքում ընդգրկվել է Գազպրոմբանկի տնօրենների խորհրդում^[55]։

• Иванов Сергей Борисович на сайте Министерства обороны России
• Москвичи — это дворники, чиновники, блогеры, планктон.
• Сергей Иванов и его сыновья никогда не служили в армии.
• Иванов С. Б. стал председателем АНО «Евроазиатский центр изучения, сохранения и восстановления популяций леопардов»
• Роман Шлейнов (2013 թ․ մարտի 18). «Путь Сергея Иванова от разведчика до администратора». Ведомости. Վերցված է 2013 թ․ հուլիսի 19-ին.
• Игорь Плугатарёв. Россия строит новую армию старого типа // Независимое военное обозрение, 25.03.2005
• Игорь Плугатарёв. Супер-тягач и белые кроссовки // Независимое военное обозрение, 20.10.2006
• Джибути, Виталий Ревазович. Миллион километров с Сергеем Ивановым. М.,2008.
• Биография на сайте ТАСС.
• Сергей Иванов о сохранении леопарда.

Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Սերգեյ Իվանով (քաղաքական գործիչ)» հոդվածին։