Սերգեյ Բախրուշին

Սերգեյ Վլադիմիրովիչ Բախրուշին (ռուս.՝ Серге́й Влади́мирович Бахру́шин, սեպտեմբերի 26 (հոկտեմբերի 8), 1882^[1] կամ 1882^[2], Մոսկվա, Ռուսական կայսրություն^[3] - մարտի 8, 1950(1950-03-08)^[3][1], Մոսկվա, ԽՍՀՄ^[3]), խորհրդային պատմաբան։ Մոսկվայի համալսարանի պրոֆեսոր (1927), ԽՍՀՄ ԳԱ թղթակից անդամ (1939), Ուզբեկական ԽՍՀ գիտության վաստակավոր գործիչ (1943), ՌՍՖՍՀ ՄԳԱ իսկական անդամ (1945)։

Սերգեյ Բախրուշին ռուս.՝ Сергей Владимирович Бахрушин
Ծնվել է	սեպտեմբերի 26 (հոկտեմբերի 8), 1882[1] կամ 1882[2] Մոսկվա, Ռուսական կայսրություն[3]
Մահացել է	մարտի 8, 1950(1950-03-08)[3][1] Մոսկվա, ԽՍՀՄ[3]
Գերեզման	Նովոդեվիչյան գերեզմանոց
Քաղաքացիություն	Ռուսական կայսրություն,  Խորհրդային Ռուսաստան և  ԽՍՀՄ
Մասնագիտություն	պատմաբան և համալսարանի դասախոս
Հաստատություն(ներ)	Մոսկվայի պետական համալսարան
Գործունեության ոլորտ	Ռուսաստանի պատմություն
Անդամակցություն	ԽՍՀՄ գիտությունների ակադեմիա
Ալմա մատեր	Մոսկվայի համալսարանի պատմաբանասիրական ֆակուլտետ (1904)
Կոչում	պրոֆեսոր, Ռուսաստանի գիտությունների ակադեմիայի թղթակից-անդամ և պրոֆեսոր
Գիտական աստիճան	պատմական գիտությունների դոկտոր
Տիրապետում է լեզուներին	ռուսերեն
Գիտական ղեկավար	Վասիլի Կլյուչևսկի
Եղել է գիտական ղեկավար	Բորիս Ռիբակով, Sergey Dmitriyev? և Միխայիլ Տիխոմիրով
Հայտնի աշակերտներ	Sergey Dmitriyev?
Պարգևներ	և
Sergey Vladimirovich Bakhrushin Վիքիպահեստում

Ավարտել է Մոսկվայի համալսարանը (1904)։ Ուսումնասիրել է Սիբիրի ժողովուրդների և ռուս, պետության 16–17-րդ դարեր սոցիալտնտեսական պատմությունը։ Մասնակցել է նաև միջնակարգ և բարձրագույն դպրոցների համար ԽՍՀՄ պատմության դասագրքերի, «Դիվանագիտության պատմության» (1941, ԽՍՀՄ պետական մրցանակ, 1942) ստեղծմանը։