Ջերալդին Ֆառար

Երաժշտությամբ Ջերալդինը սկսել է զբաղվել Բոստոնում՝ 5 տարեկան հասակում, իսկ 14 տարեկանում արդեն ունենում էր մենահամերգներ։

Ավելի ուշ նա մեկնել է Փարիզ՝ ուսումը շարունակելու, իսկ հետագայոմ` Բեռլին, որտեղ նրա ուսուցիչն էր իտալական հայտնի օպերային բարիտոն Ֆրանչեսկո Գրացիանին։

Շուտով տեղի է ունեցել նրա առաջին օպերային դեբյուտը, որն առաջացրեց իսկական ֆուրոր. դա Մարգարիտայի դերերգն էր «Ֆաուստ» օպերայում՝ Բեռլինի օպերային թատրոնի բեմում^[6]։

Նա ձեռք է բերել ոչ միայն հայտնի օպերային երգչուհու համբավ, որը ելույթ է ունեցել եվրոպական լավագույն թատրոնների բեմերում, և որին շատերն էին ցանկանում ընդօրինակել, այլ իր ժամանակի հայտնի մարդկանց հետ ունեցել է սիրավեպեր։ Այդ մարդկանց շարքում էին Գերմանիայի թագաժառանգ Վիլհելմը, դիրիժոր Արտուրո Տոսկանինին, խոսվել է նաև Էնրիկո Կարուզոի հետ հնարավոր հարաբերությունների մասին։ Կինոդերասան Լու Թելլեգենի հետ անհաջող ամուսնությունը ավարտվեցլ է ամուսնալուծությամբ։ Ամուսնության ընթացքում երեխաներ չեն ունեցել^[7]։ Նա իր օպերային կարիերան ավարտել է 1922 թվականինին՝ 40 տարեկան հասակում, երբ բազմաթիվ ներկայացումների պատճառով նա արդեն սկսել էր կորցնել ձայնը ։ Դրանից հետո երգչուհին հաճախ ձայնագրվում էր ռադիոյով, վարում ռադիոհաղորդումներ։

• 
  1905
• 
  1906
• 

• 1915 - Կարմեն
• 1915 - Ուխտադրժություն
• 1916 - Կին Ժաննա
• 1917 - Կին, որին Աստված մոռացավ (Մոնտիսումայի աղջիկը, անգլ.՝ Isabel Moctezuma)

• Geraldine Farrar at Flickr
• Geraldine Farrar, the Story of an American Singer, the full text of Geraldine Farrar’s autobiography published Houghton Mifflin Co. 1916.
•  Enrico Caruso & Geraldine Farrar — Vogliatemi Bene

Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Ջերալդին Ֆառար» հոդվածին։