Պիպպա Բակկա

Պիպպա Բակկան ծնվել է Միլանում։ Նրա հայրը՝ Գվիդո Պասկուալինո դի Մարինեոն, ծագումով Նեապոլից էր։ Նրա մայրը՝ Ելենա Մանզոնին, նկարիչ Պիեռո Մանձոնիի ավագ քույրն էր։ Բակկան աշխատել է տարբեր լրատվամիջոցներով, այդ թվում՝ լուսանկարչությամբ, կոլաժով և ասեղնագործությամբ։ Նրա 2004 թվականի «Վիրաբուժական մուտացիաներ» ստեղծագործությունը բաղկացած էր մի շարք տերևներից, որոնք հավաքված էին փայտի մեջ և կտրված էին տարբեր ծաղիկների տեսակների նմանեցնելու համար։ 2006 թվականին ունեցել է իր առաջին ինստիտուցիոնալ անհատական ցուցահանդեսը՝ «Կոտրված պատկերը» Միլանի Fabbrica del Vapore-ում^[6]։

2008 թվականին Բակկան արտիստ Սիլվիա Մորոյի հետ սկսեց աշխատել համաշխարհային խաղաղության խթանմանն ուղղված կատարողական ստեղծագործության վրա, որը կոչվում էր «Հարսնացուն շրջագայության մեջ»^[7]։ Նկարիչները սպիտակ հարսանյաց զգեստներով մեկնել են Միլանից 2008 թվականի մարտի 8-ին, ճանապարհորդել են Բալկանների տարածքով և տասներկու օր անց ժամանել Թուրքիա։ Նրանք ծրագրել էին ավտոստոպով երթևեկել Մերձավոր Արևելքով, իսկ իրենց վերջնական նպատակակետն էր սուրբ քաղաքը՝ Երուսաղեմը^[7]։ Ինչ վերաբերում է իրենց հագուկապին, նրանք իրենց կայքում հայտնել են, որ «դա միակ զգեստն է, որը մենք տանելու ենք՝ ճանապարհորդության ընթացքում կուտակված բոլոր բծերով»^[8]։

Միասին Եվրոպայով մեկ ճանապարհորդելուց հետո Բակկան և Մորոն բաժանվեցին Ստամբուլ ժամանելուց անմիջապես առաջ՝ պլանավորելով կրկին հանդիպել Լիբանանի մայրաքաղաք Բեյրութում։ Բակկային վերջին անգամ տեսել են մարտի 31-ին։ Հաղորդվում է, որ նրա կրեդիտ քարտը օգտագործվել է այդ օրվա կեսօրին։ Բակկայի մերկ, խեղդված և քայքայված մարմինը հայտնաբերվել է Գեբզեյում, թփերի մոտ՝ Ստամբուլից մոտ 64 կմ հարավ-արևելք^[4]։

Տղամարդը, ով ոստիկաններին տարել է նրա մարմնի մոտ՝ Մուրադ Քարաթաշը, կալանավորվել է և ձերբակալվել այն բանից հետո, երբ, ըստ տեղեկությունների, խոստովանել է, որ բռնաբարել և խեղդել է Բակկային մարտի 31-ին՝ նրան իր Jeep-ով բենզալցակայանից տանելուց հետո^[5]։ ԴՆԹ-ի թեստը ցույց է տվել, որ Բակկային բռնաբարել են բազմաթիվ մարդիկ, և ոչ միայն Քարաթաշը։ Կասկածյալն ասել է, որ ինքը «թմրանյութերի և ալկոհոլի ազդեցության տակ է եղել» և չի կարող հիշել, թե ինչ է տեղի ունեցել, երբ և ինչ հանգամանքներից ելնելով։

Քարատաշին հայտնաբերել են այն բանից հետո, երբ նա իր սեփական սիմ-քարտը մտցրել է տուժողի բջջային հեռախոսի մեջ, ինչն էլ ահազանգ է առաջացրել ոստիկանության մոտակա մասնաշենքում, քանի որ նա նախկինում դատապարտված է եղել գողության հոդվածով։ Բակկայի սեփական տեղեկատվությունը ջնջվել է բջջային սարքից, ինչը, ըստ Բակկայի ընտանիքի փաստաբանի, ենթադրում է առնվազն մեկ այլ հանցակից, քանի որ Քարաթաշը չի կարողացել խոսել անգլերեն և թողել է դպրոցը երրորդ դասարանից հետո։

Դրանից հետո Բակկայի քույրը՝ Մարիան, հայտարարել է իտալական «ANSA» լրատվական գործակալությանը․ «Բակկայի ճամփորդությունները գեղարվեստական ներկայացման և խաղաղության ու վստահության ուղերձ տալու համար էին, բայց ոչ բոլորն են արժանի վստահության։ . . Մենք առանձնապես չէինք անհանգստանում, քանի որ նա երկար ժամանակ ավտոստոպով էր գնում, և այդպիսով կարող էր խուսափել ռիսկային իրավիճակներից։ . . Նա վճռական անձնավորություն էր, երբ խոսքը վերաբերում էր իր արվեստին»։

Թուրքիայի նախագահ Աբդուլա Գյուլը զանգահարել է Իտալիայի նախագահ Ջորջիո Նապոլիտանոյին, որպեսզի հայտնի իր վիշտը և ցավակցանքը։ Today's Zaman-ի մեկնաբանությունը, ցավակցություն հայտնելով, քննադատել է թուրք քաղաքական գործիչների ենթադրյալ կամակորությունը «օտարների» նկատմամբ Բակկայի գործում` գրելով. «Եկեք համաձայնվենք, եթե Պիպպան լիներ թուրք, ապա շատ մարդիկ կասեին, որ ավտոստոպով տեղաշարժվող կինն արժանի է բռնաբարության»։ Հոդվածագիրը պնդում էր, որ տեղական խնդիրները, ինչպիսին է կանանց նկատմամբ բռնությունը, պետք է լուծվեն՝ անկախ այն բանից, որ Թուրքիան ամաչում է օտարների առաջ։ Թուրքական ամենավաճառվող Հուրիեթ թերթը սպանության մասին հոդված է տպել «Մենք ամաչում ենք» վերնագրով։

2009 թվականին Ֆաենցայում կայացած արվեստի փառատոնի կապակցությամբ Ստամբուլի բիեննալեի տնօրեն Ֆուլյա Էրդեմջին իր երկրի անունից ներողություն խնդրեց։ Բակկայի ընկերուհի և ճամփորդուհի Սիլվիա Մորոն վերադարձել է Միլան և այդ դեպքից հետո դադարեց արվեստով զբաղվել։

2012 թվականին ֆրանսիացի կինոռեժիսոր Ժոել Կուրցը նկարահանել է վավերագրական ֆիլմ՝ «Bacca, La Mariée», պատմության Պիպպա Բակկայի մասին^[9]։ Ֆիլմում ներկայացված են Բակկայի տեսախցիկի տեսաարխիվները, որոնք ֆիլմի թիմին հաջողվել է վերականգնել^[10]։

2020 թվականին Միլան քաղաքում Բակկայի անվամբ հանրային այգի է բացվել Բրերա թաղամասում^[11]։

• Ջորջիո Բոնոմի, Մարտինա Կոգնատի, Հարսնացուն շրջագայության ժամանակ, Ֆոնդացիոնե Մուդիմա, Միլան և Բիբլոս արվեստի պատկերասրահ, Վերոնա, 2009։
• Pippa Bacca, Eva e le altre, Cambi Editore, Poggibonsi, Իտալիա, 2016։

• Պաշտոնական կայք

Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Պիպպա Բակկա» հոդվածին։