Ներմին Նեֆթչի

Ծնվել է 1924 թվականին Ստամբուլում։ Ավարտել է Անկարայի համալսարանի իրավաբանական ֆակուլտետը^[1]։

1969 թվականին ընտրվել է Մուշ քաղաքի Ազգային մեծ ժողովի պատգամավոր։ Դարձել է առաջին կինը, որն ընտրվել է Թուրքիայի արևելյան իշխանություններից Ազգային մեծ ժողովում։ Ընտրվել է նաև Մեծ Ազգային ժողովի նախագահի տեղակալ։ Ինչպես նաև, առաջին կինն էր, որը զբաղեցնում էր այդ պաշտոնը։ 1973 թվականի խորհրդարանական ընտրություններում չառաջադրվեց, սակայն մտավ Սադի Ըրմակի կառավարություն՝ որպես Մշակույթի նախարար։ Զբաղեցրել է այդ պաշտոնը 1974 թվականի նոյեմբերի 17-ից մինչև 1975 թվականի մարտի 31-ը^[1]։

Մասնակցել է 1972 թվականի ապրիլի 24-ին տեղի ունեցած քվեարկությանը՝ 1971 թվականի մարտի 12-ի հեղաշրջումից հետո ձերբակալված Թուրքիայի Ժողովրդա-ազատագրական բանակի երեք անդամների մահապատժի հարցով։ Նեֆթչին 48 խորհրդարանականների թվում էր, որոնք դեմ են քվեարկել, կողմ է քվեարկել 273 մարդ։ Այն բանից հետո, երբ նախագահը ստորագրել է դատավճիռը, բոլոր երեք դատապարտյալները, որոնց թվում էր Դենիզ Հերմիշը, կախաղան են բարձրացվել 1972 թվականի մայիսի 6-ին։ Այս մահապատիժը երկար ժամանակ դարձել է թեժ վեճերի առարկա^[2]։

Գրել է հոդվածներ և շարականներ վարել մի շարք պարբերականներում։ Նա գիրք է գրել թուրքերենի կառուցվածքի և Քիրքուքի իրաքյան թուրքմենների բանահյուսության մասին^[1]։

Մահացել է 2003 թվականի օգոստոսի 20-ին Բոդրումում։ Ուներ երկու որդի՝ Սալիհը (1947-2009) և Սինանը^[1]։