Քաղաքն ունի հանրապետական նշանակություն։ Այն ձևավորում է համանուն մունիցիպալ կառույց հանդիսացող Նազրան քաղաքը՝ քաղաքային շրջանի կարգավիճակով՝ որպես դրա կազմում միակ բնակավայրը[2]։ Ինգուշետիայի Հանրապետության խոշորագույն քաղաքը պետության տնտեսական և մշակութային կենտրոնն է։
19-րդ դարի կեսերին հիշատակվում է որպես գյուղ Նազրան։ Տեղանունը ենթադրաբար բացատրվում է անտրոպոնիմով՝ առաջին բնակիչ Նյասարի անվամբ, որը հիշատակվում է ժողորդական լեգենդներում։ 1944 թվականին չեչենաինգուշական ինքնավար հանրապետության լուծարման արդյունքում բնակավայրն ընդգրկվել է Հյուսիսային Օսիայի կազմում և վերանվանվել Կոստա Խեթագուրով՝ ի պատիվ օս պոետ Կոստա Խեթագուրովի։ Չեչենաինգուշական ինքնավար հանրապետության վերականգնումից հետո բնակավայրը 1957 թվականին կրկին կոչվել է Նազրան, իսկ 1967 թվականին փոխակերպվել է քաղաք Նազրանի[3]։
Քաղաքը գտնվում է Սունժի գետի ձախ ափին, հանրապետության արևմտյան մասում, Հյուսիսային Օսիայի վարչական սահմանի մոտ։ Մայրաքաղաք Մագասից գտնվում է 4 կմ հյուսիս-արևմուտք։
Մոտ 30 քարե մուստիերյան կառույցներ՝ հիմնականում անդեզիտից, բացվել են Վ. Պ. Լյուբինի կողմից Գամուրզիևոյի շրջակայքում։ Պարզվել է, որ Գամուրզիևոյում հայտնաբերված գործիքները պատրաստվել են տեղի կայծքարային ապարներից, և որ այդ տեղանքում մուստիեի դարաշրջանում եղել է քարի մշակման փոքրիկ արհեստանոց[4]։ Վերին պալեոլիտի դարաշրջանի գործիքները հայտնաբերվել են Էկաժևոյում[5]։
Կարցխալ Մալսագովի հուշարձանը, ըստ լեգենդի, հիմնադրել է ՆազրանըՆազրանի Բերդ, 1859 թվական:
Նազրանի բնակավայրի հիմնադրման տարեթիվը ընդունված է համարել 1781 թվականը[6], երբ ռուսական բանակի սպա Լ. Լ. Շտեդերը, քարտեզագրական հետազոտություններ անցկացնելով Սունժենի երկրամասում, քարտեզի վրա նշել է Նազրանկե գետի պահակակետը։ Պաշտոնական փաստաթղթերում Նազրանը որպես բնակավայր առաջին անգամ հիշատակվում է միայն 1810 թվականին[7]՝ որպես Նազրանյան դաշտային հողե ամրություն, որը կառուցել է գեներալ Ի.Պ. Դելպոցոն ՄոզդոկիցՎլադիկավկազ տանող ճանապարհը ծածկելու համար։ Ամրաշինական աշխատանքների համար ներգրավվել են ռուս ռազմական ինժեներներ Մոզդոկից[8]։
Կովկասյան պատերազմի ժամանակ՝ 1817-1832 թվականներին, Նազրանի ամրոցը բազմիցս վերակառուցվել և ամրացել է։ 1818 թվականին Նազրանի ռեդուտն ամրացվել է Ալեքսեյ Երմոլովի կողմից, նույն թվականին նա Սունժիի ստորոտներում հիմնել է Գրոզնիի ամրոցը։ Նազրանյան ամրոցներին կից գտնվում էին թերեքյան կազակների բնակավայրեր Տրոիցկայան, Սունժենկայան, ինչպես նաև՝ Սլեպցովսկայան, Ասինովսկայան և Վոզնեսենսկայան։ 1841 թվականի ապրիլին Նազրանի ամրոցի վրա Իմամ Շամիլի հարձակումը հետ մղելու համար Նազրանի հասարակությունը պարգևատրվել է կայսր Նիկոլայ I Գեորգիևյան դրոշով[6]։
Նազրանի ապստամբությունը տեղի է ունեցել 1858 թվականին։ Տեղացիերի անձնական և հողային իրավունքների վերլուծության կոմիտեն ապստամբության պատճառները բացատրել է ինգուշների կողմից իրենց հատկացված վայրերում բնակվելու դժկամությամբ և այդ կապակցությամբ «բնակիչների նկատմամբ պատշաճ վերահսկողություն ունենալու անհնարինությամբ»։ Ապստամբության ընթացքում ինգուշ բնակչությունն անարդյունք փորձել է կազակներից խլել Նազրանի ամրոցը։ Ապստամբությունը հաջողությամբ ճնշվել է Ա․ Ի․ Բարյատինսկին։ 1860-ական թվականներին որոշում է ընդունվել Նազրանյան ռեդուտն ամրապնդելու մասին, ինչի հետ կապված է եղել նոր կազակների մուտքը բերդի՝ Կարաբուլակյան, Տարսկայա, երկրորդ Սունժենյան և Նեստերովսկայայի շրջակայքում։
1868 թվականին Նազրանում բացվել է Նազրանի լեռնային դպրոցը՝ առաջին աշխարհիկ ուսումնական հաստատությունը Թերսկիի զորքում[10] և միակ բանը Ինգուշեթիայի տարածքում, որը բացվել է մինչև 1917 թվականի հեղափոխությունը, որտեղ ինգուշները հնարավորություն են ունեցել ստանալ ռուսական միջնակարգ կրթություն և պատվոգիր։ 1893 թվականին Նազրանում կառուցվել է երկաթուղային կայարան, իսկ 1894 թվականից Նազրանում սկսվել է կանոնավոր երկաթուղային հաղորդակցությունը։ Նազրան քաղաքում ենթակառուցվածքների զարգացմամբ 1909 թվականին հատկացվել է Նազրանի օկրուգը՝ Ռուսաստանի Թերսկի մարզի վարչատարածքային միավորը, որը գոյատևել է մինչև 1920 թվականը[9]։
Քաղաքի կլիման խոնավ ցամաքային է, որը տատանվում է չափավոր ցամաքայինից մինչև կտրուկ ցամաքային տափաստանային։ Ձմեռը լինում է ձյունառատ և փափուկ, հունվարի վերջից մինչև փետրվարի սկզբին ձևավորվում է կայուն ցրտաշունչ եղանակ։ Մայիսից մինչև հուլիս ընկած ժամանակահատվածը սովորաբար տարվա ամենա անձրևոտ ժամանակաշրջանն է։ Հուլիսի վերջից մինչև օգոստոսի սկզբը տաք եղանակ է լինում։ Արևային հստակ օրերը շատ քիչ են՝ տարեկան միջինը մոտ 50-60 օր պարզ է, մոտ 80-90 օր տեղումներ են, մնացած ժամանակ՝ 210-230 օր ամպամած։
Նազրանի երկաթուղային կայարանը գտնվում է Բեսլան-Սլեպցովսկա Հյուսիս-Կովկասյան երկաթուղու վրա։ Ավելի վաղ Նազրանի կայարանից երկաթուղին հասել է Գրոզնի, բայց Չեչնիայի Հանրապետությունում մարտական գործողություններից հետո Սլեպցովսկայից Գրոզնի ընկած հատվածը քանդել էին։
Գործում է «Ինգուշավտոտրանս» ՊՓ-ի կողմից սպասարկվող քաղաքային ավտոբուսի 9 երթուղի։ Շարժակազմը. ավտոբուսներ հատկապես փոքր դասի ԳԱԶ-3221 «Գազել», ավտոբուսները փոքր դասի Paz-3205 և Paz-3204:
Հասան Մագոմետովիչ Հալմուրզաևը ռուսաստանցի ձյուդոիստ է, 2016 թվականի օլիմպիական չեմպիոն մինչև 81 կգ քաշային կարգում, Եվրոպայի չեմպիոն[13], Եվրոպայի պատանիների չեմպիոն, Ռուսաստանի չեմպիոն, 2010 թվականի Սինգապուրի պատանեկան Օլիմպիական խաղերի մրցանակակիր, 2015 թվականի ամառային Ունիվերսիադայի չեմպիոն Կվանգջուում։ Ռուսաստանի սպորտի վաստակավոր վարպետ։