Միխայիլ Պուգովկին

Միխայիլ Պուգովկինը ծնվել է ներկայիս Կոստրոմայի մարզի Չուխլոմայի շրջանի Ռամեշկի գյուղում։ Քանի որ նրանց ընտանիքը ապրում էր աղքատության մեջ, ուստի Միխայիլը հնարավորություն ուներ ավարտելու գյուղական դպրոցի երրորդ դասարանը միայն։ 1936 թվականին նրանց ընտանիքը տեղափոխվել է Մոսկվա, որտեղ նա որպես աշկերտ, աշխատանքի է տեղավորվել Լազար Կագանովիչի անվան արգելակների գործարանում։ Աշխատանքից հետո հաճախում էր դրամատիկական խմբակ։ Այդ խմբակի ներկայացումներից մեկի ժամանակ նրան նկատել է ռեժիսոր Ֆեոդոր Կավերինը, ով այդ տարիներին ղեկավարում էր Մոսկվայի դրամատիկական թատրոնը և հրավիրել է թատրոնում աշխատելու։ 1939-1941 թվականներին, Միխայիլ Պուգովկինն ընդգրկված էր նշված թատրոնի դերասանական օժանդակ խմբի կազմի մեջ։ 1940 թվականին 17-ամյա Միխայիլին նկատել է հայտնի ռեժիսոր Գրիգորի Ռոշալը և հրավիրել նկարահանվելու «Արտամոնովների գործը» կինոնկարում, որտեղ Միխայիլ Պուգովկինը կատարել է գրեթե դրվագային փոքրիկ դեր։

«Հայրենական մեծ պատերազմն» սկսվելուց երկու օր անց, Միխայիլ Պուգովկինը որպես կամավոր, մեկնել է ռազմաճակատ և ծառայել 1147-րդ հրաձգային գնդում, որպես հետախույզ։ 1942 թվականի հոկտեմբերին, Վորոշիլովգրադի մոտակայքում վիրավորվել է` ստանալով ոտքի ծանր վնասվածք։ Հոսպիտալից հետո զորացրվել է և պարգևատրվել 2-րդ աստիճանի Հայրենական պատերազմի շքանշանով։

1943 թվականին աշխատել է Մոսկվայի դրամայի թատրոնում։ Այնտեղ նա առաջին անգամ խաղացել է գլխավոր դերում։ Նույն թվականի սեպտեմբերին Մոսկվայի գեղարվեստական ակադեմիական թատրոնին (ՄԳԱԹ) կից դպրոց-ստուդիայում մասնակցել է մրցութային փորձաշրջանին և չունենալով որևէ կրթություն, ընդգրկվել է Իվան Մոսկվինի արվեստանոց` դառնալով վերջինիս սիրելի աշակերտներից մեկը։ Սակայն երկրորդ կուրսում, չկարողանալով հանձնել Մարքսիզմի, Պատմության և Ֆրանսերեն լեզվի ստուգարքները, ժամանակավորապես դուրս է մնացել դպրոց-ստուդիայից։

1944 թվականին զորակոչվել է տանկային ուսումնարանում ծառայության և նշանակվել ուսումնարանի ինքնագործունեության պատասխանատու^[6], որի շնորհիվ կարողացել է կրկին վերադառնալ ՄԳԱԹ-ի դպրոց-ստուդիա։ Դպրոցն ավարտելուց հետո, 1947 թվականին որոշ ժամանակ աշխատել է Մուրմանսկում գտնվող Հյուսիսային նավատորմի դրամատիկական թատրոնում։ 1948-1949 թվականներին աշխատել է Վիլնյուսում գտնվող Ռուսական դրամայի թատրոնում, իսկ հետո վերադարձել է Մոսկվա և աշխատանքի անցել Լենկոմ թատրոնում։ Այդ ժամանակ նա մշտապես նկարահանվում էր կինոյում։

Միխայիլ Պուգովկինը ճանաչման է արժանացել «Զինվոր Իվան Բրովկինը» (1955 թ.), «Հողը և մարդիկ» (1955 թ.), ««Խայտաբղետների» գործը» (1958 թ.), «Կիթառով աղջիկը» (1958 թ.) կինոնկարներից հետո։ 1958-1959 թվականներին նա խաղում էր Վոլոգդայի դրամատիկական թատրոնում։ 1960 թվականին Միխայիլ Պուգովկինը վերջնականապես որոշում է թողնել թատրոնը` հանուն կինոյի։ 1960-1978 թվականներին որպես դերասան աշխատել է «Մոսֆիլմ» կինոստուդիայում, իսկ 1978-1991 թվականներին` Մաքսիմ Գորկու անվան կինոստուդիայում։ Նկարահանվել է բազմաթիվ ֆիլմերում։

1991 թվականին մշտական բնակություն հաստատելով Յալթայում, ստեղծել է Միխայիլ Պուգովկինի կենտրոնը, կազմակերպել ստեղծագործական երեկոներ և ելույթներ ունեցել Ղրիմի առողջարաններում։ 1992-1993 թվականներին Կինոդերասանի թատրոն-ստուդիայի դերասան էր^[7]։ 1999 թվականին վերադարձել է Մոսկվա և աշխատել իր սեփական «Միխայիլ Պուգովկինի կինոկենտրոն»-ում։ Իր ստեղծագործական կյանքի ընթացքում Միխայիլ Պուգովկինը նկարահանվել է շուրջ 100 ֆիլմերում` հիմնականում կատակերգական ժանրի^[8]։ Արժանացել է բազմաթիվ պարգևների ու մրցանակների^{[9][10][11][12][13][14]}։

Միխայիլ Պուգովկինի առաջին կինը համակուրսեցին էր, դերասանուհի Նադեժդա Նադեժդինան^[15]։ Միասին ապրել են 12 տարի և ունեն դուստր։

Երկրորդ կինը երգչուհի Ալեքսանդրա Լուկյանչենկոն էր։ Միասին ապրել են 32 տարի, մինչ կնոջ մահը։

Երրորդ անգամ Միխայիլ Պուգովկինը ամուսնացել է 1991 թվականին՝ Իրինա Լավրովայի հետ։

Միխայիլ Պուգովկինը մահացել է 2008 թվականի^[16] հուլիսի 25-ին` Մոսկվայում, շաքարային դիաբետի սրացումներից։ Թաղված է Վագանկովյան գերեզմանոցում։ Նրա վերջին ցանկությունն այն էր, որ իրեն թաղեն իր ընկերոջ` Ալեքսանդր Աբդուլովի կողքին^[17]։