Կյուրենբերգ
Կյուրենբերգ (գերմ.՝ Der von Kürenberg, Kürenberger, 12-րդ դար, Լինց, Ավստրիա - 12-րդ դար), գերմանացի միջնադարյան պոետ։
Կյուրենբերգ | |
---|---|
![]() | |
Ծնվել է | 12-րդ դար |
Ծննդավայր | Լինց, Ավստրիա |
Մահացել է | 12-րդ դար |
Քաղաքացիություն | Գերմանիա |
Մասնագիտություն | բանաստեղծ, կոմպոզիտոր, գրող և միննեզինգներ |
![]() |
Կենսագրություն
Կյուրենբերգը, ինչպես և միջնադարյան գերմաներենով գրող առաջին կին պոետ Ավան, նույնպես ապրել ու աշխատել է Լինցի մոտակայքում, Դանուբ գետի ափին։ Ենթադրվում է, որ իր անունը պոետը վերցրել է այդ տարածքի անվանումից[1]։Միևնույն ժամանակ, Ավստրիայի ու Բավարիայի պալատական ծառայողների մեջ եղել են մի քանի հոգի, ովքեր նույնացրել են իրենց այդ կերպարի հետ[2]։Կյուրենբերգը համարվում է առաջին ամենավաղ աշուղներից մեկը։ Նրա ստեղծագործությունները, որ թվագրվում են 12-րդ դարի 50-70-ական թվականներին, միջնադարյան երգարաններում պահպանվել են մինչև մեր օրերը։
Ստեղծագործություն
Պոետի ստեղծագործությունները, որ գրականագետները դասում են աշուղականության ժողովրդական ուղղությանը, քիչ թե շատ ազատ է ֆրանսիական միջնադարյան պալատական գրականության կանոններից և ինքնուրույնության հետքեր է կրում[3][4][5]։ Դրա մասին են վկայում բանաստեղծությունների կառուցվածքի արխաիկ ոճը և բանաստեղծական կերպարները, որոնք վերաբերում են ժողովրդական երգերին ու հերոսական էպոսին։ Այսպես, բանաստեղծությունները, որպես կանոն միատուն են, դրանց բնորոշ են զույգ, հաճախ` ոչ ճշգրիտ ռիթմերը, պարզ տաղաչափությունը և շեշտային կառուցվածքը։ Որոշ ստեղծագործություններում հանդիպում է, այսպես կոչված, նիբելունգովյան ռիթմը։
Օրինակ | |
---|---|
([6]) | միջին գերմաներենով |
«Կանգնած էի ես գիշերով հրակնատի մոտ, | «Ich stuont mir nehtint spâte an einer zinne, |
Բացի դրանից, ինչպես և այլ վաղ շրջանի պոետների մոտ, Կյուրենբերգի սիրո կոնցեպցիան ևս տարբերվում է Տիկնոջը ծառայելու աշուղական սիրալիր մոտեցումից։ Աշուղը երգում է.
![]() | ... ոչ նրբագեղ, ոչ պայմանական, արհեստական սերը, որը ենթարկվում է հայտնի օրենքներին ու կարգերին, այլ պարզ, առողջ, միանգամայն իրական զգացմունքը[3]։ | ![]() |
Շատ երգեր են հորինվել «կանացի երգի» լիրիկական ժանրով, ընդհանրացնելով երիտասարդ, չամուսնացած, մենակությունից տանջվող կնոջը նվիրված երգերի շարքը։Սիրային տրտմությունը, սիրեցյալի հանդեպ կարոտը համարվել են կնոջ մենաշնորհը, տղամարդը, որպես կանոն, պատկերվում է որպես հպարտ ու ուժեղ ասպետ, սիրային պայքարի հաղթող[7]։ Օգտագործվում են ժողովրդական ֆոլկլորի ավանդական կերպարներ։ Օրինակ, հերոսների երջանիկ կամ տխուր ապրումները նմանեցվում են գարնանը կամ աշնանը, տղամարդը համեմատվում է սոխակի, կինը` վարդի հետ։
Օրինակ | |
---|---|
([8] | միջին գերմաներենով |
«Երբ ես կանգնած եմ մի շապիկով, անքուն | «Swenne ich stân aleine in mînem hemede, |
Գրականություն
- Այս հոդվածում օգտագործված են Բրոքհաուզի և Եֆրոնի հանրագիտական բառարանի (1890—1907) նյութերը:
- Lachmann K. / Haupt M. Minnesangs Frühling. — Leipzig / Stuttgart, 1875 / 1959. = Лахманн К. / Гаупт М. — Весна миннезанга. — Лейпциг / Штутгарт, 1875 / 1959.
Ծանոթագրություններ
Արտաքին հղումներ
![]() | Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Կյուրենբերգ» հոդվածին։ |