Կլեո դե Մերոդ

Կլեո դե Մերոդը ավստրիացի, բելգիական վան Մերոդ ազնվական տոհմից՝ բնապատկերի նկարիչ Կարլ Ֆրայհեր դե Մերոդի (1853-1909) դուստրն էր^[6][7]։ Նրանց ազնվական տոհմը ընտանեկան տարբեր կապեր ուներ եվրոպական ազնվական շատ ընտանիքների հետ։

Կլեոն ավարտել է Փարիզի օպերային կից բալետի դպրոցը։ 11 տարեկանից ելույթ է ունեցել բեմում։ 1900 թվականին Փարիզի միջազգային ցուցահանդեսում Կամբոջայի պարերով է հանդես եկել։ Պարել է Ֆոլի Բերժեում։ Ելույթներ է ունեցել Համբուրգում, Բեռլինում, Պետերբուրգում, Բուդապեշտում, Նյու Յորքում։ Օժտված է եղել առանձնահատուկ գեղեցկությամբ և բնորդ է եղել բազմաթիվ նկարիչների, քանդակագորխների ու լուսանկարիչների համար։

Նրան նկարել են Դեգան, Տուլուզ Լոտրեկը, Բոլդինին, Ֆրիդրիխ Ավգուստ ֆոն Կաուլբախը Ֆրանց ֆոն Լենբախը, լուսանկարել են Լեոպոլդ Ռոյտլինգերը, Ֆելիքս Նադարը և նրա որդին՝ Պոլը։ Նրա լուսանկարներով բացիկները մեծ ժողովրդականություն էին վայելում 19-րդ դարի վերջին — 20-րդ դարի սկզբին։ «Իլուստրասիոն» ամսագիրը 1896 թվականին 130 ժամանակակից գեղեցկուհիներից Կլեոյին գեղեցկության թագուհի էր ընտրել։

1896 թվականին Փարիզի սալոնում քանդակագործ Ալեքսանդր Ֆալգիերի ներկայացրած՝ «Պարուհին» քանդակը մեծ սկանդալ առաջ բերեց^[8]։ Արձանը մերկ էր, բայց Կլեոն պնդում էր որ արձանի միայն գլխի համար էր կեցվածք ընդունել, իսկ մարմինն ուրիշինն է։ Շատ ժամանակակիցներ գտնում էին, որ քանդակագործը օգտագործել է պարուհու մարմնի մուլյաժը։ Այդ կարծիքին էր նաև Պոլ Գոգենը։

Կլեոյի բազմաթիվ երկրպագուների մեջ էր նաև Բելգիայի թագավոր Լեոպոլդ II-ը, ինչի մասին պարուհին գրել է իր հիշողություններում։ Սրա համար փարիզեցիները կատակով Լեոպոլդին Կլեոպոլդ էին անվանում։

Կլեո դե Մերոդը թաղված է Պեր Լաշեզ գերեզմանատանը։

• mode=packed-overlay
• 
  Կլեո դե Մերոդ, Լեոպոլդ Ռոյտլինգերի լուսանկարը, մոտ․՝ 1897 թ․
• 
  Կլեո դե Մերոդը 1905 թվականին
• 
  Կլեո դե Մերոդը 1910 թվականին

• 1926 թվականին Կլեո դե Մերոդը նկարահանվել է գերմանական Frauen der Leidenschaft կինոնկարում։
• Վիենայում Կլեո դե Մերոդը դառնում է Գուստավ Կլիմտի ուշադրության առարկան, հետագայում նրանց հարաբերությունները ներառվեցին Ռաուլ Ռուիսի «Կլիմտ» (2006 կինոնկարում (գլխավոր դերերում Ջոն Մալկովիչ և Սոֆրոն Բարոուզ)։

• Բելգիայի թագավոր Լեոպոլդ II-ը Կլեոյի խորհրդով ֆինանսավորել է Փարիզի մետրոպոլիտենի կառուցումը^[9]։
• Կլեո դե Մերոդը ռուսական բալետում առաջին կինն է, որ տղամարդու հետ զուգապար է պարել^[9]։

• Le Ballet de ma vie. Paris: Pierre Horay, 1955 (ֆր.) (վերահրատարակվել է 1985 թվականին)

• Nos jolies actrices photographiées par Reutlinger. Paris: Ludovic Baschet, 1896
• Reissmann C. Cleo de Merode der Glückstraum einer Tänzerin; Roman. Heidenau: Mitteldeutsche Verlagsanstalt, 1921 (роман переведен на несколько языков)
• Göransson S. Cleo de Merode: en dansös' lyckodröm: romantiserad skildring. Stockholm; Malmö: Förlaget Union, 1928
• Ochaim B., Balk C. Varieté-Tänzerinnen um 1900: vom Sinnenrausch zur Tanzmoderne. Frankfurt/Main: Stroemfeld/Roter Stern, 1998
• Golbin P., Leclercq J.-P. Garde-robes: Intimités dévoilées, de Cléo de Mérode à. . . Paris: Union centrale des arts décoratifs; Musée de la mode et du textile, 1999
• Corvisier C. Cléo de Mérode et la photographie: la première icône moderne. Paris: Éditions du Patrimoine, 2007

• Большая коллекция фотографий и открыток с изображением Клео де Мерод Արխիվացված 2015-10-02 Wayback Machine (ռուս.)
• Фотографии Արխիվացված 2013-07-02 Wayback Machine(ռուս.)
• Литография Тулуз-Лотрека, 1895 Արխիվացված 2012-02-04 Wayback Machine (ռուս.)

Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Կլեո դե Մերոդ» հոդվածին։