Էթի Հիլեսում
Էթի Հիլեսում (հոլ.՝ Ester "Etty" Hillesum, հունվարի 15, 1914[1][2][3][…], Միդդելբուրգ, Նիդերլանդներ[4] - նոյեմբերի 30, 1943[1][2][5], Բիրկենաու համակենտրոնացման ճամբար)), երիտասարդ հոլանդուհի, ումից մնացել է օրագիր, որը նա գրել է Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի ընթացքում։
Էթի Հիլեսում | |
---|---|
Ծնվել է | հունվարի 15, 1914[1][2][3][…] |
Ծննդավայր | Միդդելբուրգ, Նիդերլանդներ[4] |
Մահացել է | նոյեմբերի 30, 1943[1][2][5] (29 տարեկան) |
Մահվան վայր | Բիրկենաու համակենտրոնացման ճամբար |
Քաղաքացիություն | Նիդերլանդների Թագավորություն |
Մայրենի լեզու | հոլանդերեն |
Երկեր | An Interrupted Life? |
Մասնագիտություն | գրող, օրագրի հեղինակ, ուսուցչուհի, կենսագիր և Դիմադրության մարտիկ |
Կայք | jwa.org/encyclopedia/article/hillesum-etty |
Etty Hillesum Վիքիպահեստում |
Կենսագրություն
Ծնվել է հրեական ընտանիքում, հայրը հոլանդացի է, որը դասավանդել է լեզու ու գրականություն, մայրը՝ Ռուսաստանից է, արտագաղթել է 1907 թվականին։ Էթին Ամստերդամի համալսարանում ուսումնասիրել է հոլանդական իրավունք (հիմնականում հասարակության իրավունք) և սլավոնական լեզուներ։ Նրա ներաշխարհի վրա մեծ ազդեցություն է ունեցել Մարիա Ռիլկե ու Ավգուստինի ստեղծագործությունները և ռուսական գրականություն (Լերմոնտով, Տոլստոյ, Դաստոևսկի)։
1941 թվականի մարտին Էթին սկսեց գրել իր օրագում։ 1942 թվականին որպես կամավոր աշխատել է Վեսթերբորկի կենտրոնացված ճամբարում։ 1942 թվականի հոկտեմբերին օրագրում նշումները դադարել են։ Էթին և նրա ընտանիքը բանտարկվեցին Վեսթերբորկում, իսկ 1942 թվականի սեպտեմբերի 7-ին աքսորվեցին Օսվենցիմ, որտեղ էլ մահացան։
Էթիի օրագրերը և նամակները պահպանվել են և Հոլանդիայում առաջին անգամ հրատարակվել են 1981 թվականին, այն նման է Աննա Ֆրանկի օրագրերին, որը համարվում է Հոլոքոստի խորհրդանիշներից մեկը։ Արդյունքում նամակները և օրագրերը սկսեցին թարգմանել այլ եվրոպական լեզուներով, ինչպես նաև եբրայերենով և ճապոներենով։ Ռուսերենով առաջին անգամ հրատարակվել է Ուկրաինայում+ 2016 թվականին։
Հիշատակ
Էթի Հիլեսումի նամակները և օրագրերը յուրօրինակ փաստաթղթեր են, որտեղ ներկայացված է նացիոնալիզմի և ցեղասպանության դեմ գործողություները, հրատարակվել է տարբեր լեզուներով, դրանք նաև ներառվել են հանրագիտարանների և դպրոցական գրքերի մեջ։ Դեյվենտերում նրա հիշատակին նվիրված հուշարձան է կառուցվել։
«Նամակներ Վեսթերբորկից» (ֆր.՝ Lettres de Westerbork) վոկալային ցիկլի բառերում կան Էթիի նամակներից հատվածներ, որը գրվել է 1993 թվականին, ֆրանսիացի կոմպոզիտոր Օլիվյե Գրեյֆի կողմից։
Տես նաև
- Հանա Բրադի
- Պետրոս Գինց
Հրատարակություններ
- Этти Хиллесум. Я никогда и нигде не умру. Дневник 1941—1943 гг., Харьков, Книжный клуб «КСД», 2016
- An interrupted life: the diaries of Etty Hillesum, 1941—1943. New York : Pantheon Books, 1983
- Letters from Westerbork. New York: Pantheon Books, 1986
Գրականություն
- King P. Dark night spirituality: Thomas Merton, Dietrich Bonhoeffer, Etty Hillesum. London: SPCK, 1995
- Brenner R.F. Writing as resistance: four women confronting the Holocaust: Edith Stein, Simone Weil, Anne Frank, Etty Hillesum. University Park: Pennsylvania State UP, 1997
- Costa D. de. Anne Frank and Etty Hillesum: inscribing spirituality and sexuality. New Brunswick: Rutgers UP, 1998
- Germain S. Etty Hillesum. Paris: Pygmalion, 1999
- Dreyer P. Etty Hillesum: une voix bouleversante. Paris: Desclée de Brouwer, 1999
- Boella L. Le imperdonabili: Etty Hillesum, Cristina Campo, Ingeborg Bachmann, Marina Cvetaeva. Mantova: Tre lune, 2000
- Granstedt I. Portrait d’Etty Hillesum. Paris: Desclée de Brouwer, 2001
- Lebeau P. Etty Hillesum. Paris: Michel, 2001
- Tommasi W. Etty Hillesum: l’intelligenza del cuore. Padova: Messaggero, 2002 (на исп. яз. — 2003)
- Camarero Santamaría D. La chica que no sabía arrodillarse: Etty Hillesum, 1914—1943. Burgos: Editorial Monte Carmelo, 2002
- Nocelli M.G. Oltre la ragione: risonanze filosofiche dal pensiero e dall’itinerario esistenziale di Etty Hillesum. Sant’Oreste: Apeiron, 2004
- Marcilivio P. Forme del destino: Etty Hillesum. Bari: Palomar, 2005
- Hommage à Etty Hillesum. Montréal: Éditions Roselin, 2005
- Millot C. La vie parfaite: Jeanne Guyon, Simone Weil, Etty Hillesum. Paris: Gallimard, 2006
- Brandt R. van den. Denken met Etty Hillesum. Zoetermeer: Uitgeverij Meinema, 2006