Դմիտրի Գուբերնիև

Դմիտրի Գուբերնիևը ծնվել է 1974 թվականի հոկտեմբերի 6-ին Մոսկվայի մարզի Դրեզնա քաղաքում։ Հայրը՝ ապակի հալող, մայրը՝ դեղագործ^[1]։

Ավարտել է Սխոդնյայի № 2 միջնակարգ դպրոցը (ներկայումս՝ Խիմկի քաղաքի Սխոդնյա միկրոշրջանի № 22 միջնակարգ ընդհանուր կրթական դպրոց)^[2][3]։ 1995 թվականին գերազանցությամբ ավարտել է Ռուսաստանի ֆիզիկական կուլտուրայի ակադեմիայի մարզչական ֆակուլտետը^[4]։ Սովորել է Ռադիո և հեռուստատեսության աշխատակիցների որակավորման բարձրացման ինստիտուտում։ Բուհն ավարտելով՝ Գուբերնիևն աշխատել է որպես ֆիթնես-հրահանգիչ^[5], պահապան^[5], «Լուժնիկներում» ֆիզպատրաստվածության մարզիչ^[6]։ Ակադեմիական թիավարության վարպետ։ Դահուկային վազքի մեծահասակների առաջին կարգ^[7]։

Ամուսնացած է եղել թեթև ատլետիկայի նախկին չեմպիոն, վազորդ Օլգա Բոգոսլովսկայայի հետ^[8]։ Որդին՝ Միխայիլը^[8], ծնվել է 2002 թվականին։

1990-ական թվականների կեսերին Գուբերնիևը հաճախ էր մասնակցում հեռուստատեսային մրցույթների, այդ թվում՝ «ՆՏՎ Պլյուս» հեռուստաալիքի սպորտային մեկնաբանների առաջին մրցույթին^[5] և «ТВ-6» հեռուստաալիքով հաղորդավարների մրցույթին^[5]։ Հաճախել է բեմական խոսքի դասընթացների^[9] հայտնի մանկավարժ Սվետլանա Մակարովայի մոտ, ում աշակերտներից են եղել Եկատերինա Անդրեևան, Լեոնիդ Պարֆյոնովը, Թինա Կանդելակին, Սերգեյ Բրիլյովը, Միխայիլ Զելենսկին և շատ այլ հայտնի ժամանակակից հեռուստահաղորդավարներ^[6]։ Գուբերնիևն այսպես է ասել ձեռք բերած փորձի մասին․ «Ես այս երկրում շուտասելուկներ ասելու չեմպիոն եմ և ամեն ինչի համար, անխոս, պարտական եմ մոլորակի մեծագույն կնոջը՝ Սվետլանա Մակարովային։ Որովհետև նա 2 մետրանոց ռնգախոս լողլողից նա 2 տարում այնպիսի մարդ ձևավորեց, որը նույնիսկ հիմա իր մեթոդներով է դասավանդում»^[10]։

Հեռուստատեսություն է եկել միայն 1997 թվականին^[11]․ այդ թվականին Դմիտրին մրցույթի արդյունքներով համալրեց նոր ձևավորված «ТВЦ» հեռուստաալիքի աշխատակիցների շարքը^[5]։ 1997-2000 թվականներին աշխատել է որպես սպորտային մեկնաբան^[12] և սպորտի նորությունների հաղորդավար^[13]։ 1999-2000 թվականներին որոշ ժամանակ «ТВЦ»-ով վարել է ամենշաբաթյա «Սպորտային էքսպրես» հաղորդումը՝ «Սպորտ-էքսպրես»-ի լրագրող Վլադիմիր Գեսկինի հետ^[6]։ Հետագայում անխրախուսաբար է արտահայտվել իր նախկին պետի՝ 1997-2006 թվականներին «ТВЦ»-ի սպորտային խմբագրության ղեկավար Սերգեյ Չեսկիդովի մասին, որը, Գուբերնիևի կարծիքով, «մի քանի անգամ փորձել է իրեն գործից ազատել և եթեր չէր թողնում»^[6][14]։

1998^[15]-2004 թվականներին զուգահեռաբար եղել է «Eurosport» հեռուստաալիքի մեկնաբանը^[16][17], հաճախ է աշխատել «Եվրոգոլեր» և «Չեմպիոնների լիգայի ամսագիր» ֆուտբոլային ակնարկներում։ 1999 թվականին Գուբերնիևը պատրաստվում էր հեռանալ «ՆՏՎ Պլյուս», սակայն Աննա Դմիտրիևան նրան աշխատանքի չընդունեց։ Մոտավորապես նույն ժամանակ էլ «ТВЦ»-ի սպորտային հաղորդումների գլխավոր խմբագրի տեղակալ Վասիլի Կիկնաձեն Գուբերնիևին առաջարկեց տեղափոխվել Համառուսաստանյան պետական հեռուստառադիոընկերություն^[6]։

2000 թվականից «Ռոսիա 1» և «Спорт» (ավելի ուշ՝ «Ռոսիա 2») հեռուստաալիքների սպորտային մեկնաբանն է։ «Վեստի» տեղեկատվական հաղորդման սպորտային մասի հաղորդավարն է, «Բարի լույս, Ռուսաստա՛ն» (2002֊2005) հաղորդման համահաղորդավարը։ Վարել է նաև «Սպորտ մեկ շաբաթում» (2001֊2002), «Ֆուտբոլի աշխարհի առաջնության օրագիր» (2002, 2014)^[5][18], «Վեստի-Սպորտ» (2002֊2013)^[19], «Ռուսաստանի հավաքական» (2003֊2008)^[20], «Սպորտի շաբաթ Դմիտրի Գուբերնիևի հետ» (2007֊2013)^[21], «Մեծ սպորտ» (2013֊2015), «Մեծ ֆուտբոլ» (2014֊2015)^[22] և «Բիաթլոն Դմիտրի Գուբերնիևի հետ» (2010֊2015) հաղորդումները։ Բազմիցս մասնակցել է նաև «Ֆորտ Բոյար»^[23][24] և «Ամանորյա երկնագույն օգոնյոկ»^[25] նախագծերին։

2000 թվականից աշխատել է որպես Օլիմպիական խաղերի մեկնաբան և օրագրերի հաղորդավար։ Զուգահեռաբար մեկնաբանել է Եվրատեսիլ երգի 2008^[26], 2010, 2012^[27], 2014 և 2016^[28] թվականների մրցույթները։

Առաջին անգամ մեկնաբանել է բիաթլոնի մրցավազքը 2001 թվականի դեկտեմբերին, երբ «РТР» հեռուստաալիքը որոշեց ցույց տալ նախօրեին Սոլթ Լեյք Սիթիում ընթացող Օլիմպիական խաղերի Աշխարհի առաջնության գավաթի մի քանի տեսագրություն^[6]։ Նրան այդ գործում օգնում էր Ռուսաստանի բիաթլոնիստների միության փոխնախագահ և հայտնի դատավոր Վադիմ Մելիխովը^[6]։ Այնուհետև Գուբերնիևի հետ աշխատել են սպորտային լրագրողներ Վասիլի Վախետովը^[29] և Անդրեյ Կոնդրաշովը^[6]։ Համառուսաստանյան պետական հեռուստառադիոընկերության հեռուստաալիքներով որպես բիաթլոնային եթերների հիմնական մեկնաբան Գուբերնիևն սկսել է աշխատել 2006-2007 թվականներին^[6]։

2010 թվականին «Ռոսիա 1» հեռուստաալիքով վարել է «Ո՞վ է ուզում դառնալ Մաքսիմ Գալկին» ինտելեկտուալ շոուն։ 2014 թվականի օգոստոսից հոկտեմբեր նույն հեռուստաալիքով հեռարձակվում էր «Վանդակ» էքստրեմալ-ինտելեկտուալ հեռուստախաղը, որտեղ Գուբերնիևը կրկին հանդես էր գալիս որպես հաղորդավար^[30]։

2013 թվականի օգոստոսի 29-ից^[31] 2015 թվականի սեպտեմբերի 30-ը^[32][33] եղել է Համառուսաստանյան պետական հեռուստառադիոընկերության սպորտային հեռուստաալիքների միացյալ վարչության գլխավոր խմբագիրը։

2013 թվականի սեպտեմբերի 14-ից «Ռոսիա 1» հեռուստաալիքով մեկնաբանել է տանկային բիաթլոնի մրցումների հեռուստատեսային տարբերակը^[34]։

2013 թվականի դեկտեմբերի 10-ին թողարկվել է Դմիտրիի «Բիաթլոնի քամին» դեբյուտային մաքսի սինգլը, որտեղ հանդես է եկել որպես վոկալիստ^[35]։

2014 թվականի աշնանից Բորիս Սմոլկինի հետ «Ռոսիա 1» հեռուստաալիքով վարել է «Ծիծաղելի է» հումորային հաղորդումը^[36]։ 2014 թվականի նոյեմբերի 2-ի գիշերը լույս 3-ին Դմիտրի Տերեխովի հետ «Դիսքավերի Ռաշա»-ով մեկնաբանել է Նիկ Վալենդայի ռեկորդի սահմանումը^[37]։

2015 թվականի նոյեմբերի 1-ից աշխատում է «Матч ТВ» սպորտային հեռուստաալիքում։ Բիաթլոնի մեկնաբան է, վարում է «Բոլորը դեպի խաղ» և «Բիաթլոն Դմիտրի Գուբերնիևի հետ» հաղորդումները^[38][39]։ Միևնույն ժամանակ Համառուսաստանյան պետական հեռուստառադիոընկերության աշխատակից է, «Ռոսիա 1» հեռուստաալիքի գլխավոր տնօրենի խորհրդականը^[40]։

2016 թվականի մարտից ապրիլ «Че» հեռուստաալիքով մեկնաբանել է նաև «Մարդն ընդդեմ ճանճի» ժամանցային շոուն^[41]։

2006 թվականից «Միասնական Ռուսաստանի երիտասարդական գվարդիա» հասարակական խորհրդի անդամ է։

2012 թվականի փետրվարի 23-ին «Միասնական Ռուսաստան» կուսակցության պատգամավոր Օլգա Բատալինայի հետ ՌԴ նախագահի թեկնածու և վարչապետ Վլադիմիր Պուտինի կողմնակիցների համար ցույց է կազմակերպել^[42]։

2016 թվականի մայիսին Ռազմամարտավարական խաղերի ասոցիացիայի նախագահ Միխայիլ Գալուստյանի, Ռուսական աշխարհագրական միության գործադիր տնօրեն Արտյոմ Մանուկյանի և տիեզերագնաց Սերգեյ Կրիկալյովի հետ մտել է «Յունարմիա» ռազմահայրենասիրական շարժման գլխավոր շտաբի կազմի մեջ։ Շարժումը վերստեղծվել է ՌԴ պաշտպանության նախարար Սերգեյ Շոյգուի նախաձեռնությամբ^[43]։

2017 թվականի ապրիլից Խիմկի քաղաքային շրջանի Հասարակական պալատի անդամ է^[44]։

2011 թվականի օգոստոսի 28-ին «Սպարտակ» - ԲԿՄԱ խաղի ընդմիջման ժամանակ կոպիտ է արտահայտվել Վյաչեսլավ Մալաֆաևի հասցեին^[45]։

Դմիտրի Գուբերնիևը, ռեպորտաժը վարող իր կոլեգայի հետ, նույնպես հիշատակել է «ուսանող Ագաֆոնովի» սպանությունը գիշերային ակումբի մոտ։ Ընդ որում մեկնաբանները համոզված էին, որ բոլոր բարձրախոսներն անջատված են^[46] (ավելի ուշ՝ «Минаев LIVE» հաղորդման եթերում այդ դրվագի քննարկման ժամանակ, հնչեց տարբերակ այն մասին, որ մեկնաբանը գիտեր, թե ինչ է տեղի ունենում եթերում և ուր է գնում հեռարձակումը)^[47]։ Ձայնը հեռարձակվում էր ուղիղ եթերում^[45]։ Ավելի ուշ Գուբերնիևը, մեկնաբանելով տվյալ դրվագը, պնդում էր, որ չի որևէ բան չի ասել Վյաչեսլավ Մալաֆաևի կնոջ՝ Մարինա Մալաֆաևայի հասցեին^[48]։

Մալաֆաևը հայտարարեց, որ այս գործը հենց այնպես չի թողնի^[49]։

«БалтИнфо» թերթին տված հարցազրույցում Գուբերնիևը հայտարարեց^[50]․

Ես կարող եմ միայն ներողություն խնդրել։ Այն, ինչ իմ կոլեգայի ականջների համար էր, տարածվեց ամբողջ Խորհրդային Միությունով։ Ոճական արտահայտությունները վատ են եթերում․․․ Ես խոսում էի Դանիայի հավաքականի դարպասապահի մասին։ Ինչ է, այնտես ինչ-որ բան էր ասվում «Զենիթի» դարպասապահի մասին։ Նա պետք է դեռ հիմնական կազմում իր տեղը նվաճի։

Պետերբուրգի «Զենիթի» ղեկավարությունը պաշտոնական նամակ ուղղեց միանգամից 3 կազմակերպության (Ռուսաստանի ֆուտբոլային միություն, Ռուսաստանի ֆուտբոլային պրեմիեր լիգա, «Ռոսիա 2» հեռուստաալիք) խնդրանքով՝ գնահատական տալ կատարվածին։

2012 թվականի փետրվարի 17-ին Վյաչեսլավ Մալաֆաևը Դմիտրիին դատի տվեց^[51][52], հոկտեմբերի 29-ին հայցը մասնակի բավարարվեց^[53]։ 2013 թվականի ապրիլին Մոսկվայի շրջանային դատարանը մերժեց Գուբերնիևի բողոքարկումը՝ ուժի մեջ թողնելով Մալաֆաևին 75 000 ռուբլի փոխհատուցում վճարելու և եթերում հնչած արտահայտությունները ժխտելու որոշումը^[54]։

2013 թվականի դեկտեմբերին «Մեծ սպորտ» հաղորդման շրջանակներում հարցազրույց վերցրեցին Գուբերնիևից և Մալաֆաևից, որտեղ վերջիններս հայտարարեցին հաշտվելու և տարաձայնությունների հաղթահարման մասին^[55]։

2014 թվականին Սոչիում Ձմեռային օլիմպիական խաղերի բացման արարողության ժամանակ Դմիտրի Գուբերնիևն Ուզբեկստանի հավաքականին անվանել է Տաջիկստանի հավաքական^[56]։ Այս վրիպակը բուռն դժգոհություններ առաջացրեց Ուզնեթում, իսկ «change.org» կայքում հանրագիր հրապարակվեց, որով Գուբերնիևից պահանջում էին պաշտոնական ներողություն խնդրել^[57]։ Ուղիղ եթերում Գուբերնիևը Մոնղոլիայի հավաքականին անվանել է նաև Մոնակոյի հավաքական, Իսլանդիայի հավաքականին՝ Իռլանդիայի, Դոմինիկյան Հանրապետության հավաքականին՝ Դոմինիկա կղզու։

Հաջորդ օրը Դմիտրի Գուբերնիևը պաշտոնապես ներողություն խնդրեց Ուզբեկստանի բնակիչներից և ուզբեկ մարզիկներին հաջող ելույթներ մաղթեց^[58]։

Միջադեպն իր շարունակությունը գտավ Ուզնեթում մեկ տարի անց, երբ լողի մրցումների աշխարհի առաջնության հեռարձակման ժամանակ Կազանում մեկնաբանը երկու անգամ ուզբեկ մարզիչ Վլադիսլավ Մուստաֆինին անվանեց բելառուս լողորդ^[59]։

Երաժշտական մրցույթի ուղիղ հեռարձակման ժամանակ Գուբերնիևը խեղաթյուրեց ուկրաինացի երգչուհի Ջամալայի «1944» երգի իմաստը, որը նվիրված էր ԽՍՀՄ ժամանակ Ղրիմից թաթարների վտարմանը։ Մեկնաբանի կարծիքով երգը նվիրված էր լավ կյանք փնտրելու նպատակով հայրենիքը լքողներին և Եվրոպայում ներգաղթի ճգնաժամին^[60]։

Այն հանգամանքը, որ սպորտային մեկնաբանը նշանակվել էր որպես երաժշտական մրցույթի մեկնաբան, քննադատական արձագանք առաջացրեց որոշ հեռուստամեկնաբանների մոտ․ լրագրող Վլադիմիր Կարա Մուրզա ավագը նշել է, որ չի կարելի ասել, որ «Եվրատեսիլ 2016»-ը մեկնաբանող Մացկյավիչյուսը և Գուբերնիևը «զբաղված են իրենց գործով»^[61]։

2017 թվականի փետրվարի 9-ին «Матч! Арена» հեռուստաալիքի ուղիղ եթերում մեկնաբանելով Հոխֆիլցենում խառը էստաֆետայի աշխարհի առաջնության մրցանակաբաշխության արարողությունը՝ Գուբերնիևը բազմիցս վիրավորել է ֆրանսիացի բիաթլոնիստ Մարտեն Ֆուրկադին։ Մասնավորապես ասել է․ «Մարտե՛ն, դու խոզ ես։ Եվ սա կարելի է ասել ամբողջ երկրով և ամբողջ աշխարհով մեկ։ Եվ գրեք սրա մասին Ֆուրկադին, որ ռուս մեկնաբանն ասել է․ «Ֆուրկա՛դ, դու խոզ ես»։ Այլ կերպ չէր էլ կարող լինել»^[62]։ Նմանատիպ գրառում արվեց նաև մեկնաբանի Ինստագրամի էջում․ «Մերոնք երրորդն են։ Ապրե՜ք։ Մարտեն Ֆուրկա՛դ, դու խոզ ես»^[63]։

Մի քանի օր անց Գուբերնիևը ներողությունը խնդրեց Ֆուրկադից Ինստագրամի իր մասնակցային հաշվից՝ գրելով, որ այժմ զղջում է իր ասածի համար․ ըստ նրա՝ այդ պահին «գործել է զգացմունքային»^[64]։

• 2010 - Մորոզկո` կամեո
• 2012 - Ռժևսկին ընդդեմ Նապոլեոնի
• «Երջանիկ միասին»՝ «Допинг. FM» ռադիոյի սպորտային մեկնաբան
• «Վորոնիններ»՝ սպորտային մեկնաբան
• «Նարնջագույն ամպերի շշուկը»՝ սպորտային մեկնաբան
• «Ինչպես ես հանդիպեցի Ձեր մայրիկին» (եթերաշրջան 2, սերիա 12)՝ կամեո

• 2013 - Բիաթլոնի քամին

• 2012 - Համերգ՝ նվիրված խմբի 25-ամյակին

• 2014 - Հաղթողներին չեն դատում

• «Հայրենիքին մատուցած ծառայությունների համար», չորրորդ աստիճանի շքանշան (տրվել է 2014 թվականի սեպտեմբերի 19-ին)^[65]
• «Ընկերության շքանշան» (2011 թվականի ապրիլի 5)՝ հայրենական հեռուստառադիոհեռարձակման զարգացման գործում ունեցած մեծ ավանդի և բազմամյա արգասաբեր աշխատանքի համար^[66]
• 2012 թվականի Տարվա լրագրող՝ ըստ «Biathlon-Award»-ի

• Դմիտրի Գուբերնիևի պաշտոնական կայք
• Դմիտրի Գուբերնիևի բլոգը sportbox.ru կայքում
• Դմիտրի Գուբերնիևը СпортЭфир կայքում Արխիվացված 2022-05-28 Wayback Machine
• Դմիտրի Գուբերնիևը վիրավորել է Ռուսաստանի հավաքականի դարպասապահներին

Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Դմիտրի Գուբերնիև» հոդվածին։