Գագիկ Բեգլարյան

1971-1978 թվականներին սովորել է Երևանի թիվ 33 դպրոցում։ 1978-1981 թվականներին սովորել է Երևանի պետական համալսարանին կից ֆիզիկամաթեմատիկական դպրոցում, 1981-1985 թվականներին՝ Երևանի ժողովրդական տնտեսության ինստիտուտում։ Ծառայել է խորհրդային բանակում։ Բանակից զորացրվել է 1987 թվականին և որպես հաշվապահ ընդունվել է «Էրեբունի» տրիկոտաժի ֆաբրիկա։ 1988-1992 թվականներին «Վան» կոշիկի ֆաբրիկայում աշխատել է որպես տնտեսագետ։

1993 թվականին ընտրվել է Հայաստանի Հանրապետության Գերագույն խորհրդի առաջին գումարման պատգամավոր։ 2002 թվականին ընտրվել Կենտրոն համայնքի թաղապետ։ 2004 թվականին պաշտպանել է թեկնածուական ատենախոսություն «Թաղապետարանական կառավարման սոցիալական հիմնախնդիրները» թեմայով, արժանացել է սոցիոլոգիական գիտությունների թեկնածուի կոչման։ 2005 թվականին և 2008 թվականին վերընտրվել է Կենտրոն համայնքի թաղապետ։

2009 թվականի մարտի 4-ին ՀՀ Նախագահի հրամանագրով նշանակվել է Երևանի քաղաքապետ^[5]։

2009 թվականի մարտի 5-ին ՀՀ կառավարության որոշմամբ լիազորությունները՝ որպես Երևան քաղաքի Կենտրոն թաղային համայնքի ղեկավարի, վաղաժամկետ դադարեցվել են^[6]։

2009 թվականի մայիսի 31-ին ընտրվել է Երևանի քաղաքապետ^[7]։

2012 թվականի մայիսի 6-ին ընտրվել է ՀՀ ԱԺ պատգամավոր։2012 թվականի հունիսի 16-ից նշանակվել է ՀՀ տրանսպորտի և կապի նախարար։

2013 թվականի մայիսի 8-ին ՀՀ Նախագահի հրամանագրով վերանշանակվել է ՀՀ տրանսպորտի և կապի նախարարի պաշտոնում^[8]։

2014 թվականի ապրիլի 22-ին Գագիկ Բեգլարյանը կրկին նշանակվել է Հայաստանի Հանրապետության տրանսպորտի և կապի նախարար^[9]։ 2016 թվականին հրաժարական է տվել։ 2016 թվականին Հովիկ Աբրահամյանի հրաժարականից հետո դուրս է եկել ՀՀԿ-ից ու քաղաքականությունից։

Ամուսնացած է, ունի երկու երեխա։

• «Անանիա Շիրակացի» մեդալ
• ՀՀ վարչապետի հուշամեդալ
• «Անդրանիկ Օզանյան» մեդալ
• «Դրաստամատ Կանայան» մեդալ
• «Լորիս Մելիքով», հուշամեդալ
• «ԼՂՀ պաշտպանության բանակի» հուշամեդալ
• «Երևանի ոսկե մեդալ»
• «Ֆրիտյոֆ Նանսեն» հուշամեդալ
• «Հայրենիքին մատուցած ծառայությունների համար» 2-րդ աստիճանի մեդալ (2015)^[10]