Բալկարցիներ (կարաչ.-բալկ.՝ аланла^[1], таулула^[2])՝ թյուրքալեզու ժողովուրդ, ովքեր բնակվում են Հյուսիսային Կովկասում, հատկապես Բալկարիայում Բակսան, Չեգեմ, Հադզնիդոն և Չերեկ գետերի ափին։ Պատկանում են Եվրոպոիդ ռասայի կովկասյան ենթառասային։ Բալկարցիները համարվում են ալանների հետնորդները։ Խոսում են Թյուրքական լեզվախմբի Կարաչայ-բալկարերեն և ռուսերեն լեզուներով, սուննի իսլամի հետնորդներ են։ Էթնիկ առումով ցեղակից են Կարաչայների հետ։ Բալկար ազգությունը ձևավորվել է կովկասյան թյուրքերի և ալանների միաձուլումից։ Նրանք համարվում են Եվրոպայի բարձրալեռնային բնակիչներից մեկը։ Բալկարցիների իսլամացումը սկսվել է 17-րդ դարից սկսած։

Ծանոթագրություններ

Բալկարցիներ
Ընդհանուր քանակ
	մինչև 150000
Բնակեցում
Լեզու(ներ)
	Կարաչայ-բալկարերեն, ռուսերեն
Հավատք(ներ)
	Սուննի իսլամ

=

Արտաքին հղումներ

Ես բալկարցի եմ Արխիվացված 2017-12-07 Wayback Machine

Ընթերցե՛ք «բալկարցիներ» բառի բացատրությունը Հայերեն Վիքիբառարանում։

Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 2, էջ 236)։

[1]

[2]