Աշոկ Կումար

Աշոկ Կումարը ծնվել է Հնդկաստանի Բիհար նահանգի Բհագալպուր քաղաքում ` Բենգալիայից եկած կալվածատերերի ապահովված ընտանիքում։ Մանկությունն անցել է Մադհյա Պրադեշ նահանգում գտնվող Կհանդվա քաղաքում։ Նա ուներ երկու եղբայր և մեկ քույր։ Քույրը` Սիթա Դևին, ամուսնացել է պրոդյուսեր Շաշադհար Մուքհերջիի հետ, նա դերասանուհի Կաջոլի տատն է։ Նրա եղբայրներից Անուպ Կումարը դերասան էր, իսկ Կիշոր Կումարը` հայտնի երգիչ և դերասան։ Աշոկ Կումարի հայրը իրավաբան էր և ցանկանում էր, որ որդին նույնպես իրավաբան դառնա, այդ նպատակով էլ նրան ուղարկել են Կալկաթա` սովորելու։ Սակայն Աշոկ Կումարի երազանքը ռեժիսոր դառնալն էր և նա թողնելով ուսումը, 1934 թվականին մեկնեց Բոմբեյ։

Բոմբեյում նա Bombay Talkies կինոստուդիայում որպես հնչյունային օպերատոր աշխատող Շաշադհար Մուքհերջիի օգնությամբ ընդունվեց աշխատանքի, որպես լաբորանտ։ Նա երբեք չէր մտածել դերասան դառնալու մասին, քանի որ այն տարիներին դա համարվում էր ոչ պատվաբեր մասնագիտություն։ Սակայն ստուդիայի սեփականատեր և ռեժիսոր Հիմանշու Ռայը Աշոկ Կումարին համոզեց նկարահանվել «Կյանքի նավակը» (1936 թ.) ֆիլմում։ Նույն թվականին նա նկարահանվեց «Անձեռնմխելի կույսը» ֆիլմում, որտեղ նրա խաղընկերուհին այն ժամանակների կինոաստղ Դևիկա Ռանին էր։ Էկրանի վրա նրա հաջորդ խաղընկերուհին Լիլա Չիտնիսն էր, որի հետ միասին նկարահանվել են «Kangan» (1939 թ.), «Կապեր» (1940 թ.) և «Ճոճանակ» (1941 թ.) ֆիլմերում։ Այդ ֆիլմերը հանրաճանաչ դարձրին Աշոկ Կումարին։ Առավել նշանակալից էր նրա դերը 1943 թվականին նկարահանված «Ճակատագիր» կինոնկարում։ Այդ ֆիլմն ունեցավ մեծ հաջողություն և երկար ժամանակ չէր իջնում կինոէկրաններից։

1943 թվականին Աշոկ Կումարը դարձավ Filmistan կինոստուդիայի հիմնադիրներից մեկը։ Որպես պրոդյուսեր այդ տարիներին նա նկարահանել է մի քանի ֆիլմ։ 1950-ական թվականներին նա ստեղծել է իր սեփական Ashok Kumar Productions ստուդիան և սկսել է նկարահանել ֆիլմեր։ Այդ տարիներին նա սկսել է աշխատել երիտասարդ դերասանուհիներ Նալինի Ջայվանտի և Մինա Կումարիի հետ։ Ի դեպ Նալինի Ջայվանտի հետ ունեցել է սիրավեպ, որը ոչ մի կերպ չի անդրադարձել իր ամուսնացած լինելու հանգամանքի վրա։ Միաժամանակ Աշոկ Կումարը նկարահանվել է Բիմալ Ռոյի «Ամուսնացած եմ» (1953 թ.) և «Կալանավորուհին» (1963 թ.) ֆիլմերում։ 1958 թվականին նա նկարահանվել է «Նա, ով կառավարում է մեքենան» կինոնկարում, որտեղ նրա խաղընկերները եղբայրներն էին՝ Անուպ Կումարն ու Կիշոր Կումարը։ 1962 թվականին նկարահանված «Rakhi» կինոնկարի համար, որտեղ նրա խաղընկերուհին Վահիդա Ռեհմանն էր, Աշոկ Կումարը ստացել է իր առաջին Filmfare Award մրցանակը՝ տղամարդու լավագույն դերի համար։ Հաջորդ՝ «Մոլորություն» (1963 թ.) ֆիլմի համար նա ներկայացվել է մրցանակի։ Երկրորդ անգամ նա մրցանակն ստացավ «Օրհնություն» (1968 թ.) ֆիլմի համար։

1960-ական թվականներին Աշոկ Կումարը հիմնականում նկարահանվում էր հայրերի դերերում։ 1966 թվականին նկարահանված «Հրեշտակը» ֆիլմի համար նա արժանացավ Filmfare Award մրցանակի՝ տղամարդու երկրորդ պլանի լավագույն դերի համար։ Այդ մրցանակին նա արժանացել է նաև «Mehrban» (1967 թ.), «Վիկտորիա 203» (1972 թ.) և «Փոքրիկ իր» (1975 թ.) ֆիլմերի համար։ Աշոկ Կումարի վերջին ֆիլմերից էր «Արժեքներ առևանգողների վերադարձը» (1996 թ.) կինոնկարը, որտեղ նա կերտել էր չարագործի դեր։ Շուրջ 63 տարի կինոյում նկարահանվելուց հետո, 1997 թվականին նա լքեց կինոնկարահանման հրապարակը՝ առողջության վատթարացման պատճառով։

1936 թվականին Աշոկ Կումարն ամուսնացել էր Շոբհա Դևիի հետ, ով 10 տարով փոքր էր նրանից։ Այդ ամուսնությունից նրանք ունեցել են չորս երեխա՝ մեկ որդի և երեք դուստր։ Նրա թոռնուհիներից է դերասանուհի Անուրադհա Պատելը։ Աշոկ Կումարի կինը մահացել է նրանց ամուսնության 50-ամյակի նախօրյակին։ Աշոկ Կումարի 76-ամյակի օրը մահացել է նրա կրտսեր եղբայրը՝ Կիշոր Կումարը։ Դրանից հետո նա երբեք չնշեց իր ծննդյան օրը։ Նա մահացել է 2001 թվականի դեկտեմբերի 10-ին՝ իր տանը, սրտի անբավարարությունից։