Անդրե Ասիման

Ասիմանը ծնվել և մեծացել է Եգիպտոսի Ալեքսանդրիա քաղաքում՝ Ռեջայն և Հենրի Ասիմանների ընտանիքում, որոնցից վերջինս տրիկոտաաժի գործարանի սեփականատեր էր^{[16][17][18][19]}։ Նրա մայրը խուլ էր^[20]։ Ասիմանը դաստիարակվել է ֆրանսախոս ընտանիքում, որի անդամները նաև խոսում էին իտալերենով, հունարենով, արաբերենով և լադիներենով^[8]։

Նրա ծնողները Ալեքսանդրիայում 1905 թվականին հաստատված ընտանիքներից թուրքական և իտալական արմատներով Սեֆարդի հրեաներ էին^[9]։ Որպես Մուտամասսիրուն («օտարերկրյա») համայնքների անդամներ, նրա ընտանիքի անդամները չէին կարող Եգիպտոսի քաղաքացիներ դառնալ։ Երեխա հասակում Ասիմանը սխալմամբ հավատում էր, որ ֆրանսիական քաղաքացի է։ Եգիպտոսում նա բրիտանական դպրոցներ է հաճախել^[15]։

Այն բանից հետո, երբ նրա հայրը իտալական քաղաքացիություն է ստացել ընտանիքի համար, Ասիմանը, նրա մայրը և եղբայրը՝ որպես փախստականներ տեղափոխվել են Հռոմ, մինչդեռ նրա հայրը տեղափոխվել է Փարիզ։ 1968 թվականին նրանք տեղափոխվել են Նյու Յորք^[8]։ 1973 թվականին նա Լեհմանի քոլեջում անգլերենի և համեմատական գրականության բակալավրի աստիճան է ստացել, իսկ 1988 թվականին՝ Հարվարդի համալսարանում համեմատական գրականության մագիստրոսի և փիլիսոփայության դոկտորի աստիճան^[21]։

Ասիմանի 1996 թվականին լույս տեսած «Եգիպտոսից դուրս» հուշագրությունը լայն քննարկումների առարկա է դարձել^[22][23]։ Նյու Յորք Թայմսում Միչիկո Կակուտանին գիրքը նկարագրել է որպես «հրաշալի հուշագրություն․․․ այն թողնում է ընթերցողին այժմ անհետացած աշխարհի հետաքրքրաշարժ դիմանկարով»։ Նա համեմատում է ստեղծագործությունը Լորենս Դարելի աշխատանքների հետ և նշում է, որ «այստեղ կան որոշ զարմանալի պայծառ տեսարաններ, այնպես տարօրինակ և զարմանալի, ինչպես ինչ-որ բան Գաբրիել Գարսիա Մարկեսից, և այնպես էլ զավեշտական ու անսպասելի, ինչպես ինչ-որ բան Չեխովից»^[9]։

Ասիմանն ամուսնացած է Սյուզան Վիվիոթի հետ։ Նրանք երեք որդի ունեն՝ Ալեքսանդրը և երկվորյակներ Ֆիլիպը և Մայքլը^[24][25][26]։ Նրա կինը՝ Սյուզանը, Վիսկոնսինի համալսարանի և Հարվարդի իրավագիտության ֆակուլտետի շրջանավարտ է և «Bridge, Inc.» ընկերության գլխավոր տնօրենը։ Նա նաև «Kadmon Holdings, Inc.» ընկերության տնօրենների խորհրդի անդամն է և նախկինում աշխատել է որպես «Palladia» ընկերության գլխավոր ծրագրային տնօրեն^{[27][28][29][30][31][32][33]}։

• 1995 Ուայթինգ մրցանակ
• 2007 Լամբդա գրական մրցանակ

• Կոչի՛ր ինձ քո անունով (2007)^[34][35][36]
• Ութ սպիտակ գիշերներ (2010)
• Հարվարդի հրապարակ (2013)
• Էնիգմայի տարբերակներ (2017)
• Գտի՛ր ինձ (2019)^[37]

• «Cat's Cradle». The New Yorker. Հոկտեմբերի, 1997։
• «Monsieur Kalashnikov». The Paris Review. 181. Ամառ, 2007. {{cite journal}}: Cite has empty unknown parameter: |1= (օգնություն)։
• «Abingdon Square». Granta. 122 (Betrayal). Ձմեռ, 2013. {{cite journal}}: Cite has empty unknown parameter: |1= (օգնություն)։

• Եգիպտոսից դուրս (հուշագրություն) (1995)^[5][6]
• Տարանցիկ նամակներ։Աքսորի, ինքնության, լեզվի և կորստի մասին մտորումներ (խմբագիր/մասնակից) (1999)
• Կեղծ փաստաթղթեր։ Աքսորի և հիշողության մասին ակնարկներ (2000)^[5][6]
• Entrez: Ֆրանսիայի նշաններ (Սթիվեն Ռոթֆելդի հետ) (2001)
• Պրուստ նախագիծը (խմբագիր) (2004)^[5][38]
• Ալիբիներ։ Ակնարկներ այլուր (2011)

• «Անխոհեմ հրեայի մտորումներ». The Threepenny Review. 81. Գարուն, 2000։
• «Ելքի մասին Օբաման մոռացել է հիշատակել». Opinion. The New York Times. Հունիսի 8, 2009։
• «Դու լսու՞մ ես ինձ։ Խոսակցություն իմ խուլ մոր հետ». Personal History. The New Yorker. Մարտի 17, 2014։
• «Վ. Գ. Սեբալդը և արտագաղթողները». The New Yorker. Օգոստոսի 25, 2016։

• Aciman, André (2009 թ․ հունիսի 8). «The Exodus Obama Forgot to Mention». The New York Times. Վերցված է 2009 թ․ սեպտեմբերի 21-ին.{{cite news}}: CS1 սպաս․ url-status (link)

• Հարցազրույց Անդրե Ասիմանի հետ, bookslut.com Արխիվացված 2018-02-01 Wayback Machine
• Andre Aciman on Writing, His Work and Inspirations ՅուԹյուբում
• «Գրող և հրավիրված պրոֆեսոր Անդրե Ասիմանը կիսվում է իր ստեղծագործական գործընթացով». The Wesleyan Argus. Վերցված է 2017 թ․ սեպտեմբերի 5-ին.
• Անդրե Ասիմանի պրոֆիլը, The Whiting Foundation վեբ կայք; Մարտի 8, 2018։

Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Անդրե Ասիման» հոդվածին։