Ալացկիվի (դղյակ)
Ալացկիվի (դղյակ) (էստ․՝ Alatskivi loss, գերմ.՝ Schloss Allatzkiwwi), դղյակ էստոնիայում՝ կառուցված Տարտումաա նահանգի Ալացկիվի շրջանում՝ ամրոցը վերակառուցվել է 19-րդ դարի երկրորդ կեսին նեոգոթիկ ոճով։
Նկարագրություն | |
Տեսակ | դաստակերտ |
Տեղագրություն | Ալացկիվի |
Վարչական միավոր | Peipsiääre Rural Municipality? |
Երկիր | ![]() |
Համալիրի մաս | Alatskivi manor? |
Կառուցված | 1880[1] |
Ճարտարապետական ոճ | Նեոգոթիկա և Scottish baronial architecture? |
Կայք | alatskiviloss.ee |
![]() | |
![]() | |
![]() |
Նկարագրություն
Դղյակը կառուցվել է համանուն լճի ափին[2]։ Այն անհամաչափ հատակագծով կառույց է, որի մի թևը մեծ է մյուսից, մեկը միահարկ է, մյուսը՝ երկհարկանի։ Դղյակի շուրջը տեղակայված են 41 փոքր օժանդակ կառույցներ (նախկինում՝ 57՝ լվացքատուն, խոհանոց, ախոռներ, հողմաղաց, եկեղեցի, գերեզմանատուն և այլն)։ Դղյակը շրջապատված է 130 հեկտար տարածքով զբոսայգով, որն ամենամեծն է Տարտումաայում։ Զբոսայգու հիմնական ծառատեսակներն են կաղնին, հացենին, թխկին, լաստենին։ Կից ճանապարհի եզրերին տնկված են լորենիներ։ Լճակից բացի զբոսայգում կա երկու փոքր ջրավազան։ Այստեղ կարելի է տեսնել դյուցազուն Կալևիպոեգի քանդակը։ Նախկինում այնտեղ էր գտնվում նաև Ապոլլոնի արձանը, որն այսօր Տալլինի Կադրիորգի զբոսայգում է[3]։
Պատմություն
Դղյակը կառուցվել է 16-րդ դարի վերջին[4]։ Նրա մասին առաջին անգամ հիշատակվել է 1601 թվականին։ 1628 թվականին Շվեդիայի արքա Գուստավ II Ադուլֆը նվիրել է այն իր քարտուղար Յուհան Ադլեր Սալվիուսին։ 1642 թվականին դղյակն անցել է կալվածատեր Յոահիմ Կրոնմանին, 1753 թվականին՝ Շտակելբերգ ընտանիքին, իսկ 1870 թվականին՝ Նոլքեն ընտանիքին։ 1876 - 1885 թվականներին բարոն Արվեդ Գեորգ ֆոն Նոլքենը վերակառուցեց դղյակը շոտլանդական բարոնական ոճով՝ Շոտլանդիայում արքայական նստավայր Բալմորալ ամրոցի օրինակով։
1919 թվականին Անկախության պատերազմի ընթացքում դղյակն ազգայնացվեց և փոխանցվեց գյուղատնտեսության նախարարության տնօրինությանը։ Այն ծառայել է որպես դպրոց, սահմանապահների զորանոց, կոլտնտեսության վարչական շենք, կինոթատրոն և գրադարան[5][6]։
2005—2011 թվականներին իրականացված մեծածավալ վերականգման արդյունքում դղյակը վերստացավ իր սկզբնական տեսքը[7]։ Առաջին հարկի հինգ սենյակները տրամադրված են դիրիժոր և կոմպոզիտոր Էդուարդ Տուբինի թանգարանին[8]։ Դղյակում անց են կացվում տարբեր հանդիպումներ, գիտաժողովներ, սեմինարներ, որոնց համար կահավորված են 60-120 տեղ ունեցող երեք դահլիճներ[9]։ Կա ռեստորան և 8 անձի համար նախատեսված հյուրանոցային լյուքս-համարներ[10]։ Նկուղային հարկում գտնվում է այստեղ երբևէ ապրած մարդկանց մոմե արձանների թանգարանը[11]։
1997 թվականին դղյակն ընդգրկվել է Էստոնիայի մշակութային հուշարձանների պետական ցուցակում, 13.05.2019-ի տեսչական ստուգման ժամանակ վիճակը գնահատվել է գոհացուցիչ[12]։
Պատկերասրահ
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/f/f7/Alatskivi_m%C3%B5isa_peahoone.jpg/671px-Alatskivi_m%C3%B5isa_peahoone.jpg)
- Դղյակի տեսքը հարավ- արևմուտքից
- Նոլքեն տոհմի անդամների դիմանկարներ
- Ցուցահանդես դղյակում
- Դահլիճ
Տես նաև
Ծանոթագրություններ
Արտաքին հղումներ
- Официальный сайт замка Алатскиви (էստոներեն) (անգլ.) (ռուս.)
- История замка на его официальном сайте(էստոներեն)(անգլ.)(ռուս.)
- Замок Алатскиви (ռուս.) на сайте own-way.me, 16 июля 2014
- Замок Алатскиви (անգլ.) (էստոներեն) (գերմ.) (իսպ.) (ֆր.) (իտալ.) (շվեդ.) (ռուս.) (ֆին.) (լեհ.) (չին.) (ճապոներեն) (լատիշերեն)
![]() | Վիքիպահեստ նախագծում կարող եք այս նյութի վերաբերյալ հավելյալ պատկերազարդում գտնել Ալացկիվի (դղյակ) կատեգորիայում։ |