Tripla Entente
A Tripla Entente foi unha coalición conformada pola alianza franco-rusa de 1893, a Entente Cordiale franco-británica de 1904 e o acordo anglo-ruso de 1907.
Eric J. Hobsbawm, no seu libro Historia do século XX, defínea deste xeito: triplo entente, constituída por Francia, Reino Unido de Gran Bretaña e Irlanda e o Imperio ruso.[1] O Reino de Serbia e Bélxica incorporáronse á tripla entente inmediatamente como consecuencia do ataque austríaco contra Serbia (que, de feito, desencadeou o inicio das hostilidades) e o ataque de Alemaña contra Bélxica.[1]
A nova potencia mundial, Alemaña, gobernada por Guillerme II de Alemaña, en 1890 conseguiu que tres potencias que tiñan importantes diferenzas entre si, Francia, Reino Unido de Gran Bretaña e Irlanda e o Imperio ruso, aproximásense e terminasen por coligarse como a Aliada Maior Nacionalista para facer fronte á Tripla Alianza do Imperio alemán, o Imperio Austrohúngaro e o Reino de Italia.
A crise definitiva do verán de 1914 demostrou o funcionamento da alianza ao terminar implicando no conflito ás tres potencias signatarias.
As outras unións
Tralo abandono da Tripla Alianza por parte do Reino de Italia en 1915, esta uniríase á Entente polos seus intereses e pola inconformidade que sentía ao non ter garantías nas Potencias Centrais.
Outros aliados
Notas
Véxase tamén
Outros artigos
- Tripla Alianza (1882)
- Primeira guerra mundial
- Entente cordiale