Top10

O primeiro campionato italiano foi no ano 1929 e nel participaron 6 dos 16 equipos existentes daquela en Italia. En 2002, o campionato italiano foi reestruturado de xeito que os 10 equipos máis fortes tomasen parte na nova competición chamada Super 10 e as antigas Series A se converteran na segunda división do rugby italiano. A competición comeza en setembro e remata en maio. Tras unha competición a dobre volta (con partidos na casa e fora), os catro mellores pasan a uns play-offs que deciden cal é o campión, ademais aquel equipo que remata como pechacancelas trala tempada regular, baixa á Serie A. Do mesmo xeito, ó cabo da tempada regular, eses 4 equipos que lideran a táboa competirán o seguinte ano fronte a equipos doutros países europeos, tomando parte na European Challenge Cup.

As cidades de Parma (na que xogan o Crociati Rugby e o GranDucato Parma Rugby) e Roma (na que xogan o SS Lazio Rugby e o Rugby Roma Olimpic) son as únicas cidades que teñen dous equipos na actualidade. Os clubs Treviso, Viadana e Calvisano teñen dominado o campionato italiano durante os derradeiros anos, aínda que ningún deses 3 clubs compiten xa no torneo.

O rugby italiano evolucionou ó longo do tempo; os clubs están mellor equipados, mellor organizados e adestran mellor ós seus xogadores. Hai máis cartos dos patrocinadores e xogadores estranxeiros (algúns dos cales xogan representando a Italia coa súa selección grazas ás normas da IRB ó respecto) que teñen mellorado o nivel competitivo da liga. En 2005 a Federación Italiana de Rugby (FIR) decidiu introducir unha norma pola que se obrigaba ós equipos a convocar polo menos a 12 xogadores italianos dos 22 que cada equipo leva a cada partido. Isto foi un esforzo para evitar que os mellores xogadores italianos emigraran para xogar en Francia, cuxo campionato é moito máis forte e profesional que o italiano, e deixar así de depender dos clubs franceses para facer as aliñacións da selección italiana.

No canto de acadar que máis cantidade de medios de comunicación se preocuparan do rugby, os equipos italianos que competían na Heineken Cup e na European Challenge Cup seguiron a perder fronte a equipos ingleses e franceses, así como fronte ós equipos das provincias e rexións de Irlanda e Gales que xogan na Liga celta. Debido a isto, suxeriuse hai uns anos que os equipos italianos entrasen na Liga Celta.

O 2008 foi unha sorpresa positiva nas competicións europeas, dado que os equipos italianos, agora cuns maiores orzamentos, chegaron a gañar a algúns equipos franceses da parte baixa da táboa, co que semellaba que o nivel do Super 10 evolucionaba para ben.

Na tempada 2010-2011 producíronse os trocos mais salientables na competición. Co obxectivo de que a selección italiana de rugby (que toma parte no Torneo das Seis Nacións) acade unha maior competitividade e que os xogadores italianos non teñan que emigrar ó estranxeiro para competir ó máximo nivel, a Federación Italiana de Rugby e a Magners League chegaron a un acordo para que 2 equipos italianos participen por primeira vez na prestixiosa competición británica, unha das 3 ligas mais poderosas de Europa, que ata entón só estado composta por equipos de Irlanda, Escocia e Gales. Ó primeiro propúxose que unha franquía coa sede en Roma e que xogase como local no Stadio Flaminio fose elixida para participar na Magners League, pero non se chegou a un acordo. A proposta dunha franquía con sede en Viadana si acadou o acordo das institucións e dos clubs implicados, de tal xeito que, co nome de Aironi Rugby, esta franquía debutou na tempada 2010-2011 da Magners League, o que supuxo o abandono do Rugby Viadana da Liga Italiana de Rugby. Sendo incapaces de organizar a creación dunha franquía en Roma, propúxose que fose o Benetton Treviso o que accedese á outra praza restante para competir na Magners League, aceptando o club de Véneto, o que supuxo a súa saída da Liga Italiana.

Debido a estes trocos, as prazas reservadas ó campionato italiano para clasificar ós seus equipos para xogar na Heineken Cup desapareceron, xa que serán Aironi Rugby e Benetton Treviso os representantes italianos na máxima competición continental do rugby. Así pois, os 4 equipos mellor clasificados ó cabo da tempada, competirán a seguinte tempada na European Challenge Cup, segunda competición continental.

Como resultado da entrada de Aironi Rugby e Benetton Treviso na Magners League 2010-2011, o campionato italiano baixa un grao na súa importancia e se converte practicamente nunha liga semi-profesional ou de formación de xogadores, como son a liga galesa, a irlandesa ou a escocesa, que xa pasaron hai uns anos por este transo de depreciación.

O presente formato das ligas italianas e a súa estrutura é a seguinte:

• Campionato di Eccellenza con 10 equipos
• Serie A: 2 divisións de 12 equipos que xogan os seus partidos a dobre volta
• Serie B: 4 divisións de 12 equipos que xogan os seus partidos a dobre volta
• Serie C: divisións rexionais
• Campionato Sub-19: 3 divisións de 10 equipos que xogan os seus partidos a dobre volta

Finais dende o 2002:

¹ = no tempo engadido

Equipo	Gañadas	Anos nos que gañou
Amatori Milano	18	1929, 1930, 1931, 1932, 1933, 1934, 1936, 1938, 1939, 1940, 1941, 1942, 1943, 1946, 1991, 1993, 1995, 1996
Benetton Treviso	15	1956, 1978, 1983, 1989, 1992, 1997, 1998, 1999, 2001, 2003, 2004, 2006, 2007, 2009, 2010
Petrarca	12	1970, 1971, 1972, 1973, 1974, 1977, 1980, 1984, 1985, 1986, 1987, 2011
Rovigo	11	1951, 1952, 1953, 1954, 1962, 1963, 1964, 1976, 1979, 1988, 1990
Rugby Roma	5	1935, 1937, 1948, 1949, 2000
Fiamme Oro	5	1958, 1959, 1960, 1961, 1968
L'Aquila Rugby	5	1967, 1969, 1981, 1982, 1994
Calvisano	5	2005, 2008, 2012, 2014, 2015
Rugby Parma	3	1950, 1955, 1957
Partenope	2	1965, 1966
Viadana	1	2002
Rugby Brescia	1	1975
Ginnastica Torino	1	1947
Mogliano Rugby	1	2013

• Heineken Cup
• European Challenge Cup
• Selección de rugby de Italia
• Torneo das Seis Nacións

• Sitio Oficial FIR (en italiano)