Sergei Loznitsa
Sergei Loznitsa (belaruso: Сяргей Уладзіміравіч Лазніца, ruso: Серге́й Влади́мирович Лозни́ца, ucraíno: Сергій Володимирович Лозниця), nado o 5 de setembro do 1964, é un director de cine ucraíno[1] coñecido tanto polos seus documentais como polas súas películas de ficción.
 (2010)  | |
| Nome orixinal | (be) Сяргей Уладзіміравіч Лазніца |
|---|---|
| Biografía | |
| Nacemento | 5 de setembro de 1964 (59 anos) Baranavičy |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | Ucraína |
| Educación | Instituto Gerasimov de Cinematografía Instituto Politécnico de Kiev Igor Sikorsky (pt)  |
| Actividade | |
| Campo de traballo | Filme e dirección de cine |
| Ocupación | director de cinema , montador , guionista , director de fotografía |
| Período de actividade | 1996 - |
| Lingua | Lingua ucraína |
Premios
| |
| Páxina web | loznitsa.com |
    | |
Traxectoria
Loznitsa naceu o 5 de setembro de 1964 na cidade de Baranavičy, en Belarús. Naquel tempo Belarús formaba parte da Unión Soviética. Máis adiante a familia trasladouse a Kíiv, Ucraína, onde Loznitsa rematou os seus estudos secundarios.[2]
No 1987 graduouse no instituto politécnico de Kíiv como matemático. Entre o 1987 e 1991 traballou no instituto de cibernética. Desenvolveu sistemas expertos, sistemas para a toma de decisións e traballo en intelixencia artificial. Ó mesmo tempo traballou coma tradutor de xaponés.
No 1991 entrou no instituto de cinematografía Gerasimov, no departamento de dirección de películas no grupo de Nana Djordjadze. No 1997 graduouse con honores.[3]
Dende o 2000 traballou como director de documentais en San Petersburgo. No 2001 el e a súa familia trasladáronse a Alemaña.
No 2010 a súa película Щастя моє foi seleccionada para a competición principal do Festival de Cannes 2010.[4] A súa longametraxe У тумані competiu pola Palma de Ouro no Festival de Cannes 2012.[5][6] Maidan tivo a súa estrea mundial nun pase especial en Cannes en maio de 2014; este documental mostraba gravacións das protestas populares dos anos 2013-14 en Kíiv e a súa represión violenta.[7]