Rumi

Jalāl ad-Dīn Muhammad Rūmī (en persa: جلال‌الدین محمد رومی), tamén coñecido como Jalāl ad-Dīn Muhammad Balkhī (en persa: جلال‌الدین محمد بلخى), Mawlānā/Mevlânâ (en persa: مولانا, "o noso mestre"), Mevlevî/Mawlawī (en persa: مولوی, "o meu mestre"), e máis popularmente coñecido como Rumi, nado en 1207 e finado o 17 de decembro de 1273, foi un poeta, xurista, mestre islámico, teólogo e místico sufí^[1] persa^[2][3] do século XIII. A influencia de Rumi transcendeu as fronteiras e as diferenzas étnicas: persas, taxicos, turcos, gregos capadocios, pashtuns, outros musulmáns de Asia central e os musulmáns de Asia Meridional apreciaron durante séculos o seu legado espiritual.^[4] Os seus poemas foron traducidos a moitas linguas do mundo e traspostos en varios formatos. Rumi ten sido descrito como o "máis popular poeta"^[5] e o "poeta que mellor vende" nos Estados Unidos.^[6][7]

Mawla
Rumi

Nome orixinal	(fa) جلال‌الدین مُحمَّد بلخی
Biografía
Nacemento	30 de setembro de 1207 (Gregoriano) Vakhsh (Império Corásmio)
Morte	17 de decembro de 1273 (Gregoriano) (66 anos) Konya (Sultanato do Rum)
Lugar de sepultura	Museu Mevlana (pt) Yeşil Türbe (en)
Datos persoais
Relixión	Islam e Sufismo
Actividade
Campo de traballo	Filosofía islámica e Sufismo
Ocupación	poeta , filósofo , místico , letrado , ulema , escritor , teólogo
Profesores	Baha ud-Din Walad (en) e Burhanuddin Tirmizi (en)
Alumnos	Pervâne (en) e Husam al-Din Chalabi (en)
Influencias	Shams de Tabriz (pt) , Ibn Arabi e Abdul-Qadir Gilani (pt)
Pseudónimo literario	خاموش
Lingua	Lingua persa, árabe, Old Anatolian Turkish (en) e Grego medieval (pt)
Obra
Obras destacables Seven Sessions (en) Diwan-e Shams-e Tabrizi (en) Masnavi (pt) Fihi Ma Fihi (en) Maktubat (en)
Familia
Cónxuxe	Gawhar Khatun
Fillos	Sultan Walad (en)
Pai	Baha ud-Din Walad (en)