Presidentes de Colombia

Segundo a constitución colombiana de 1821, o presidente era o xefe do poder executivo e o seu mandato era vitalicio. O vicepresidente asumía o cargo en caso de morte, remoción ou doenza do presidente. Antes da aprobación da constitución de 1821 polo Congreso de Villa del Rosario, o presidente de facto era Simón Bolívar, e o vicepresidente era Francisco de Paula Santander, pois o Congreso de Angostura deulles provisionalmente aqueles títulos ata que a constitución fose redactada.

A República da Gran Colombia estaba composta por territorios do Vice-Reino de Nova Granada, da Capitanía de Venezuela e da Audiencia de Quito (hoxe Ecuador).

Despois da Guerra dos Supremos e do caos económico do período federal, o presidente Rafael Núñez decidiu que tiña que redactarse unha nova constitución. Pola Constitución de 1886, o presidente era o xefe do poder executivo por 6 anos con posibilidade de reelección infinita (isto mudou o 1910 para 4 anos, sen posibilidade de reelección no período imediatamente seguinte) e o Senado indicaba o designado que substituía o presidente en caso de morte, ausencia ou deposición.

A constitución de Colombia de 1886 foi unha das máis duradeiras do hemisferio occidental e, coas reformas de 1910, 1936, 1958, 1968, 1973 e 1986, foi a constitución de Colombia ata 1991, cando unha nova foi editada. A Constitución de 1991 aínda é a constitución da República de Colombia.

Estes son os presidentes de Colombia e tamén da Gran Colombia.

• Simón Bolívar (17 de decembro de 1819 - 4 de maio de 1830) (Presidente Libertador despois de 19 de agosto de 1828)
• Domingo Caycedo (4 de maio - 13 de xuño de 1830) (primeira vez, ‘‘de facto’’)
• Joaquín Mosquera (13 de xuño - 5 de setembro de 1830)
• Rafael Urdaneta (5 de setembro de 1830 - 3 de maio de 1831) (‘‘de facto’’)
• Domingo Caycedo (3 de maio - 21 de novembro de 1831) (2.a vez, ‘‘de facto’’)