Octavio García
Octavio García Fernández, nado en Vilachá Pedrosa (Veiga, Becerreá) cara a 1882 e finado no mesmo lugar o 29 de setembro de 1953, foi un avogado e político galego.
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 1882  Vilachá Pedrosa, España |
| Morte | 29 de setembro de 1953 (70/71 anos) Vilachá Pedrosa, España |
 Alcalde de Becerreá | |
 Presidente da Deputación de Lugo | |
| | |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | España |
| Actividade | |
| Ocupación | avogado , político |
| Lingua | Lingua castelá |
Traxectoria
Foi fiscal municipal de Becerrea en 1905,[1] e xuíz municipal de Becerreá en 1907.[2] Militante do Partido Liberal, foi elixido deputado provincial polo polo distrito de Fonsagrada-Becerreá en 1915.[3] Foi un dos asinantes do manifesto anticaciquil dirixido ao distrito de Becerreá en maio de 1930 con Mauro Fernández, Faustino Cela e José de Boado.[4] Na República foi alcalde de Becerreá. Militou en Izquierda Republicana, da que foi directivo en Lugo. Foi nomeado xestor da Deputación provincial de Lugo polo distrito de Becerreá-Fonsagrada en decembro de 1935 e elixido presidente da Comisión xestora da Deputación o 30 de decembro.[5] Continuou no cargo até marzo de 1936. Co golpe de Estado do 18 de xullo de 1936 foi detido o 1 de decembro e ingresou na cadea de Lugo. Estivo detido sen procesamento xudicial ata o 11 de marzo de 1938 e foi condenado ao desterro en Soria. Foi sancionado polo Tribunal de Responsabilidades Políticas ao pago dunha forte multa e cinco anos de inhabilitación.[6] Finou en Vilachá Pedrosa o 29 de setembro de 1953.[7]
| Predecesor: ? |  Alcalde de Becerreá | Sucesor: ? |
| Predecesor: José Cobreros de la Barrera |  Presidente da Deputación de Lugo 1935 - 1936 | Sucesor: Celestino Noya Rodríguez |
Vida persoal
Casou en Becerreá con Ana Fernández Poy en 1920,[8] e foi pai de Serafín e María García Fernández.