Montes Adirondack

Pénsase que a palabra Adirondack provén do vocábulo mohawk ha-de-ron-dah que significa "comedores de árbores". O primeiro uso escrito, que aparece como Rontaks, foi en 1729 por parte do misioneiro francés Joseph-François Lafitau. Este explicou que a palabra era empregada polos iroqueses como expresión despectiva contra os grupos de algonquinos que nos practicaban a agricultura e polo tanto ás veces tiñan que comer árbores para sobrevivir durante o inverno. Como os mohawks non tiñan linguaxe escrita nesa época, os europeos empregaron varias traducións fonéticas da palabra, como Achkokx, Rondaxe e Adirondax.^[2] Estas palabras estaban moi asociadas á rexión, mais non eran aínda consideradas un topónimo: un mapa inglés de 1761 nomea a área simplemente como Deer Hunting Country ("país da caza do cervo"). En 1837, os montes foron chamados Adirondacks por Ebenezer Emmons.^[3]

O conxunto dos montes de Adirondack consíderase «montañas novas» pois segundo un estudo orográfico medra 1,5 mm anualmente. O cumio máis alto é o monte Marcy con 1629 m, fonte máis alta do río Hudson.^[4] Existen unhas corenta montañas que superan os 1200 metros.

A maioría dos montes altos teñen tres zonas de vexetación:

• A primeira, a de faia, pradairo e bidueiro amarelo do bosque de madeiras duras do norte.
• A segunda, de abeto vermello e o balsámico.
• A terceira na cima, unha zona alpina de rochas con lique, Cyperus rotundus e krummholz.

En 1882, o estado de Nova York declarou a rexión parque nacional aínda que existían propiedades privadas que se manteñen. O fin desta declaración foi conservar «a vida silvestre [, e que as terras] non se poidan vender, arrendar ou intercambiar, nin seren ocupadas por corporacións, privadas ou estatais».

• Visit Adirondack