Manuel Colmeiro Guimarás
Manuel Colmeiro Guimarás, nado en Chapa (Silleda) o 7 de agosto de 1901 e finado en Salvaterra de Miño o 1 de outubro de 1999, foi un pintor galego.
  | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 7 de agosto de 1901 Silleda, España |
| Morte | 1 de outubro de 1999 (98 anos) Salvaterra de Miño, España |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | España |
| Actividade | |
| Ocupación | pintor |
| Lingua | Lingua castelá |
Familia | |
| Fillos | Elena Colmeiro |
 | |
Traxectoria
Sendo moi novo, emigrou a Buenos Aires onde compaxinou estudos pictóricos nocturnos co traballo nunha fábrica de zapatos. Durante un ano estudou por libre na Academia de Belas Artes, que abandonou para formar un grupo de traballo con pintores e escultores como Demetrio Urruchúa, Pompeyo Audivert e Plana Casas. Moitas das obras realizadas nesta etapa, de carácter expresionista, destruíunas antes do seu regreso a Galiza en 1926.
Realizou a súa primeira exposición en 1928 nos salóns do Faro de Vigo en Vigo. A Deputación de Pontevedra concedeulle unha bolsa que lle permitiu viaxar a Madrid e asistir á Academia de San Fernando, aínda que semella que el preferiu formarse por libre asistindo asiduamente ao Museo do Prado. Este mesmo ano casou con Emilia González Colmeiro. En 1932 participou nunha exposición sobre novos pintores galegos na Barraca de García Lorca.
Ao estalar a Guerra Civil española exiliouse a Arxentina e residiu en Buenos Aires até 1948. Durante estes anos participou no ambiente dos exiliados relacionándose con Luis Seoane, Rafael Dieste e Rafael Alberti entre outros. No 1949 trasladouse a París, residencia na que morou até o ano 1989 en que regresou a Galiza. Está considerado un dos integrantes da Escola Española de París.
Nos anos 60 chegoulle o recoñecemento masivo con exposicións individuais en Londres, París e Madrid. A temática da súa obra céntrase na paisaxe e na cultura popular galega. Colmeiro, Seoane, Laxeiro, Arturo Souto e Maside integraron o grupo coñecido como "Os Novos" ou "Os Renovadores". Todos eles son pintores nacidos a principios do século XX, considerados continuadores da Xeración Nós, e caracterizados por unha obra cunha temática marcada por unha galeguidade peneirada pola estética das vangardas (expresionismo, cubismo e abstracción). Entre todos eles Colmeiro destaca polo seu intimismo e o concepto lírico dos ambientes, sendo considerado o máis tradicional do grupo.
Recibiu varios premios ao longo da súa carreira artística: o "Premio das Artes" da Xunta de Galicia (1987) ou o "Premio Celanova, Casa dos Poetas" en 1996.