Luciano Vidán Freiría

Fillo de Alberto Vidán García e Benita Freiría Portela. Funcionario do Banco Anglo-Americano en Vigo, despois pasou a ser secretario-contador da Caixa de Aforros Municipal de Vigo, da que chegou a ser director-xerente. En 1936 foi nomeado delegado do Goberno no Instituto de Crédito das Caixas de Aforros. Foi nomeado gobernador do Banco Hipotecario Español en agosto de 1936.^[2] En Valencia integrouse na Solidaridade Galega Antifeixista cos seus amigos Alejandro Viana Esperón e Laureano Poza Juncal. Logo da derrota da República pasou a Francia e exiliouse na Arxentina, arribando a Buenos Aires no vapor Massilia o 5 de novembro de 1939.^[3] Abríronlle expediente de responsabilidades políticas en 1938 e foi condenado en novembro de 1939 a 8 anos de inhabilitación absoluta e multa de 10.000 pesetas.^[4] Na Arxentina traballou na aseguradora "Continental". Foi membro da Comisión de Prensa de Galicia. En 1945 integrou a comisión organizadora da Agrupación Izquierda Republicana na Arxentina con Manuel García Gerpe e Severino Iglesias Siso, da que foi vogal. Visitou Galicia a principios de 1955.^[5] Retornou a España e foi subdirector xeral do Banco Mercantil e Industrial en Madrid, director da sucursal de Madrid do Banco Rural y Mediterráneo, pasando en 1958 a ser subdirector do banco.^[6] Morreu en Madrid o 6 de xullo de 1967 e foi soterrado no cemiterio de San Domingos de Santiago de Compostela.^[7][8]

Casou con María Celina Sanmartín García en 1935.

• Fasano, Laura (2020). "Los exiliados gallegos y sus vínculos con el asociacionismo hispánico de Buenos Aires. El caso de Manuel García Gerpe". Los españoles en Buenos Aires. Activismo político e inserción sociocultural (1870-1960). Teseo. ISBN 978-9877232400. 
• Mera Covas, Roberto (2021). Alejandro Viana. Un galego á fronte do rescate dos refuxiados republicanos. Vigo: Belagua Ediciones. p. 25. ISBN 978-84-121433-8-6. Arquivado dende o orixinal o 27 de maio de 2022. Consultado o 18 de maio de 2022.