Leo Nardus
Leo Nardus[1], rexistrado ao nacer como Leonardus Salomon, nado en Utrecht o 5 de maio de 1868 e finado en Tunes o 12 de xuño de 1955, foi un tirador de esgrima, pintor, coleccionista e marchante de arte neerlandés, gañador dunha medalla olímpica.
  | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 5 de maio de 1868 Utrecht, Países Baixos |
| Morte | 12 de xuño de 1955 (87 anos) La Marsa (en)  |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | Reino dos Países Baixos |
| Educación | Royal Academy of Art (en) |
| Actividade | |
| Ocupación | pintor , debuxante , marchante de arte , coleccionista de arte , xadrecista , esgrimista , pastelista |
| Movemento | Impresionismo |
| Deporte | xadrez |
| Participou en | |
| 1912 | Xogos Olímpicos de 1912 |
| Cronoloxía | |
| 1933-1945 | Pilhagem nazista (pt) |
| Perseguição de Judeus (pt) | |
Traxectoria
Procedente dunha familia xudía, era fillo de Manus Salomon, anticuario, e Catharina Alida Berlijn.[2]. Interesado na pintura, Nardus estudou na Rijksacademie, influído principalmente polo seu profesor Sybrand Altmann[3], a súa obra consiste principalmente en retratos e pinturas de xénero. Tras terminar os seus estudos pasou algún tempo en París. En 1889 acompañado do seu amigo Michel van Gelder realizou unha breve expedición á rexión do Chaco, na Arxentina para atopar ouro, que quedou nun fracaso. Tras volver a París marchou aos Estados Unidos como marchante de arte en 1894 e consegue unha considerable fortuna, aproveitando a alta aceptación que tiña a pintura neerlandesa entre os millonarios norteamericanos, sospeitándose sen chegar a probarse que vendeu algunhas pezas de cualidade dubidosa como pezas mestras [4]. Regresou de novo a París co novo século.
En 1904 casou en Londres, con Hélène Jeanne Marie Bourgeois, filla dun marchante de Colonia, a parella estableceuse no castelo de Arnouville, na periferia de París.[5] coa que tivo dúas fillas e da que se divorciou en 1911. Participou nos Xogos Olímpicos de 1912 en Estocolmo co equipo neerlandés de espada, logrando a medalla de bronce. En 1913 realizou a súa primeira exposición individual na Galería Rosenberg de París, e o 23 de xaneiro de 1917 realizou unha poxa a beneficio da Cruz Vermella de Francia e Bélxica. Afeccionado ao xadrez foi mecenas de David Janowski e Frank Marshall. Viaxou numerosas veces ao norte de África: Alxeria, Exipto pero sobre todo Tunisia, territorio no que se acabará establecendo en 1921, confiando a súa colección de obras de arte ao seu amigo Arnold van Buuren, e facendo edificar un palacio en mármore rosa en cidade balneario de La Marsa onde se mantivo arredado da vida social tunisiana, realizando pinturas de paisaxes e escenas da vida corrente e retratos de beduínos. En 1941 os nazis arrestaron a Van Buuren confiscándolle a colección de arte e a partir de entón Nardus comezou a ter problemas económicos, véndose obrigado a veder a súa residencia en 1951. En 2010 as obras comisadas polos nazis fóronlles restituídas aos seus descendentes[6]