Leila Khaled
Leila Khaled (en árabe: ليلى خالد), co nome de guerra "Xadia Abu Gazala",[1][2] nada en Haifa, no Mandato británico de Palestina o 9 de abril de 1944, é un activista política palestina, membro da Fronte Popular para a Liberación de Palestina (FPAP), do Consello Nacional de Palestina (CNP)[3] e da Unión Xeral de Mulleres Palestinas (UGDP).[4][5] Despois de participar no secuestro dos voos TWA 840 e A 219, en agosto de 1969 e en setembro de 1970, está considerado como a primeira muller secuestradora de aeronaves da historia.[6] Porén, existe o precedente de Amina Dabhour, tamén membro da FPAP, que o 18 de febreiro de 1969, participou, con tres compañeiros máis, no secuestro dun avión Boing 720 da empresa El Al no aeroporto de Zúric, sen que chegase a engalar.[7][8]
![]() | |
Nome orixinal | (ar) ليلى خالد ![]() |
---|---|
Biografía | |
Nacemento | 9 de abril de 1944 (80 anos) Haifa, Mandato británico de Palestina |
Datos persoais | |
Outros nomes | Xàdia Abu Gazala ![]() |
País de nacionalidade | Palestina |
Relixión | Musulmán ![]() |
Actividade | |
Ocupación | activista política |
Partido político | Frente Popular para a Libertação da Palestina (pt) ![]() ![]() |
Membro de | |
Lingua | Lingua francesa, árabe e lingua inglesa ![]() |
Familia | |
Cónxuxe | Fayez Rashid |
![]() ![]() ![]() |
Biografía
Orixes
Khaled naceu o 9 de abril de 1944 en Haifa,[9][10] no seo dunha familia palestina da clase media e raíces cristiás que tivo 12 fillos.[11] De xeito irónico, chegou a dicir que cunha familia tan grande "tanto podería adestrar un equipo de fútbol para enfrontarse ás doce tribos de Israel". O seu pai traballou para nun comercio e posuía a casa onde vivían, situado na rúa de Stanton, preto Hadar, o barrio xudeu da cidade. O 13 de abril de 1948, como resultado da Guerra árabe-israelí de 1948, a familia foi forzado a fuxir, no que se coñeceu como o Éxodo (Nakba).[12] Ela, xunto a sete irmáns e a súa nai, marcharon cara ó Líbano e establecéronse no campo de refuxiados de Tiro.[12] Unha vez así, apoiados pola Axencia de Nacións Unidas para os Refuxiados de Palestina no Próximo Oriente (UNRWA), foi asignado ese mesmo outono no xardín de infancia Sheikah.[13] Dous anos despois, no outono de 1950, conseguiu matricularse na Escola de Unión de Igrexas Evanxélicas para palestinos, non sen antes ter aprendido a ler de forma autodidacta, escoitando ás súas irmás para e imaxinando na mente pasaxes do Corán.[14]