José Solís Ruiz

Fillo de Felipe Solís Villechenous —alcalde de Cabra durante a ditadura de Primo de Rivera— e Eduarda Ruiz Luna.^[2] Realizou estudos de dereito nas universidades de Deusto e Valladolid.^[3]

«Camisa vieja» de Falange,^[4] chegou a tomar parte na guerra civil en apoio do bando sublevado.^[3] Durante o conflito alcanzou o grao de alférez provisional. Ao rematar a guerra ingresou por oposición na Secretaría Técnica Sindical, onde ocupou a praza de secretario da sección sindical central do Sindicato Nacional del Metal.^[5] Formou parte do Corpo Xurídico Militar,^[6] no que ingresou mediante oposición. Como tal actuou como fiscal no xuízo celebrado en 1941 contra un grupo de anarquistas membros do maquis, aos que Solís acusou de sabotaxe e de querer restaurar a República; finalmente foron condenados a morte e executados.^[7] En 1944 incorporouse como secretario á Vicesecretaría xeral de Ordenación Social,^[5] organismo de Falange encargado das cuestións sindicais, entre outras. A pesar de que tecnicamente era un falanxista «camisa vieja», Solís fixo boa parte da súa carreira profesional como oficial xurídico do Exército e como burócrata da administración sindical, polo que tivo pouco contacto co movemento fascista orixinal.^[8]

En 1946 designárono procurador das Cortes franquistas,^[9] posición que mantivo durante case toda a ditadura, ata decembro de 1975.^[10] Durante ese ano, 1946, desde o seu cargo na Vicesecretaría xeral de Ordenación Social organizou as primeiras eleccións sindicais e tamén o primeiro Congreso Nacional de Trabajadores.^[11]

En xullo de 1948 nomeárono gobernador civil de Pontevedra, cesando en 1951 e pasando a ser gobernador civil de Guipúscoa.^[12]

Ten escrito unha granc cantidade de folletos; entre outros, os seguintes:

• 1955, Nuestro sindicalismo. Madrid.^[13]
• 1959, Nueva convivencia española. Madrid.^[13]
• 1961, José Antonio: actualidad de su doctrina.^[13]
• 1963, La gran realidad de nuestro fuero del trabajo. Madrid.^[13]
• 1975, España. Su Monarquía y su futuro. Barcelona.^[13]

• Alvar Ezquerra, Jaime (2003) [2001]. Diccionario de historia de España. Tres Cantos (Madrid): Istmo. ISBN 84-7090-366-7. 
• Sánchez Agustí, Ferrán (2008). "El maquis anarquista en Cataluña". En Aróstegui, Julio (coord.); Marco, Jorge (coord.). El último frente: la resistencia armada antifranquista en España, 1939-1952 (en castelán). Madrid: Los Libros de la Catarata. pp. 211–231. ISBN 978-84-8319-381-5. 
• Aschmann, Birgit (1999). "Treue Freunde..."?: Westdeutschland und Spanien, 1945 bis 1963. Stuttgart: Franz Steiner Verlag. ISBN 9783515075794. 
• Barea, Óscar (2014). Heráldica y Genealogía en el Sureste de Córdoba (Ss. XIII-XIX). Bubok Publishing. ISBN 978-84-686-6224-4. 
• Míguez, Santiago (1990). La preparación de la transición a la democracia en España. Zaragoza: Universidad de Zaragoza. ISBN 84-7733-185-5. 
• Payne, Stanley G. (1999). Fascism in Spain, 1923–1977. Madison: University of Wisconsin Press. ISBN 0-299-16560-4. 
• Rodríguez Puértolas, Julio (2008). Historia de la literatura fascista española (vol II) (en castelán). Madrid: Akal. ISBN 9788446029304. 

• Gobernadores civís de Pontevedra

Predecesor: Fernando Suárez González

Ministro de Traballo  1975 - 1976

Sucesor: Álvaro Rengifo Calderón