Hidronimia

Os nomes dos ríos son palabras moi resistentes ao cambio lingüístico. Nese sentido, como formas lingüísticas, os hidrónimos considéranse formas moi conservadoras, sucedendo normalmente que os pobos que substitúen a outros nun asentamento conserven o nome dado aos recursos hídricos. Por exemplo o Guadiana orixinalmente foi o río Anas, ao que os árabes chamaron simplemente wadi ana 'río anas', conservando o nome usado polos seus habitantes anteriores, e posteriormente os seus sucesores cristiáns, ao conquistaren Al-Ándalus seguiron mantendo o nome na forma moderna Guadiana.

Esta pervivencia dos antigos hidrónimos é moi apreciada polos paleolingüistas, pois é un gran recurso para reconstruír linguas desaparecidas, as súas extensións ou posíbeis rutas migratorias^[1].

Entre as linguas indoeuropeas os hidrónimos provenientes de linguas distintas comparten étimos comúns. Os ríos Danubio, Don, Dnister, Dniéper e Donets conteñen a raíz protoindoeuropea *danu-, (IEW 175), co significado de 'río, auga'. Estes topónimos son atribuídos ao antigo oseto ou escita.^[2]. Na Europa occidental, a coincidencia nos nomes dos ríos levou o lingüista alemán Hans Krahe á hipótese dunha antiga lingua indoeuropea desaparecida, anterior a xermanos e celtas que foi denominada antigo europeo.

• Antigo europeo
• Onomástica

• Robert S. P. Beekes: "River", Encyclopedia of Indo-European Culture, pp. 486–87. (en inglés)

Este artigo sobre lingüística é, polo de agora, só un bosquexo. Traballa nel para axudar a contribuír a que a Galipedia mellore e medre.  Existen igualmente outros artigos relacionados con este tema nos que tamén podes contribuír.