El agente topo
El agente topo é un filme de 2020 dirixido por Maite Alberdi[2] e coproducido entre Chile, os Estados Unidos, Alemaña, os Países Baixos e España. Estreouse no Festival de Cinema de Sundance na sección "World Cinema Documentary".[3] Foi escollido como candidato de Chile para o Óscar ó mellor filme internacional na 93ª edición dos premios,[4] chegando a clasificarse na lista curta de febreiro.
| El agente topo | |
|---|---|
| Ficha técnica | |
| Título orixinal | El agente topo |
| Director | Maite Alberdi |
| Produtor | Marcela Santibañez |
| Guión | Maite Alberdi |
| Fotografía | Pablo Valdés |
| Montaxe | Carolina Siraqyan |
| Estudio |
|
| Distribuidora |
|
| Estrea | Festival de Sundance: 25 de xaneiro de 2020 |
| Duración | 84 minutos |
| Orixe |  Chile Estados Unidos Alemaña Países Baixos España |
| Xénero | Documental |
| Recadación | 44 450 dólares[1] |
| Na rede | |
    | |
Foi candidato ao Goya ó mellor filme estranxeiro de fala hispana, aos Independent Spirit ao mellor documental e ao Óscar ao mellor documental.[5][6][7] Gañou o premio Ariel como mellor filme iberoamericano e o premio Platino como mellor filme documental.[8][9]
Sinopse
Rómulo Aitken é un detective que ten unha empresa de investigacións privadas. Unha clienta encárgalle investigar a residencia de anciáns onde vive a súa nai pensando que pode ser maltratada. Rómulo adestra a Sergio Chamy, un home de 83 anos que xamais traballou como detective para vivir tres meses infiltrado na residencia.[10][11]
Produción
Tras recibir fondos do Consejo Nacional de Televisión, do Ministerio das Culturas, das Artes e do Patrimonio e da CORFO, o documental completou o seu financiamento coas cadeas IPBS dos Estados Unidos e SWR de Alemaña e o IDFA Bertha Fund dos Países Baixos, ademais dos coprodutores españois.[12]
As personaxes son os residentes do fogar San Francisco en El Monte (Rexión Metropolitana de Santiago), e o filme adaptouse a eles máis que eles ao proxecto. Por exemplo, incluíuse o falecemento dunha residente que ocorreu durante a rodaxe e a aprendizaxe real de WhatsApp por parte do axente.[13]
A esixencia de mesturar aspectos documentais e ficticios implicou a realización dun gran número de planos, e a rodaxe de escenas durou ata seis horas. As escenas montábanse pola noite en determinados espazos, como o comedor, que o equipo de filmación non podía empregar durante o día.[13]
Notas
Véxase tamén
Outros artigos
- Filmes de Chile propostos ó Óscar ó mellor filme internacional
- Filmes propostos ó mellor filme internacional na 93ª edición dos Óscar