Edward Said
Edward Wadie Said (en árabe: إدوارد وديع سعيد |wædiːʕ sæʕiːd|, Idwārd Wadīʿ Saʿīd), nado en Xerusalén o 1 de novembro de 1935 e finado en Nova York o 24 de setembro de 2009, foi un profesor de literatura na Universidade de Columbia, intelectual e fundador do campo dos estudos poscolonialistas.[1] Palestino-estadounidense nado no Mandato británico de Palestina, era cidadán estadounidense a través do seu pai, veterano do exército estadounidense.
Traxectoria
Said foi educado no canon occidental, en escolas británicas e estadounidenses, e aplicou a súa educación e perspectiva bicultural para iluminar os espazos de entendemento cultural e político entre o mundo occidental e o mundo oriental, especialmente sobre o conflito israelí-palestino no próximo oriente. As súas principais influencias foron Antonio Gramsci, Frantz Fanon, Aimé Césaire, Michel Foucault e Theodor Adorno.[2]
Como crítico cultural, é coñecido polo seu libro Orientalism (1978), crítica das representacións culturais que son a base do orientalismo, como o mundo occidental percibe Oriente.[3][4][5][6] O modelo de Said da análise textual transformou o discurso académico dos investigadores na teoría literaria, a crítica literaria e os estudos do próximo oriente, como os estudosos examinan, describen e definen as culturas que están a ser estudadas.[7][8] Como texto fundacional, Orientalism foi controvertido entre os investigadores dos estudos orientais, a filosofía e a literatura.[2][9]
Como intelectual, Said foi un membro controvertido do Consello Nacional Palestino, porque criticou publicamente a Israel e os países árabes, especialmente a política e a política cultural dos réximes musulmáns que actuaron contra os intereses nacionais dos seus pobos.[10][11] Said avogou polo establecemento dun estado palestino para asegurar as políticas de igualdade e os dereitos humanos dos palestinos en Israel, incluído o dereito de retorno á súa patria. Definiu a relación oposta ao status quo como a xurisdición do intelectual público, que ten que "peneirar, xulgar, criticar, escoller, para que a escolla e a axencia volva ao individuo".
En 1999, co seu amigo Daniel Barenboim, cofundou a West–Eastern Divan Orchestra, con sede en Sevilla, que comprende músicos novos israelís, palestinos e árabes. Ademais de estudoso, Said era tamén pianista, e coescribiu o libro Parallels and Paradoxes: Explorations in Music and Society (2002), compilación das súas conversas sobre a música.[12]
Honores e premios
Ademais de honras e pertenzas a institucións e organizacións de prestixio de todo o mundo, Said recibiu uns vinte graos universitarios de honra no transcurso da súa vida profesional como académico, crítico e home de letras.[14] Entre os premios que lle foron concedidos está o premio Bowdoin da Universidade Harvard. Recibiu o Lionel Trilling Book Award en dúas ocasións, o premio Wellek da American Comparative Literature Association e o primeiro Spinoza Lens Prize.[15] En 2001, Said recibiu o Lannan Literary Award e en 2002, o Premio Príncipe de Asturias da Concordia. Foi o primeiro cidadán estadounidense que recibiu o premio Al Owais (por investigacións culturais e científicas, 1996–1997).[16] A súa autobiografía Out of Place (1999) recibiu tres premios, New Yorker Book Award para non ficción (1999), o Anisfield-Wolf Book Award para non ficción (2000) e o Morton Dauwen Zabel Award de literatura.[17]
Notas
Véxase tamén
Bibliografía
- Barsamian, David (2003). Culture and Resistance: Conversations with Edward W. Said. Pluto. ISBN 9780745320175.
- Cornwell, John (2010). Newman's Unquiet Grave: The Reluctant Saint. Continuum International. ISBN 9781441150844.
- Gentz, Joachim (2009). "Orientalism/Occidentalism". Keywords re-oriented. interKULTUR, European-Chinese intercultural studies, Volume IV. Universitätsverlag Göttingen. pp. 41–. ISBN 978-3-940344-86-1. Consultado o 18 de novembro de 2011.
- Ghazoul, Ferial Jabouri, ed. (2007). Edward Said and Critical Decolonization. American University in Cairo Press. ISBN 978-977-416-087-5. Consultado o 19 de novembro de 2011.
Edward W. Said (1935–2003) was one of the most influential intellectuals in the twentieth century.
- Gray, Richard T.; Gross, Ruth V.; Goebel, Rolf J.; et al., eds. (2005). A Franz Kafka encyclopedia. Greenwood. ISBN 978-0-313-30375-3. Consultado o 18 de novembro de 2011.
- Iskander, Adel; Rustom, Hakem (2010). Edward Said: A Legacy of Emancipation and Representation. University of California Press. ISBN 978-0-520-24546-4.
- McCarthy, Conor (2010). The Cambridge Introduction to Edward Said. Cambridge UP. ISBN 9781139491402.
- Said, Edward W. (1979). Orientalism. Knopf Doubleday. ISBN 9780394740676.
- Said, Edward W. (1996). Peace and Its Discontents: Essays on Palestine in the Middle East Peace Process. Vintage Books. ISBN 9780679767251.
- Singh, Amritjit; Johnson, Bruce G., eds. (2004). Interviews with Edward W. Said. UP of Mississippi. ISBN 9781578063666.
- Turner, Bryan S; Rojek, Chris (2001). Society and Culture: Scarcity and Solidarity. SAGE. ISBN 9780761970491.
- Zamir, Shamoon (2005). "Said, Edward W.". En Jones, Lindsay. Encyclopedia of Religion, Second Edition 12. Macmillan. pp. 8031–32.
Ligazóns externas
- The Edward Said Archive
- Review of Reflections on Exile and Other Essays and Edward Said: The Last Interview, in Other Voices, vol. 3, no. 1.