Educación física
A educación física é unha materia que se imparte en diversos niveis do sistema educativo. Os estudantes fan moitos deportes, exercicios e actividades diferentes empregando o seu corpo.[1] Están implicados moitos tipos de aptitude física. Utiliza a aprendizaxe nos ámbitos cognitivo, afectivo e psicomotriz nun contexto de exploración de xogo ou movemento corporal. A educación física é importante para manter os nenos e os adultos en forma e activos. Tamén é necesario educar á poboación no campo de formas saudables e intelixentes de manterse activo.[2] A finais do século XX, as escolas e institutos de formación de profesores de educación física alcanzaron o nivel do ensino superior.
Historia
A educación física remóntase ás orixes do home. Inicialmente responde ás necesidades de supervivencia, en canto á obtención de alimentos (persecución, escalada, tracción, etc.), a vivenda e a roupa son unha construción baseada no esforzo físico.[3]
A educación física aplicada de forma sistemática e con obxectivos ten a súa orixe nas antigas civilizacións, India e China, onde a práctica era semellante á ximnasia occidental, recibindo o nome de Kung -Fu, creada arredor do ano 270 a. C., cunha finalidade relixiosa, para curar o corpo de enfermidades e debilidades que lle impedían ser servo da alma.[4] En Esparta buscouse a combinación dun home de acción cun sabio, un programa educativo que máis tarde se chamou Palestra.
En canto a Roma, a educación física era moi semellante á espartana, xa que o protagonista era o deportista. Galeno foi a primeira persoa en propoñer exercicios específicos para cada parte do corpo e en utilizar o pulso como medio para detectar os efectos do exercicio físico. Durante a visigoda xa se practicaban deportes como a loita, o salto, o lanzamento de xavelina e a esgrima.
Os precursores directos da educación física moderna nacen a principios do século XIX en Suíza e Alemaña con deportes como: saltos, carreiras e loitas ao aire libre, natación, equilibrio, esgrima, escalada ou equitación. En Inglaterra naceron o fútbol, o rugby, o crícket e os deportes hípicos. A finais do século nacen os deportes de velocidade, como o ciclismo e as carreiras de motor, que combinan a habilidade física coa eficacia mecánica. A educación física orixínase a través das actividades físicas que o ser humano tentaba sistematizar na Antigüidade para mellorar a súa condición física. Considérase que o creador desta rama educativa como se coñece hoxe foi Friedrich Ludwig Jahn. Durante o século XIX, Jahn estableceu a primeira escola de ximnasia en Alemaña.
En diferentes épocas e lugares a concepción da educación física non sempre foi a mesma. Tomada como disciplina científico-pedagóxica, o seu enfoque varía segundo os distintos paradigmas dominantes no ámbito social e, naturalmente, no pedagóxico. Esta foi tan fluctuante que, en moitos casos, localizouse variando o seu centro nas ciencias biolóxicas e noutros nas ciencias sociais.[5]
En Australia, a educación física pasou a formar parte obrigatoria do currículo nas escolas primarias e secundarias públicas en 1981. Dende aquela estendeuse a moitos países ou estados, como Corea do Sur, Singapur, Malaisia, Filipinas, Indonesia, Inglaterra, Gales, Escocia, Portugal, España, Polonia, etc.
Notas
| Sistema educativo español |
|---|
| Réxime xeral |
| Réxime especial |
|
Véxase tamén
Outros artigos
- Deporte
- Ensino
- Ensino medio
- Ensinanzas deportivas de réxime especial
- Esquema corporal
- Ximnasia