Dominio SH2

As interaccións proteína-proteína desempeñan un papel importante no crecemento e desenvolvemento celular. Os dominios modulares, que son as subunidades dunha proteína, moderan estas interaccións por medio da identificación de secuencias curtas de péptidos. Estas secuencias de péptidos determinan as posibles unións de cada proteína con outras. Un dos dominios máis salientables é o dominio SH2, que desempeña un papel vital na comunicación celular. A súa lonxitude é de aproximadamente 100 aminoácidos e encóntrase nunhas 115 proteínas humanas. A súa estrutura contén dúas hélices alfa e 7 láminas beta. Demostrouse que ten unha elevada afinidade polos residuos de tirosina fosforilada e sábese que identifica unha secuencia de 3 a 6 aminoácidos no motivo peptídico.

Os dominios SH2 adoitan unirse a residuos de tirosina fosforilada no contexto dun motivo peptídico de maior tamaño na proteína diana, e os dominios SH2 representan a clase maior de dominios de recoñecemento de pTyr.^[5][6]

A fosforilación de residuos de tirosina nunha proteína ocorre durante a transdución de sinais e lévana a cabo tirosinquinases. Desta maneira, un substrato da fosforilación da tirosinquinase actúa como un interruptor para activar a unión a un dominio SH2 contido en proteínas. A relación tan estreita entre a tirosinquinase e os dominios SH2 é apoiada pola súa aparición coordinada durante a evolución dos eucariotas.

Os dominios SH2 non están presentes en lévedos e aparecen no límite entre os protozoos e os animais en organismos tales como a ameba Dictyostelium discoideum.^[7]

Un exame bioinformático detallado dos dominios SH2 en humanos e ratos atopou 120 dominios SH2 en 115 proteínas codificadas no xenoma humano,^[8] o que representa unha rápida taxa de expansión evolutiva entre os dominios SH2.

Resolveuse un gran número de estruturas de dominios SH2 e estudáronse moitas proteínas SH2 en ratos knockout.^[9]

A función dos dominios SH2 é a de recoñecer especificamente o estado fosforilado dos residuos de tirosina. Este proceso constitúe un evento fundamental na transdución de sinais a través da membrana, onde un sinal no compartimento extracelular é percibido por un receptor e convertido no compartimento intracelular a unha forma química diferente, é dicir, a dunha tirosina fosforilada. A fosforilación da tirosina leva á activación dunha fervenza de interaccións proteína-proteína onde as que conteñen o dominio SH2 son recrutadas a sitios con tirosina fosforilada. Este proceso inicia unha serie de acontecementos que finalmente producen a alteración de patróns de expresión xénica ou outras respostas celulares.

Proteínas humanas que conteñen o dominio SH2:

• ABL1; ABL2
• BCAR3; BLK; BLNK; BMX; BTK
• CHN2; CISH; CRK; CRKL; CSK
• DAPP1
• FER; FES; FGR; FRK; FYN
• GRAP; GRAP2; GRB10; GRB14; GRB2; GRB7
• HCK; HSH2D
• INPP5D; INPPL1; ITK; JAK2; LCK; LCP2; LYN
• MATK; NCK1; NCK2
• PIK3R1; PIK3R2; PIK3R3; PLCG1; PLCG2; PTK6; PTPN11; PTPN6; RASA1
• SH2B1; SH2B2; SH2B3; SH2D1A; SH2D1B; SH2D2A; SH2D3A; SH2D3C; SH2D4A; SH2D4B; SH2D5; SH2D6; SH3BP2; SHB; SHC1; SHC3; SHC4; SHD; SHE
• SLA; SLA2
• SOCS1; SOCS2; SOCS3; SOCS4; SOCS5; SOCS6; SOCS7
• SRC; SRMS
• STAT1; STAT2; STAT3; STAT4; STAT5A; STAT5B; STAT6
• SUPT6H; SYK
• TEC; TENC1; TNS; TNS1; TNS3; TNS4; TXK
• VAV1; VAV2; VAV3
• YES1; ZAP70

• Dominio SH3

• Li S (2007). Universidad de Ontario Occidental, ed. "Sitio de SMALI". Arquivado dende o orixinal o 10 de marzo de 2009. Consultado o 31 de maio de 2014. 
• Mayer BJ (23/10/2007). Universidad de Connecticut, ed. "SH2 Domain Database". Arquivado dende o orixinal o 07/07/2009. Consultado o 31/05/2014. 
• The Nash Lab (2005). Universidad de Chicago, ed. "Dominio SH2". Arquivado dende o orixinal o 02 de abril de 2015. Consultado o 31 de maio de 2014. 
• The Pawson Lab. Hospital Monte Sinaí , Ontario, Canadá, ed. "Dominio SH2". Arquivado dende o orixinal o 16 de outubro de 2014. Consultado o 31 de maio de 2014. 
• Rose T, Waksman G (29/02/2000). Escuela de Medicina de la Universidad de Washington, ed. "Dominios SH2: Introducción". Arquivado dende o orixinal o 21/08/2008. Consultado o 31/05/2014.