Domingo Tarasconi
Domingo Alberto Tarasconi, nado o 20 de decembro de 1903 e finado o 3 de xullo de 1991 en Buenos Aires foi un futbolista arxentino que xogaba na demarcación de dianteiro centro.
| Tarasconi | |||
|---|---|---|---|
 | |||
| Información persoal | |||
| Nome | Domingo Alberto Tarasconi | ||
| Nacemento | 20 de decembro de 1903 | ||
| Lugar de nacemento | Buenos Aires | ||
| Falecemento | 3 de xullo de 1991 | ||
| Lugar de falecemento | Buenos Aires | ||
| Posición | Dianteiro | ||
| Carreira sénior | |||
| Anos | Equipos | Aprs | (Gls) |
| 1920-1921 | CA Atlanta | ||
| 1922-1932 | CA Boca Juniors | 236 | (193) |
| 1933 | Newell's Old Boys | ||
| 1934 | San Martín de Tucumán | ||
| 1935-1936 | Argentinos Juniors | ||
| Selección nacional | |||
| 1922-1929 | Selección de fútbol da Arxentina | 24 | (18) |
| Partidos e goles só en liga doméstica. [ editar datos en Wikidata ] | |||
Traxectoria
Comezou a xogar en Atlanta co que debutou en 1921. Ao ano seguinte fichou por Boca Juniors co que disputou 236 encontros e anotou 193 goles en dez anos. No club xeneize gañou catro campionatos de afeccionados (1923, 1924, 1926 e 1930), un campionato profesional (1931), 5 Copas da Arxentina e 1 Campionato de Honra (1925). Foi o máximo anotador da liga arxentina nos campionatos de 1922 (11 goles), 1923 (40 goles), 1924 (16 goles) e 1927 (32 goles).
Participou na xira que Boca realizou por Europa en 1925 e na que anotou seis tantos.
Deixou Boca no ano 1932, xogando posteriormente en Newell's Old Boys, Club General San Martín e Argentinos Juniors.
No ano 1934, xogando no Club General San Martín na liga de afeccionados, volveu ser o máximo goleador do campionato con 16 goles.
Tarasconi é o cuarto máximo goleador de Boca Juniors con 193 goles, por detrás de Martín Palermo (222), Roberto Cherro (220) e Francisco Varallo (194).
Coa selección de fútbol
Debutou coa Selección de fútbol da Arxentina en 1922, coa que se declarou medalla de prata nos Xogos Olímpicos de 1928 dos que tamén foi o máximo goleador con 11 goles en catro encontros. Tamén foi Campión da Copa América en tres ocasións, 1925, 1927 e 1929.
As súas cifras anotadoras nos Xogos Olímpicos de 1928, unha media de 2,75 goles por encontro, constitúen o récord en competición oficial internacional.