Copa do Mundo de Rugby 2011

Despois de que a primeira Copa do Mundo de Rugby, a de 1987, fose organizada por Nova Zelandia coa colaboración de Australia (que acolleu algún encontro), Nova Zelandia quixo participar tamén na Copa do Mundo de Rugby 1999 que organizaría Australia, acollendo algún encontro. Non obstante, en 1995 púxose en dúbida a idoneidade das infraestruturas do país para acoller de novo un evento deste volume. Así pois, no país maorí puxéronse mans á obra coa idea de presentar unha candidatura propia para acoller a actual Copa do Mundo.

As outras candidaturas corresponderon ao Xapón e a Suráfrica. Na IRB gustou a candidatura do Xapón por varias razóns. Unha delas era que sería a primeira vez que un país acollese unha Copa do Mundo sen ser unha gran potencia do rugby, o que significaba abrir o abano a moitos países para o futuro, ademais de ser a primeira Copa do Mundo que se organizaría en Asia. Xapón tiña uns excelentes recintos deportivos herdados do Mundial de Fútbol Corea-Xapón 2002. No caso de Suráfrica tamén había uns recintos deportivos e unhas infraestruturas hoteleiras excelentes, herdado todo isto do Mundial de Fútbol Suráfrica 2010. Non obstante, a candidatura de Suráfrica foi a primeira en ser eliminada. Finalmente, o 17 de decembro de 2005 a IRB anunciou en Dublín que a Copa do Mundo de Rugby 2011 tería lugar en Nova Zelandia.

A pesar das especulacións que falaban dunha redución no número de participantes neste mundial de 20 a 16, a IRB anunciou o 30 de novembro de 2007 que este mundial volvería a contar con 20 seleccións. 12 dos equipos son os mesmos que remataron entre os 3 primeiros na súa fase de grupos na Copa do Mundo de Rugby 2007, é dicir:

Os 8 equipos restantes tiveron que gañar a súa presenza no mundial a través das competicións de clasificación de cada continente. Estes son os outros 8 equipos:

A única diferenza entre esta Copa do Mundo e a anterior é a presenza de Rusia nesta edición no sitio de Portugal. Os postos na clasificación da IRB corresponden ó 12 de setembro de 2011.^[1]

As 13 sedes orixinais para a Copa do Mundo de Rugby de 2011 foron confirmadas o 12 de marzo do 2009^[2]. Porén, tralo terremoto que afectou á cidade de Christchurch en febreiro de 2011, a cidade foi retirada e os partidos que se xogaban nela recolocados noutras sedes^[3].

Auckland	Wellington	Dunedin	Auckland	Hamilton	Rotorua
Eden Park	Wellington Regional Stadium	Otago Stadium	North Harbour Stadium	Waikato Stadium	Rotorua Int'l Stadium
Capacidade: 60.000	Capacidade: 40.000	Capacidade: 30.000	Capacidade: 30.000	Capacidade: 30.000	Capacidade: 26.000
New Plymouth	Nelson	Invercargill	Whangarei	Napier	Palmerston North
Yarrow Stadium	Trafalgar Park	Rugby Park Stadium	Okara Park	McLean Park	Arena Manawatu
Capacidade: 26.000	Capacidade: 18.000	Capacidade: 17.000	Capacidade: 18.000	Capacidade: 15.000	Capacidade: 15.000

O venres 8 de abril do 201, a IRB nomeou a dez árbitros, sete asistentes e catro xuíces de televisión para os partidos da fase de grupos. Dous dos sete asistentes foron nomeados árbitros suplentes se fora preciso.

Árbtros reserva e asistentes^[4]

País	Nome
Francia	Jérôme Garcès
Nova Zelandia	Chris Pollock

Asistentes^[4]

Country	Name
Inglaterra	Stuart Terheege
Irlanda	Simon McDowell
Italia	Carlo Damasco
Nova Zelandia	Vinny Munro
Gales	Tim Hayes

Xuíces de televisión^[4]

País	Nome
Australia	Matt Goddard
Inglaterra	Graham Hughes
Italia	Giulio De Santis
Suráfrica	Shaun Veldsman

Na primeira fase do torneo houbo 4 grupos de 5 equipos. Cada equipo xogou un encontro fronte ós demais equipos do seu grupo, ata un total de 4 encontros. Pasaron a cuartos de final os dous primeiros clasificados de cada grupo. O terceiro clasificado de cada grupo quedou eliminado, pero acadou o dereito a participar na vindeira Copa do Mundo de Rugby 2015.

O cadro quedou completo na última xornada da fase de grupos. Nova Zelandia acadou o seu posto nos cuartos de final o 24 de setembro. O seguinte equipo que acadou o seu posto foi Suráfrica, o 30 de setembro. O 1 de outubro Inglaterra e Francia fixeron o mesmo. O resto dos postos foron cubertos na última xornada da fase de grupos, o día 2 de outubro.

	Cuartos de final				Semifinais				Final
	8 de outubro, Wellington
	Irlanda	10
					15 de outubro, Auckland
	Gales	22
					Gales	8
	8 de outubro, Auckland
					Francia	9
	Inglaterra	12
									23 de outubro, Auckland
	Francia	19
									Francia	7
	9 de outubro, Wellington
									Nova Zelandia	8
	Suráfrica	9
					16 de outubro, Auckland
	Australia	11
					Australia	6
	9 de outubro, Auckland
					Nova Zelandia	20			Terceiro posto
	Nova Zelandia	36
									21 de outubro, Auckland
	Arxentina	10
									Gales	18
									Australia	21

As táboas de anotadores e ensaiadores foi dominada polo apertura surafricano Morné Steyn (con 62 puntos) e polos ás inglés e francés Chris Ashton e Vincent Clerc (con 6 ensaios).

Máximos anotadores (16 de outubro)
Xogador	Equipo	Total	Anotacións
			Ensaios (5 pts)	Transformacións (2 pts)	Penaltis (3 pts)	Drops (3 pts)
Morné Steyn		62	2	14	7	1
Kurt Morath		45	0	6	11	0
Ronan O'Gara		44	0	10	8	0
James O'Connor		44	1	12	5	0
Piri Weepu		41	0	4	11	0
Dimitri Yachvili		39	0	6	9	0
Morgan Parra		37	1	4	8	0
Colin Slade		36	1	14	1	0
James Arlidge		34	2	3	6	0
Vincent Clerc		30	6	0	0	0
Chris Ashton		30	6	0	0	0

• Copa do Mundo de Rugby.

• Web oficial do mundial (en inglés)
• Táboa de anotadores (en inglés)