Cidade do Cabo

Os restos máis antigos da presenza humana na rexión atópanse na Cova Peers, e teñen uns 12.000 anos. Non existe documentación sobre os pobos que habitaron a zona até que o navegante portugués Bartolomeu Dias mencionou a rexión en 1486. Vasco da Gama tamén rexistrou o avistamento do Cabo de Boa Esperanza en 1497.

Os san e os khoisas eran os poboadores da zona do Cabo da Boa Esperanza cando a actual cidade foi fundada polo comerciante holandés Jan van Riebeeck o 6 de abril de 1652. A misión era que servise como un centro de fornecemento a medio camiño da viaxe ás Indias, ao servizo da Compañía Holandesa das Indias Orientais.

En 1688 uníronse aos holandeses 150 hugonotes franceses fuxidos de Francia e algo máis tarde chegaron algúns soldados alemáns ata chegar a arredor de 1000 brancos. E xa que os indíxenas rexeitaban traballar para os holandeses, estes importaron traballadores escravos de Madagascar, India, Malaisia e Indonesia, ao seren poucas as mulleres europeas, os holandeses empregaban as mulleres asiáticas como escravas sexuais, co tempo os escravos uníronse cos khoisas, dando orixe á actual poboación de Colorados do Cabo, ao tempo que os malaios do Cabo tamén chegaron ata hoxe. Os ingleses ocuparon a cidade no 1795, nese momento a poboación branca era uns 21.000 persoas con 25.000 escravos.

Despois dun breve período de dominio holandés entre 1803 e 1806, e pasou oficialmente á coroa o 13 de agosto de 1814 tornouse a capital da colonia británica do Cabo. En 1820 chegaron 5.000 colonos británicos. O descubrimento de ouro e diamantes na área de Highveld entre 1870 e 1880 implicou que a cidade deixara de ser a maior do país, pero como o principal porto do país, converteu a cidade no principal destino dos beneficios do mineral, industrializándoa.

A peste de 1901 serviu de escusa para a política de segregación racial, trasladando aos africanos a dúas localidades da periferia, agravándose a situación coa implantación do apartheid en 1948.

Cidade do Cabo ten un clima mediterráneo cálido (Csb segundo a clasificación climática de Köppen),^[7][8][9]con invernos suaves e moderadamente chuviosos e invernos quentes e secos. O inverno, que dura dende comezos de xuño até finais de agosto, pode ter grandes frontes frías que entran dende o océano Atlántico con precipitacións abondosas e ventos forte do noroeste. Os meses de inverno na cidade teñen unha temperatura media máxima de 18 °C e unha mínima de 8,5 °C^[10]A precipitación total anual da cidade é duns 515 mm, aínda que nos barrios do sur, preto das montañas, a chuvia pode ser significativamente maior e achegarse aos 1000 mm. O verán, que dura dende decembro até marzo, é cálido e seco cunha temperatura media máxina de 26 °C e cunha mínima de 16 °C. A rexión pode chegar a ter unha calor abafante cando o "vento da montaña" sopra dende o interior. A primavera e o verán xeralmente reciben ventos fortes do sueste que elimina a contaminación do aire da cidade. Este vento está causado por un sistema de altas presións moi persistente sobre o Alántico sur até o oeste da cidade. Cidade do Cabo ten unhas 3 100 horas de sol anuais.^[11]

A temperatura da auga pode variar moito, entre os 10 °C no litoral atlántico e os 22 °C na baía Falsa. A diferenza doutras partes do país, a cidade non ten moitas tormentas, e a maioría das que se producen, ocorren entre outubro a decembro e de marzo a abril.

Na imaxe da esquerda represéntase a densidade de poboación, superior nas zonas escuras. Na imaxe da dereita amósase a predominancia de idiomas. En verde o afrikaans, en amarelo o inglés, e en vermello o xosa (datos de 2011).

Gráfica de evolución demográfica de Cidade do Cabo entre 1658 e 2021

Os datos dos censos de 1996–2011 amosan a poboación da área metropolitana da gran Cidade do Cabo tralas reformas de 1994. Fontes: Censos de 1658–1904[14] 1936,[15] 1950–1990,[16] 1996,[17] 2001 e 2011;[18]2007.[19] Estimación do censo de 2021.[20]

Segundo datos do Censo Nacional de Suráfrica de 2011, a poboación de Cidade do Cabo era de 3 740 026 persoas (incluíndo toda a área metropolitana). Isto representa un aumento dun 2,6% ao comparalo co censo de 2001, no que se contabilizaron 2 892 243 habitantes.^[21] No censo tamén houbo unha pregunta referida á lingua materna, sendo o 35,7% falantes de afrikaans, o 29,8% de xosa e o 28,4% de inglés. O 24,8% da poboación atopábase na franxa de idade por debaixo dos 15 anos e tan só o 5,5% tiña 65 anos ou máis.^[21] Por cada 96 homes había 100 mulleres.^[21]

Na enquisa comunitaria de Cidade do Cabo levaba a cabo en 2016, extraeuse que había 4 004 793 habitantes na zona metropolitana de Cidade do Cabo, dos cales o 42,6% se identificaron como negros africanos, o 39,9% como mestizos ("coloured"), o 16,5% como brancos e o 1,1% como asiáticos.^[22]

Na enquisa xeral de fogares de 2015, o 82,3% dos participantes se identificou como cristián, o 8% como musulmán, o 3,8% como practicante dalgunha relixión tradicional africana e o 3,1% como "nada en particular".^[23]

• Cabo de Boa Esperanza. Localizado ó sur da cidade, é un espazo natural protexido, cunha gran riqueza de flora. Este cabo é o que lle dá o nome á cidade. Durante séculos foi considerado o límite entre os océanos Atlántico e Índico.
• Montaña da Mesa (Table Mountain). A cidade está dominada por esta montaña, cuxo punto máis alto é unha meseta de 3 quilómetros de anchura. A montaña posúe unha flora e fauna autóctonas polas que foi declarada Parque Nacional e Patrimonio da Humanidade. O turismo acode á montaña por estrada ou teleférico por mor das súas famosas vistas da cidade. En novembro de 2011 a Montaña de Mesa foi declarada unha das sete marabillas naturais do mundo.
• Victoria & Alfred Waterfront. É o corazón histórico do primitivo porto comercial da cidade, que actualmente acolle museos, centros comerciais, un acuario e a terminal marítima na que se collen os barcos que levan á illa Robben. Está considerado o punto turístico con máis visitas de toda Suráfrica.
• Illa Robben. Nesta illa houbo unha prisión dende o século XVII. Nela cumpriron cadea moitos opositores ó réxime do apartheid durante a segunda metade do século XX. Nelson Mandela pasou alí 36 anos antes de ser posto en liberdade. En 1999 foi declarada Patrimonio da Humanidade.
• As praias. As 26 praias que rodean Cidade do Cabo son un destino turístico de primeira orde por mor do clima soleado e a fermosura natural da zona.

• Parlamento de Suráfrica. Acolle dende 1910 a Asemblea Nacional (cámara baixa) e o Consello Nacional de Provincias (cámara alta), malia que a sede do goberno surafricano está na cidade de Pretoria.
• Grand Parade. É unha gran praza pública situada no centro da zona histórica da cidade. Nela atópanse edificios como a Casa do Concello de Cidade do Cabo, construído en 1905, ou o Castelo de Boa Esperanza, monumento nacional do século XVII.
• Cabeza de León (Lion's Head). É unha montaña de 669 metros de altitude situada preto do centro histórico da cidade. Ó seu carón atópase a Signal Hill, un outeiro de 350 metros de altitude no que se atopa o Observatorio Astronómico de Suráfrica.
• Catedral de San Xurxo. Trátase dun templo anglicano, sede do Arcebispado de Cidade do Cabo. A súa construción comezou en 1901, e considérase o edificio relixioso máis salientable da cidade.
• Galería Nacional de Suráfrica. É un museo de arte situado no centro histórico da cidade, que acolle esculturas e pinturas correspondentes ós séculos XVII, XVIII e XIX, malia que tamén organiza mostras de arte contemporánea.

A educación pública primaria e secundaria de Cidade do Cabo está dirixida polo Departamento de Educación do Cabo Occidental (o Western Cape Education Department). Este departamento provincial divídese en 7 distritos.

O sistema público de universidades que ten Cidade do Cabo é moi prestixioso. A cidade ten 3 universidades públicas: a Universidade de Cidade do Cabo (University of Cape Town) creada en 1829, a Universidade do Cabo Occidental (University of the Western Cape) creada en 1959, e a Universidade Tecnolóxica da Península do Cabo (Cape Peninsula University of Technology) creada en 2005 como resultado da fusión de dúas universidades tecnolóxicas máis antigas. Outro centro académico de prestixio é a Universidade de Stellenbosch (Stellenbosch University), situada a uns 50 quilómetros do centro da cidade, que foi creada en 1866.

Tanto a Universidade de Cidade do Cabo como a Universidade de Stellenbosch teñen sona de ser os centros académicos líderes no sistema universitario de Suráfrica.

O equipo de rugby Western Province é o máis laureado do campionato de liga surafricano, a Currie Cup, con 32 títulos dende 1889. Os mesmos xogadores deste equipo compiten baixo a denominación Stormers na máxima competición de rugby do Hemisferio Sur, o Super Rugby, fronte a outros equipos surafricanos, australianos e neozelandeses. Ámbolos dous conxuntos disputan os seus encontros no Newlands Stadium, alcumado a casa do rugby surafricano. Este estadio ten capacidade para acoller 50.900 seareiros, e acolle regularmente encontros da selección surafricana de rugby, alcumada os Springbok.

No tocante ó fútbol, os dous equipos máis salientables da cidade son o Santos Football Club e o Ajax Cape Town, ámbolos dous equipos habituais na máxima categoría da Premier Soccer League. O Santos FC chegou a gañar a liga surafricana na tempada 2001-02, mentres que o Ajax CT foi subcampión de liga nas tempadas 2003-04, 2007-08 e 2010-11.

• 
  Rañaceos no centro histórico da cidade.
• 
  Unha das 26 praias de Cidade do Cabo.
• 
  V&A Waterfront, antigo porto comercial.
• 
  Catedral de St. George.

• Web oficial de Cidade do Cabo (en inglés)