Cephalotaxus
| Cephalotaxus | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Cephalotaxus harringtonia | |||||||||||||
| Clasificación científica | |||||||||||||
| |||||||||||||
| Especies | |||||||||||||
Véxase no texto. | |||||||||||||
Cephalotaxus, os cefalotaxos, é un xénero de coníferas que comprende 11 especies, tratada na familia Cephalotaxaceae, ou en Taxaceae cando a familia é considerada nun máis amplo sentido. É orixinario do leste de Asia, aínda que evidencias fósiles atribúense unha máis ampla distribución no Hemisferio Norte no pasado.
Descrición
As especies son arbustos e pequenas árbores perennifolias que acadan de 1–10 m (raramente 20 m) de altura. As follas están dispostas en espiral nos gomos, son sinuosas na base e apóiase en dúas ringleiras planas (agás o erecto gomo principal), son lineais, de 4–12 cm de longo e 3–4 mm de largo, de textura lene, cunha punta roma, o que axuda a distinguilos dos xéneros relacionados Torreya, que ten as follas con punta.
As especies pode ser monoicas ou dioicas, cando son monoicas, o cono macho e o cono femia están a miúdo en diferentes pólas. O macho (pole) de 5–8 cm de longo, agrupados ao longo da parte inferior. A femia (semente) son individuais ou agrupados xuntos en 2-15 talos curtos; pequenos ao principio, e que madurecen en 18 meses a unha drupa de estrutura coma de noz, coa semente de 1.5–4 cm de longo, arrodeada por unha cuberta carnosa, de cor verde ou púrpura en plena madureza. A dispersión natural disque é axudada por especies de esquíos que soterran as sementes coma fonte de alimento para o inverno, as sementes que deixaron sen comer son quen de xermolaren.
Especies
De acordo cos estudos de marcadores moleculares, as especies do xénero son:[1]
- Cephalotaxus sinensis
- Cephalotaxus fortunei
- Cephalotaxus griffithii
- Cephalotaxus hainanensis
- Cephalotaxus harringtonia
- Cephalotaxus lanceolata
- Cephalotaxus latifolia
- Cephalotaxus mannii
- Cephalotaxus oliveri
- Cephalotaxus wilsoniana