Campionato Mundial de Fórmula 1 de 1996

Damon Hill gañou o campionato de pilotos, dous anos despois de ser batido por un punto por Michael Schumacher, converténdose no único fillo dun campión do mundo que gañou o título. Hill, quen terminara segundo nas dúas últimas tempadas, viuse seriamente ameazado unicamente polo seu compañeiro de equipo, o recentemente chegado Jacques Villeneuve. Williams Renault gañou facilmente o título de Construtores, xa que non había ningún competidor o suficientemente forte como para desafalo durante todo o campionato. Foi tamén o principio do fin do dominio da década de 1990 de Williams, xa que Hill e o deseñador Adrian Newey marcharon á conclusión da tempada, e o fabricante de motores Renault deixouno tamén a partir de 1997.

O dúas veces campión Schumacher marchou a Ferrari que a pesar dos numerosos problemas de fiabilidade, desenvolveron gradualmente un equipo de primeira a finais da tempada. O defensor do Campionato de Construtores, Benetton Renault, comezou o seu declive cara á metade da grella, ao perder o persoal clave coa saída de Schumacher, e non puido gañar unha carreira. Olivier Panis logrou a única vitoria da súa carreira no Gran Premio de Mónaco.

Abandonouse o sistema de numeración utilizado desde 1974. A Ferrari déuselle os números 1 e 2 logo da contratación do actual campión Michael Schumacher. Benetton recibiu os números 3 e 4 por gañar o Campionato de Construtores. Williams conseguiu os números 5 e 6 por terminar segundo, McLaren conseguiu o 7 e 8 por terminar cuarto, Ligier o 9 e 10 por terminar quinto, e así sucesivamente. O defensor do campionato de construtores, Benetton, converteuse oficialmente nun construtor italiano, aínda que seguiu coa base en Gran Bretaña.

Foto	Equipo	Construtor	Chasis	Motor	Pneu.	Nº	Piloto	Carreiras	Piloto de probas
	Scuderia Ferrari SpA	Ferrari	F310	Ferrari 046 3.0 V10	G	1	Michael Schumacher	Todas	Nicola Larini
						2	Eddie Irvine	Todas
	Mild Seven Benetton Renault	Benetton	B196	Renault RS8 3.0 V10	G	3	Jean Alesi	Todas	Vincenzo Sospiri Allan McNish
						4	Gerhard Berger	Todas
	Rothmans Williams Renault	Williams	FW18	Renault RS8 3.0 V10	G	5	Damon Hill	Todas	Jean-Christophe Boullion
						6	Jacques Villeneuve	Todas
	Marlboro McLaren Mercedes	McLaren	MP4/11 MP4/11B	Mercedes FO 110/3 3.0 V10	G	7	Mika Häkkinen	Todas	Jan Magnussen Ralf Schumacher
						8	David Coulthard	Todas
	Equipe Ligier Gauloises Blondes	Ligier	JS43	Mugen-Honda MF-301 HA 3.0 V10	G	9	Olivier Panis	Todas	Kelvin Burt
						10	Pedro Diniz	Todas
	B&H Total Jordan Peugeot	Jordan	196	Peugeot A12 EV5 3.0 V10	G	11	Rubens Barrichello	Todas	Gianni Morbidelli
						12	Martin Brundle	Todas
	Red Bull Sauber Ford	Sauber	C15	Ford JD Zetec-R 3.0 V10	G	14	Johnny Herbert	Todas	Norberto Fontana
						15	Heinz-Harald Frentzen	Todas
	Footwork Hart	Footwork	FA17	Hart 830 3.0 V8	G	16	Ricardo Rosset	Todas	Kenny Bräck
						17	Jos Verstappen	Todas
	Tyrrell Yamaha	Tyrrell	024	Yamaha OX11A 3.0 V10	G	18	Ukyo Katayama	Todas	Emmanuel Collard
						19	Mika Salo	Todas
	Minardi Team SpA	Minardi	M195B	Ford EDM2 3.0 V8 Ford EDM3 3.0 V8	G	20	Pedro Lamy	Todas	Tarso Marques Giovanni Lavaggi
						21	Giancarlo Fisichella	1, 4-10
							Tarso Marques	2-3
							Giovanni Lavaggi	11-16
	Forti Grand Prix	Forti	FG01B FG03	Ford ECA Zetec-R 3.0 V10	G	22	Luca Badoer	1-10	Franck Lagorce
						23	Andrea Montermini	1-10

Forti Grand Prix declarouse en quebra despois do GP de Gran Bretaña e deixou de participar no campionato.

• O campión da tempada anterior Michael Schumacher deixou Benetton para marchar a Ferrari, coa desculpa da necesidade dun novo desafío. Desprazou a Jean Alesi, que se moveu na dirección oposta. A Gerhard Berger ofrecéuselle a oportunidade de quedar como compañeiro de equipo de Schumacher, pero finalmente optou por unirse a Alesi en Benetton. Ferrari completou o equipo co piloto de Jordan Eddie Irvine.
• A decisión de Berger de unirse a Benetton botou a Johnny Herbert, quen se uniu a Sauber xunto a Heinz-Harald Frentzen. Os asentos de Sauber foran ocupados en 1995 por Karl Wendlinger, que deixou a F1 aínda loitando por recuperarse completamente das lesións sufridas no Gran Premio de Mónaco de 1994, e Jean-Christophe Boullion, quen regresou ao seu papel de piloto de probas en Williams.
• Williams botou a David Coulthard, recrutando no seu lugar ao novato canadense Jacques Villeneuve, que gañara o Campionato de 1995 da CART, para asociarse con Damon Hill. Coulthard uniuse a McLaren xunto a Mika Häkkinen, substituíndo a Mark Blundell, quen se mudou a CART con PacWest Racing.
• Martin Brundle deixou Ligier para substituír a Irvine que marchara a Ferrari en Jordan, onde se uniría a Rubens Barrichello. Ligier o substituíu traendo a Pedro Diniz de Forti xunto a Olivier Panis. Aguri Suzuki, quen compartira asento con Brundle en 1995, deixou a F1.
• Footwork tiña unha aliñación completamente nova en 1996, prescindindo dos seus tres pilotos de 1995. Gianni Morbidelli converteuse en piloto de probas para Jordan, antes de regresar a un asento de carreira en 1997 con Sauber, mentres que o seu compatriota italiano Max Papis) mudouse aos Estados Unidos para competir na Serie CART. Taki Inoue se rumoreaba que asegurara unha unidade con Tyrrell e Minardi, pero finalmente perdeu ambos asentos e mudouse a autos deportivos. Footwork os substituíu con Jos Verstappen do agora extinto equipo Simtek, e o subcampión en 1995 da International Formula 3000 Ricardo Rosset. O outro piloto de Simtek, Domenico Schiattarella deixou a F1 definitivamente.
• Luca Badoer mudouse de Minardi a Forti, en substitución de Pedro Diniz, que fichara por Ligier. Como o seu substituto, Minardi trouxo a Giancarlo Fisichella, que estivera correndo con Alfa Romeo no Campionato Internacional de Turismos, para asociarse con Pedro Lamy. O compañeiro de Badoer en Forti sería Andrea Montermini, que correra para o agora extinto equipo Pacific en 1995. Substituíu a Roberto Moreno, quen se mudou a Champ Car.
• Agás de Montermini, Pacific usara tres pilotos en 1995. Bertrand Gachot formou o seu propio equipo de autos deportivos, mentres que Giovanni Lavaggi regresou á F1 a mediados de 1996 con Minardi e Jean-Denis Délétraz tamén se pasou aos autos deportivos co equipo FIRST Racing.
• O terceiro equipo extinto, Larrousse, tamén deixou aos seus pilotos sen coche de F1. Christophe Bouchut pasou a competir en autos deportivos para Kremer Racing, mentres que Érik Comas competiu no Xapón no campionato JGTC.
• Tyrrell foi o único equipo na grella cunha aliñación sen cambios desde 1995, con Ukyo Katayama e Mika Salo.

• Debido aos seus compromisos con Alfa Romeo no Campionato Internacional de Turismos, Giancarlo Fisichella perdeuse varias carreiras con Minardi. O piloto da European Formula 3000 Tarso Marques competiu no Brasil e no Gran Premio da Arxentina, mentres que Giovanni Lavaggi, que correra para Pacific en 1995, substituíu os dous no Gran Premio de Alemaña de 1996 grazas ao seu apoio financeiro.
• Forti declarouse en creba despois do Gran Premio do Reino Unido, deixando aos seus dous pilotos sen coche. Luca Badoer eventualmente regresaría á F1 en 1999 con Minardi, logo dun período no Campionato FIA GT, mentres que Andrea Montermini converteuse en piloto de probas para a curta vida do equipo Lola en 1997.

O horario de fin de semana foi cambiado para a tempada de 1996 en comparación coa empada de 1995. O número de sesións de adestramentos libres aumentou de dous a tres e o número de voltas asignadas para cada día aumentou de 23 a 30. Ademais, para aumentar o espectáculo, a sesión de cualificación do venres foi eliminada, e substituída por só unha sesión de cualificación, celebrada o sábado pola tarde.

O antigo sistema de ter unha luz vermella e verde para iniciar a carreira foi substituído polo actual sistema de cinco luces vermellas que prenden en forma individual e logo prenden todas para empezar a carreira.

Este ano produciuse a introdución da norma do '107% ', o que significa que todos os coches tiñan que estar dentro do 107% do tempo da pole position co fin de cualificar para a carreira.

En 1996 tamén foi adoptado un novo sistema de numeración para os coches. Anteriormente, o equipo do actual piloto campión simplemente cambiaba o número dos automóbiles co equipo do anterior piloto campión para levar os números 1 e 2, con todo os outros equipos conservaban os seus números actuais. En 1996, ao actual piloto campión déuselle o número 1 e ao seu compañeiro de equipo, o número 2 co resto dos equipos numerados na orde da súa posición final no Campionato de Construtores do ano anterior. A todos os equipos novos asignáronse os números seguintes.

Pos.[1] Piloto AUS BRA ARX EUR SMR MON ESP CAN FRA RU ALE HUN BEL ITA POR XPN Puntos 1 Damon Hill 1 1 1 4 1 Ret Ret 1 1 Ret 1 2 5 Ret 2 1 97 2 Jacques Villeneuve 2 Ret 2 1 11† Ret 3 2 2 1 3 1 2 7 1 Ret 78 3 Michael Schumacher Ret 3 Ret 2 2 Ret 1 Ret NTS Ret 4 9† 1 1 3 2 59 4 Jean Alesi Ret 2 3 Ret 6 Ret 2 3 3 Ret 2 3 4 2 4 Ret 47 5 Mika Häkkinen 5 4 Ret 8 8† 6† 5 5 5 3 Ret 4 3 3 Ret 3 31 6 Gerhard Berger 4 Ret Ret 9 3 Ret Ret Ret 4 2 13† Ret 6 Ret 6 4 21 7 David Coulthard Ret Ret 7 3 Ret 2 Ret 4 6 5 5 Ret Ret Ret 13 8 18 8 Rubens Barrichello Ret Ret 4 5 5 Ret Ret Ret 9 4 6 6 Ret 5 Ret 9 14 9 Olivier Panis 7 6 8 Ret Ret 1 Ret Ret 7 Ret 7 5 Ret Ret 10 7 13 10 Eddie Irvine 3 7 5 Ret 4 7† Ret Ret Ret Ret Ret Ret Ret Ret 5 Ret 11 11 Martin Brundle Ret 12† Ret 6 Ret Ret Ret 6 8 6 10 Ret Ret 4 9 5 8 12 Heinz-Harald Frentzen 8 Ret Ret Ret Ret 4† 4 Ret Ret 8 8 Ret Ret Ret 7 6 7 13 Mika Salo 6 5 Ret DSC Ret 5† DSC Ret 10 7 9 Ret 7 Ret 11 Ret 5 14 Johnny Herbert Ret Ret 9 7 Ret 3 Ret 7 DSC 9 Ret Ret Ret 9† 8 10 4 15 Pedro Diniz 10 8 Ret 10 7 Ret 6 Ret Ret Ret Ret Ret Ret 6 Ret Ret 2 16 Jos Verstappen Ret Ret 6 Ret Ret Ret Ret Ret Ret 10 Ret Ret Ret 8 Ret 11 1 NC Ukyo Katayama 11 9 Ret DSC Ret Ret Ret Ret Ret Ret Ret 7 8 10 12 Ret 0 NC Ricardo Rosset 9 Ret Ret 11 Ret Ret Ret Ret 11 Ret 11 8 9 Ret 14 13 0 NC Giancarlo Fisichella Ret 13 Ret Ret Ret 8 Ret 11 0 NC Pedro Lamy Ret 10 Ret 12 9 Ret Ret Ret 12 Ret 12 Ret 10 Ret 16 12 0 NC Luca Badoer NSC 11 Ret NSC 10 Ret NSC Ret Ret NSC 0 NC Giovanni Lavaggi NSC 10† NSC Ret 15 NSC 0 NC Andrea Montermini NSC Ret 10 NSC NSC NTS NSC Ret Ret NSC 0 NC Tarso Marques Ret Ret 0 Pos Piloto AUS BRA ARX EUR SMR MON ESP CAN FRA RU ALE HUN BEL ITA POR XPN Puntos

Lenda Cor Resultado Ouro Gañador Prata 2º posto Bronce 3º posto Verde Remata nos puntos Azul Non remata nos puntos Non se califica (NC) Púrpura Non remata (Ret) Vermello Non se califica (NSC) Non se precalifica (NSPC) Negro Descualificado (DSC) Branco Non tomou a saída (NTS) Carreira cancelada (C) Azul claro Prácticas só (PS) Piloto de probas dos venres (PP) (desde 2003 en diante) En branco Non participou nas prácticas (NPP) Excluído (EX) Non chegou (NCG) Negra – Pole Cursiva – Volta rápida † Condutores que non terminaron o Gran Premio, pero se clasificaron ao completar máis do 90% da distancia de carreira.

Os puntos do Campionato de Pilotos concédense sobre unha base 10-6-4-3-2-1 aos seis primeiros clasificados de cada carreira.

Pos.	Construtor	Coche nº	AUS	BRA	ARX	EUR	SMR	MON	ESP	CAN	FRA	RU	ALE	HUN	BEL	ITA	POR	XPN	Puntos
1	Williams-Renault	5	1	1	1	4	1	Ret	Ret	1	1	Ret	1	2	5	Ret	2	1	175
		6	2	Ret	2	1	11	Ret	3	2	2	1	3	1	2	7	1	Ret
2	Ferrari	1	Ret	3	Ret	2	2	Ret	1	Ret	NTS	Ret	4	9	1	1	3	2	70
		2	3	7	5	Ret	4	7	Ret	Ret	Ret	Ret	Ret	Ret	Ret	Ret	5	Ret
3	Benetton-Renault	3	Ret	2	3	Ret	6	Ret	2	3	3	Ret	2	3	4	2	4	Ret	68
		4	4	Ret	Ret	9	3	Ret	Ret	Ret	4	2	13	Ret	6	Ret	6	4
4	McLaren-Mercedes	7	5	4	Ret	8	8	6	5	5	5	3	Ret	4	3	3	Ret	3	49
		8	Ret	Ret	7	3	Ret	2	Ret	4	6	5	5	Ret	Ret	Ret	13	8
5	Jordan-Peugeot	11	Ret	Ret	4	5	5	Ret	Ret	Ret	9	4	6	6	Ret	5	Ret	9	22
		12	Ret	12	Ret	6	Ret	Ret	Ret	6	8	6	10	Ret	Ret	4	9	5
6	Ligier-Mugen-Honda	9	7	6	8	Ret	Ret	1	Ret	Ret	7	Ret	7	5	Ret	Ret	10	7	15
		10	10	8	Ret	10	7	Ret	6	Ret	Ret	Ret	Ret	Ret	Ret	6	Ret	Ret
7	Sauber-Ford	14	Ret	Ret	9	7	Ret	3	Ret	7	DSC	9	Ret	Ret	Ret	9	8	10	11
		15	8	Ret	Ret	Ret	Ret	4	4	Ret	Ret	8	8	Ret	Ret	Ret	7	6
8	Tyrrell-Yamaha	16	6	5	Ret	DSC	Ret	5	DSC	Ret	10	7	9	Ret	7	Ret	11	Ret	5
		17	11	9	Ret	DSC	Ret	Ret	Ret	Ret	Ret	Ret	Ret	7	8	10	12	Ret
9	Footwork-Hart	18	Ret	Ret	6	Ret	Ret	Ret	Ret	Ret	Ret	10	Ret	Ret	Ret	8	Ret	11	1
		19	9	Ret	Ret	11	Ret	Ret	Ret	Ret	11	Ret	11	8	9	Ret	14	13
—	Minardi-Ford	20	Ret	10	Ret	12	9	Ret	Ret	Ret	12	Ret	12	Ret	10	Ret	16	12	0
		21	Ret	Ret	Ret	13	Ret	Ret	Ret	8	Ret	11	NSC	10	NSC	Ret	15	NSC
—	Forti-Ford	22	NSC	11	Ret	NSC	10	Ret	NSC	Ret	Ret	NSC							0
		23	NSC	Ret	10	NSC	NSC	NTS	NSC	Ret	Ret	NSC
Pos	Construtor	Coche nº	AUS	BRA	ARX	EUR	SMR	MON	ESP	CAN	FRA	RU	ALE	HUN	BEL	ITA	POR	XPN	Puntos

Os puntos do Campionato de Construtores concédense sobre unha base 10-6-4-3-2-1 aos seis primeiros clasificados de cada carreira.

• formula1.com – clasificación oficial de pilotos 1996
• formula1.com – clasificación oficial de construtores de 1996