Buddleja davidii
| Buddleja davidii | |||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | |||||||||||||||||||
| Clasificación científica | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
Buddleja davidii é unha especie pertencente á familia das escrofulariáceas. Orixinaria do noroeste da China e o Xapón, o seu uso estendeuse como planta ornamental polos xardíns de todo o mundo, pero en moitos lugares comportouse como especie exótica invasora.
Descrición
Arbusto perennifolio que alcanza uns 2-3 m de altura. Follas lanceoladas, de cor verde pola face e esbrancuxada polo envés. Entre primavera e outono, as súas ramas arqueadas portan nos seus extremos flores agrupadas en inflorescencias densas, de diversas cores segundo a variedade, moi perfumadas. Estas atraen ás bolboretas, que se alimentan do seu néctar.
Cultivo
Require chans lixeiros, ben drenados, aínda que aguanta os calizos. Clima tépedo, resistindo o frío sen dificultade. Exposición asollada. Débese podar anualmente no inverno, para que se produzan novos brotes que florecerán nos seus extremos. Reprodúcese por esqueixes, en invernadoiro de multiplicación.
Especie invasora
Buddleja davidii naturalizouse en Australia[1] e na maior parte de cidades do centro e sur de Europa, onde se estende con facilidade por baldíos e xardíns. Pode ser invasora en moitas rexións, incluíndo as Illas Británicas e Nova Zelandia. Ademais, nos Estados Unidos, naturalizouse a partir de escapes de cultivos, e foi clasificada como planta daniña nos estados de Oregón e Washington.
En España
Debido ao seu potencial colonizador e constituír unha ameaza grave para as especies autóctonas, os hábitats ou os ecosistemas, esta especie foi incluída no Catálogo Español de Especies Exóticas Invasoras, regulado polo Real Decreto 630/2013, de 2 de agosto, estando prohibida en España a súa introdución no medio natural, posesión, transporte, tráfico e comercio.[2]
Taxonomía
Buddleja davidii foi descrita por Adrien René Franchet e publicada en Nouvelles arquives du muséum d'histoire naturelle, sér. 2, 10: 65. 1887.[3]
Buddleja: nome xenérico outorgado en honra de Adam Buddle, botánico e reitor en Essex, Inglaterra.
davidii: epíteto outorgado en honra de Armand David, un misioneiro naturalista francés que a descubriu en 1869.
|
Notas
Véxase tamén
Bibliografía
- Nouv. Arch. Mus. Hist. Nat. sér. 2, 10:65. 1887
- USDA, ARS, National Genetic Resources Program. Germplasm Resources Information Network - (GRIN) [Data from 07-Oct-06]. Buddleja davidii en GRIN
- AFPD. 2008. African Flowering Plants Database - Base de Donnees des Plantes a Fleurs D'Afrique.
- CONABIO. 2009. Catálogo taxonómico de especies de México. 1. In Capital Nat. México. CONABIO, Cidade de México.
- Correa A., M.D., C. Galdames & M. N. S. Stapf. 2004. Cat. Pl. Vasc. Panamá 1–599. Smithsonian Tropical Research Institute, Panama.
- Flora of China Editorial Committee. 1996. Flora of China (Myrsinaceae through Loganiaceae). 15: 1–387. In C. Y. Wu, P. H. Raven & D. Y. Hong (eds.) Fl. China. Science Press & Missouri Botanical Garden Press, Beijing & St. Louis.
- Gleason, H. A. 1968. The Sympetalous Dicotyledoneae. vol. 3. 596 pp. In H. A. Gleason Ill. Fl. N. U.S. (ed. 3). New York Botanical Garden, New York.
- Hokche, O., P.E. Berry & O. Huber. 2008. 1–860. In O. Hokche, P.E. Berry & O. Huber Nuevo Cat. Fl. Vasc. Venezuela. Fundación Instituto Botánico de Venezuela, Caracas.
- Idárraga-Piedrahíta, A., R. D. C. Ortiz, R. Callejas Posada & M. Merello. (eds.) 2011. Fl. Antioquia: Cat. 2: 9–939. Universidad de Antioquia, Medellín.
- Nasir, E. & S. I. Ali (eds). 1980-2005. Fl. Pakistan Univ. of Karachi, Karachi.
- Norman, E. M. 1982. 176. Buddlejaceae. 16: 1–24. In G. W. Harling & B. B. Sparre (eds.) Fl. Ecuador. University of Göteborg and Swedish Museum of Natural History, Göteborg and Stockholm.
- Voss, E. G. 1996. Michigan Flora, Part III: Dicots (Pyrolaceae-Compositae). Cranbrook Inst. of Science, Ann Arbor.