45ª edición dos Óscar

A 45ª entrega dos premios Óscar tivo lugar o día 27 de marzo de 1973 no Dorothy Chandler Pavilion dos Ánxeles (Estados Unidos). Os mestres de cerimonias foron Carol Burnett, Michael Caine, Charlton Heston e Rock Hudson.

A cerimonia estivo marcada polo boicot de Marlon Brando aos premios, que enviou a Sacheen Littlefeather para explicar por que non se presentou a recoller o seu premio ao mellor actor por O padriño, e pola única vitoria competitiva de Charlie Chaplin, na categoría de mellor banda sonora dramática orixinal polo seu filme Limelight, que con vinte anos de antigüidade era elixible porque non se estreou nos Ánxeles ata 1972.[1][2] Chaplin recibira premios honoríficos da Academia en 1929 e 1972.

Cabaret, a adaptación de Bob Fosse do musical de Broadway, estableceu o récord de máis Óscar gañados sen recibir o de mellor película. O padriño, gañador do mellor filme, recibiu só tres premios da Academia.

Este ano foi a primeira vez que dúas mulleres afroamericanas recibiron candidaturas á mellor actriz.[3]

Premios

Bob Fosse, mellor director
Liza Minnelli, mellor actriz
Joel Grey, mellor actor secundario
Eileen Heckart, mellor actriz secundaria
Francis Ford Coppola, mellor guión adaptado
Richard Williams, mellor curtametraxe animada
Charlie Chaplin, mellor banda sonora
Ralph Burns, mellor banda sonora adaptada

Os gañadores aparecen en primeiro lugar e en grosas.

Mellor filmeMellor director
  • O padriño – Albert S. Ruddy
    • Cabaret – Cy Feuer
    • Deliverance – John Boorman
    • Utvandrarna – Bengt Forslund
    • Sounder – Robert B. Radnitz
Mellor actorMellor actriz
Mellor actor secundarioMellor actriz secundaria
Mellor guión orixinalMellor guión adaptado
Mellor filme en lingua non inglesaMellor canción
  • "The Morning After" de A aventura do Poseidón – Joel Hirschhorn e Al Kasha
    • "Ben" de Ben – Don Black e Walter Scharf
    • "Come Follow, Follow Me" de The Little Ark – Fred Karlin e Marsha Karlin
    • "Marmalade, Molasses & Honey" de The Life and Times of Judge Roy Bean – Alan Bergman, Marilyn Bergman e Maurice Jarre
    • "Strange Are the Ways of Love" de The Stepmother – Sammy Fain e Paul Francis Webster
Mellor documentalMellor curtametraxe documental
  • Marjoe – Sarah Kernochan e Howard Smith
    • Ape and Super-Ape – Bert Haanstra
    • Malcolm X – Arnold Perl e Marvin Worth
    • Manson – Robert Hendrickson e Laurence Merrick
    • The Silent Revolution – Eckehard Munck
  • This Tiny World – Charles Huguenot van der Linden e Martina Huguenot van der Linden
    • Hundertwasser's Rainy Day – Peter Schamoni
    • K-Z – Giorgio Treves
    • Selling Out – Tadeusz Jaworski
    • The Tide of Traffic – Humphrey Swingler
Mellor curtametraxe de ficciónMellor curtametraxe animada
  • Norman Rockwell's World... An American Dream – Richard Barclay
    • Frog Story – Ray Gideon e Ron Satlof
    • Solo – David Adams
  • A Christmas Carol – Richard Williams
    • Kama Sutra Rides Again – Bob Godfrey
    • Tup Tup – Nedeljko Dragic
Mellor banda sonoraMellor banda sonora adaptada
  • Cabaret – Adaptación: Ralph Burns
    • Lady Sings the Blues – Adaptación: Gil Askey
    • Man of La Mancha – Adaptación: Laurence Rosenthal
Mellor deseño de vestiarioMellor son
  • Viaxes coa miña tía – Anthony Powell
    • O padriño – Anna Hill Johnstone
    • Lady Sings the Blues – Ray Aghayan, Norma Koch e Bob Mackie
    • A aventura do Poseidón – Paul Zastupnevich
    • O mozo Winston – Anthony Mendleson
  • Cabaret – David Hildyard e Robert Knudson
    • Butterflies Are Free – Charles T. Knight e Arthur Piantadosi
    • O candidato – Gene Cantamessa e Richard Portman
    • O padriño – Charles Grenzbach, Chris Newman e Richard Portman
    • A aventura do Poseidón – Herman Lewis e Theodore Soderberg
Mellor dirección de arteMellor fotografía
  • Cabaret – Dirección artística: Jurgen Kiebach e Rolf Zehetbauer; Decorados: Herbert Strabel
    • Lady Sings the Blues – Dirección artística: Carl Anderson; Decorados: Reg Allen
    • A aventura do Poseidón – Dirección artística: William Creber; Decorados: Raphael Bretton
    • Viaxes coa miña tía – Dirección artística: John Box, Robert W. Laing e Gil Parrondo
    • O mozo Winston – Dirección artística: Donald M. Ashton, Geoffrey Drake, John Graysmark e William Hutchinson; Decorados: Peter James
  • Cabaret – Geoffrey Unsworth
    • 1776 – Harry Stradling, Jr.
    • Butterflies Are Free – Charles Lang
    • A aventura do Poseidón – Harold E. Stine
    • Viaxes coa miña tía – Douglas Slocombe
Mellor montaxe
  • Cabaret – David Bretherton
    • Deliverance – Tom Priestley
    • O padriño – William H. Reynolds e Peter Zinner
    • Un diamante candente – Fred W. Berger e Frank P. Keller
    • A aventura do Poseidón – Harold F. Kress

Oscar honorífico

Controversias sobre elixibilidade

Inicialmente anunciouse, o 12 de febreiro de 1973, que O padriño recibira 11 candidaturas, máis que calquera outra película ese ano.[5][6] Porén, reduciuse a 10 (empatando con Cabaret) tras unha nova votación da rama musical da Academia, tras unha polémica sobre se a partitura de Nino Rota para O padriño era elixible para a candidatura.[7][8] Nesa nova votación, os membros da sección elixiron entre seis filme: O padriño e os cinco filmes que figuraran na listaxe de finalistas á mellor banda sonora dramática orixinal pero que non foran nomeadas. A música de John Addison para A pegada gañou esta nova votación, e así substituíu a Rota na lista oficial de candidatos.[13] A polémica xurdiu, segundo o presidente da Academia Daniel Taradash, porque o tema de amor de O Padriño fora usado previamente por Rota en Fortunella, un filme italiano varios anos anterior.[9]

As candidaturas na categoría de Mellor Canción Orixinal non foron anunciadas en febreiro co resto das candidaturas, segundo se informou por "unha confusión nas votacións".[10] Máis tarde indicouse que a Academia estivera considerando se a canción de Curtis Mayfield "Freddie's Dead" do filme Super Fly debería considerarse elixible. A canción foi declarada inelixible para unha candidatura porque a súa letra non se cantaba na película. A canción foi lanzada como un sinxelo con letra, mais a versión do filme era instrumental. O gobernador da Academia, John Green, dixo: "Os tempos cambiaron. Nos vellos tempos, Hollywood facía 30 ou 40 musicais ao ano e había moitas cancións para escoller. Agora case non hai, e a maioría das cancións elixibles son temas. Tanto a letra como a música deben escoitarse na banda sonora para seren elixibles".[11]

Notas

Predecesor:
44ª edición dos Óscar
Premios Óscar
45ª edición dos Óscar
Sucesor:
46ª edición dos Óscar