Edward Hopper

Edward Hopper waard 1882 yn Nyack/New York as twadde bern fan Garret Henry Hopper en Elizabeth Griffiths Smith Hopper berne. Fan 1900 oant 1906 studearre er oan de Parsons The New School for Design yllustraasje by Frank Vincent Dumond en Arthur Keller en ek skilderjen by William Merritt Chase, Kenneth Hayes Miller en Robert Henri, de mentor fan de Ashcan School. Yn de jierren 1906/1907, 1909 en 1910 reizge er troch Jeropa en besike er ûnder oaren Parys, Londen, Brussel, Amsterdam en Berlyn.

Fan 1905 ôf arbeide Hopper as yllustrator foar reklameburoos (meast foar C. C. Phillips & Co.) om troch de tiid te kommen; hy die at wurk 20 jier lang, mar beskôge it net as it skeppen fan keunst. Yn 1913 die er mei oan de Armory Show yn New York City en ferkocht dêr foar 250 dollar syn earste skilderij, Sailing. Nei 1915 makke der in stikmannich etsen dy't net sa bekend binne; Hopper koe lykwols oant syn 42 jier net fan it skilderjen allinne libje.

Yn 1923 krige Hopper yn Gloucester (Massachusetts) kunde oan de skilderes Josephine Nivison mei wa't er op 9 july 1924 troude. Sy joech it skilderjen op en waard it model dat op in protte fan Hoppers wurken te sjen is. Sy wie ek dejinge dy't foar Hoppers meidwaan oan in ynternasjonale tentoanstelling yn it Brooklyn Museum of Art bemiddele, dat foar Hopper de trochbrek betsjutte. It Brooklyn Museum of Art kocht it skilderij The Mansard Roof foar 100 dollar oan. It wie it twadde skilderij day Hopper ferkeapje koe. Itselde jier wie ek syn earste solotentoanstelling yn de galery fan Frank Rehn, dêr't er oant syn dea ta eksposearjen bliuwe soe.

Under de krisisjierren waard er in wurdearre bekende skilder yn de FSA. Hopper ferkocht bygelyks yn 1929 twa oaljeferven, 14 akwarellen en 80 stiks grafyske wurken foar totaal 6.211 dollar. Fan 1935 oant 1937 wûn er fjouwer wichtige prizen. Der soene noch in protte folgje.

Yn 1941 bereizge er de westkust fan de Feriene Steaten yn 'e auto en yn 1943 folge de earste reis nei Meksiko. Yn 1950 wie syn earste grutte oersjochtentoanstelling yn it Whitney Museum, dy't ek yn Boston en Detroit holden waard. Noch itselde jier krige er in earedoktoraat fan it Art Institute of Chicago. Op de Biënnale yn Feneetsje fan 1952 wie er fertsjintwurdige mei trije oare Amerikaanske skilders.

Om 1960 kearde Hopper him mei klam tsjin de hegemony fan de abstrakte keunst yn dy tiid. Itselde jier wie der yn it Wadsworth Atheneum yn Hartford (Konnektikut) in útstalling fan syn wurk. Yn 1962 folge in oersjochtentoanstelling yn it Philadelphia Museum of Art en yn 1964 in twadde yn it Whitney Museum of American Art yn New York.

Op 15 maaie 1967 stoar Hopper yn syn New Yorkske atelier oan Washington Square, dêr't er sûnt desimberin 1913 ûnûnderbrutsen wenne hie. Hy waard twa dagen letter beïerdige yn it famyljegrêf op Oak Hill Cemetery yn syn berteplak Nyack, New York.^[1]

John Updike wie fan betinken: 'De minske wie it haadmotyf fan Hopper, hoewol't er minsken net goed skilderje koe. Se lykje faak stiif en bleek...... Dochs fiele wy dat syn portretten fan de conditio humana mear yndruk meitsje en jin mear yn it moed taaste as dy fan skilders as Reginald Marsh en Thomas Hart Benton".

Hopper krearret in ûnwerklike, desolate sfear yn syn skilderijen. Yn in protte fan syn skilderijen hearsket in psychologyske spanning. De minsken op syn skilderijen sjogge der nea lokkich út. Teffens roppe de skilderijen in gefoel fan "meiïoar, mar dochs allinne" op.

At jin it hiele oeuvre fan Hopper oersjogge kin konkludearre wurde dat fierwei it grutste part fan syn skilderijen de isolaasje fan it yndividu sintraal stiet. Der wurdt komselden kontakt mei in oar lein, sels al binne der mear as ie persoan yn it byld oanwêzich. Foarbylden binne de wurken dêr't persoanen yn in teäter wachtsje op it begjinnen fan de foarstelling. Net ien fan harren hat kontakt mei in oar. In oar foarbyld is it ferneamde Nighthawks.

De figueren yn it wurk fan Hopper binne faak foar of efter in raam pleatst wat it isolemint folslein makket, der is wol in bûtenwrâld, mar dêr hat de persoan gjin diel oan, al liket dy somtiids wol wat te ferwachtsjen.

In oar elemint yn Hoppers wurk is it hûs yn in lânskip. Hoewol't it hûs hast altyd in foardoar hat, rint der gjin paad nei dy doar. It liket wol oft it hûs net yn it lânskip thúsheart. Dat lit wer it isolemint fan in inkelt gebou sjen.

In kar út syn tekeningen:

• 
  Manlik neaken (1905/1906)
• 
  Night on the El Train (ets, 1918)
• 
  East Side Interior (1922)

Yn 1968 stoar syn frou, Josephine Verstille Nivison. Neffens de winsk fan har man krige it Whitney Museum of American Art yn Manhattan syn keunstwurken op 'e noed. De neilittenskip omfieme mear as 3000 skilderijen, tekeningen, akwarellen en grafyske wurken. Dêrmei besit it museum de grutste samling fan Hoppers wurk yn de wrâld. De famylje Sanborn, dy't mei Hopper befreone wie, skonk it Whitney-Museum boppedat 4.000 argyfstikken út de neilittenskip fan Hopper.^[2]

• (in) Edward Hopper yn de National Gallery of Art
• (in) Artchive
• Edward Hopper op Artcyclopedia mei in protte ferwizingen

Ofbylden dy't by dit ûnderwerp hearre, binne te finen yn de kategory Edward Hopper fan Wikimedia Commons.